Het Internaat

1

Als ik Utrecht Centraal op het schermpje in de trein zie staan haal ik de oortjes uit mijn oren. Ik plug ze uit mijn telefoon en stop zowel de oortjes als mijn telefoon in mijn tas. Het is een weekendtas. De rest van alle spullen stonden als het goed is al in mijn kamer, te wachten tot ik ze weer zou gebruiken. Ik had er aan de ene kant wel zin in, maar aan de andere kant was het de hel. Ik had gehoord dat het een internaat was waar je zelfstandig moest wezen. Je zou wel met twee andere meisjes op een kamer zitten, maar verder was het alsof je op jezelf woonde. Er was geen eetzaal waar je stipt om 8 uur 'S ochtends moest klaar zitten voor je ontbijt en evenmin was er een ochtendbel of avondbel. Je moest het zelf doen. Eerlijk gezegd had ik daar wel naar uitgekeken. Maar ik zag wel tegen een aantal dingen op. Ik moest mijn ouders missen, net als mijn vrienden en de meisjes met wie ik zo moet samenwonen ken ik niet. Ik was nu niet bepaald het sociaalste meisje ter wereld... Ondertussen staat de trein stil en zijn de deuren geopend. Ik stap naar buiten. Meteen komt een man op me afgelopen. ''Hi, ik ben Jochem. Ben jij toevallig een van de nieuwe leerlingen aan het Beatrix Internaat?'' ''Ja, dat klopt. Ik ben Elle.'' Ik steek mijn hand uit. ''Aangenaam, Jochem Sterk. Wisundedocent en hoofdbegeleider van de eerstejaars.'' Hij begeleid me naar een busje en vertelt dat ik alvast kan gaan zitten, dat hij nog even wat andere eerstejaars moet gaan halen. In de bus zitten al drie meisjes. Ik besluit er tegenover te gaan zitten. ''Hi, ik ben Elle.'' ''Hi Elle!'' Zegt het meisje met de donkerblonde haren. ''Ik ben Anne, zij, met het bruine haar is Lara en zij heet Sara.'' Oke, het blonde meisje is, Anne, de brunette is Lara en het roodharige meisje is Sara. ''Op welke kamer slaap jij straks, en met wie?'' Vraagt Lara. Ik kijk op het formulier waar het opstaat. Ondertussen begint ook de bus te rijden, die nu helemaal gevuld is. ''Uhh.. Kamer 348 met Silke Huizinga en Mila Akkerdaas.'' ''OMG!'' Gilt Sara. De hele bus kijkt haar vreemd aan. ''Wij slapen in kamer 349, en die Silke en Mila ken ik volgens mij. Ze zijn heel aardig.'' We zijn bij bestemming aangekomen. Het Beatrix Internaat is in hartje Utrecht. Samen met de drie meisjes stap ik naar binnen. Het doet me zo goed dat in iedergeval mijn buurmeisjes aardig zijn. Alle namen worden omgeroepen en als je je naam hoort, mag je de sleutel van je kamer, of eigenlijk is het een klein appartement, ophalen. Daarna mag iedereen zijn of haar kamer gaan zoeken. ''Nou,'' zegt Anne. ''Dan zoeken we met z'n viertjes, het is toch naast elkaar.'' Het is nog knap lastig om je appartement te vinden. Zo te zien hebben meerderen er last van, want iedereen is druk aan het zoeken. Op een gegeven moment hoor ik een meisje achter me iets tegen een ander meisje zeggen. Ik vang het op: ''Kamer 348 is het niet?'' ''Ja klopt.'' Ik draai me om. ''Hi! Ik hoorde wat jullie zeiden. Ik moet daar ook heen.'' ''Oh, jij bent zeker Elle dan.'' We besluiten straks in onze kamer in alle rust maar wat beter kennis te maken en nu gewoon de kamer te zoeken. Met z'n zessen lopen we nu verder. 5 minuten hierna hebben we het gevonden. We lopen onze kamers in. We drinken wat en stellen ons aan elkaar. Het meisje met de blonde haren en blauwe ogen is Silke en Mila is het meisje met bruin haar en groene ogen. In het appartementje zitten drie slaapkamers, een badkamer, een keuken en een woonkamer. Als we - ik denk een uurtje - hebben gezeten bespreken we wie welke kamer neemt. Eigenlijk maakt het niets uit, dus ik heb gewoon de middelste, Silke de linker en Mila de rechter, puur omdat op die manier onze spullen zijn gedropt en we geen zin hebben om dat nog te verwisselen. We hadden met z'n drieen ook al een heel klein beetje contact gehad op Whatsapp, en afgesproken dat we ook iets voor de woonkamer, badkamer en/of keuken zouden meenemen. Ik loop naar mijn kamer. Al mijn spullen staan in het midden van de kamer, inclusief de spullen die niet in deze kamer bedoeld zijn. Ik sleep de bruine, stoffen bank en de bijpassende brede stoel naar de woonkamer. Daar komt Mila ook al aan met een klein tafeltje en een kast en Silke met een TV en een kastje om de TV op te zetten. We zetten het op een mooie manier neer en gaan nu spullen voor de badkamer halen. Ik heb een mooie mand met handdoeken, Silke heeft een wasmand en Mila heeft een matje voor bij de wc, een matje voor voor het bad en ook een voor bij de douche. Voor de keuken hebben we vooral apparaten: waterkoker, tosti-ijzer, blender etc. Ook staat er een klein eettafetje. Nu gaan we onze eigen kamers doen. We vertrekken alle drie naar onze kamers en ik begin eens goed rond te kijken. Mijn bed, die zet ik voor het raam. Ik had, omdat ik naar een internaat ging, speciaal van papa en mama een tweepersoonsbed gekregen. Naast elke kant van het bed zet ik een nachtkastje. Ik zet mijn bureau neer en mijn kast. Het is een grote kast, dus ik kan er zowel mijn boeken als mijn kleren in kwijt. Ik heb nog een klein kastje voor mijn make-up en een lekkere leunstoel. Er staan nu alleen nog een tas vol kleding in het midden van de kamer. En ook staat er een doos. Die is daar neergezet door de school. Het zijn mijn schoolboeken. Ik laat het zo, kleding en boeken ruim ik later wel op. Ik loop terug naar de woonkamer. Mila en Silke zitten er.