Elif'in İmtihanı

Elif

Bir Elif gibi yalnızım. Ne esrem var, ne ötrem, ne beni durduran bir cezmim, ne bana ben katan bir şeddem var. Ne elimi tutan bir harf , ne anlam katan hareke. Kalakaldım sayfalar ortasında.Bir okuyan bekledim, bir hıfseden belki, gölgesini istedim bir dostun, bir med gibi. Sızı Elif sızısı. İki Elif miktarı uzat acıları , ne gelirse senden boynum kıldan ince, madem ki seni sevmek çile çekmek , seni sevdiğimin kanıtı olsun dağlanmış bir yürek. Elif Lam Mim olsun, tüm dertlerim ifşah .Bakışlar vardır insanı ömür boyu ağlatan , yollar vardır aşınması güç olan, kalpler vardır acılarla parçalanan ve insanlar vardır hiç unutulmayan. Sus gönlüm bir Elif miktarı sus, sus ki dinsin yüreğindeki kor ateş. Bugünlerde geçecek bu zulümde bitecek, güzel günler gelecek sen yeter ki dimdik dur Elif gibi...

Elif benim adım Elif! !! tıpkı ismim gibi dimdik duruyorum , acıların karşısında , biliyorum ki hersey gibi acılarda gelip geçici benden. Yıkılmadım yıkılmıcamda hayatta. Vav gibi boynu bükük kalsam da hayatta Elif gibi dimdik çıkıcam karşılarına. Rabbimden başka kimsenin önünde eğmicem başımı, çünkü ben Elifim Elif. ..
Özellikle de babamın karşısında dik durucam. Onun bize çektirdîği acıları asla unutmucam. Asla affetmicem onu." Şu anda 19 yaşındayım ama 19 senedir annemle babamın kavgalarıyla büyüdüm ben. Babam sürekli saçma sapan şeylerden kıskançlık yaparak anneme ve bana bu hayatı zehir etti. İçimde büyümemiş küçük bir kız çocuğu var. Acılarla dolu yüreğim. Annemle babam her kavga ettiğinde odamdaki kapının arkasına geçer hıçkıra hıçkıra ağlardım .Kulaklarımı elimde bastırır, dudaklarımı ısırırdım. Saaatlerce kapının arkasında saklanır o işkencenin bitmesini beklerdim. Annemin çıglıklarını duydukça, tırnaklarımı etime batırıp nefesimi tutardım .Her gün bu işkenceye maruz kalır, bir an önce ölmek isterdim. Hayat bana daha ben çocukken attı tokadını.Annemi babamın elinden kurtarmak için bir defasında babamın kolunu ısırmıştım. Babamda hızlıca mutfaktan bir pıçak alarak acımadan koluma saplamıştı. Kolumdaki kanı gördükten sonra bir anda bayılmışım gözlerimi açtığımda kolumda 6 tane dikiş vardı. Odama sorgu için hastane polisi girdiğinde dayanamayıp babamı şikayet edicektim. Ama babam polisler gelmeden önce beni annemi öldürmekle tehdit etmişti. Bende polislere bir yalan uydurup şikayet etmedim. Her gün Rabbim'e dua ettim. "Rabbim sana sığınıyorum, yalvarırım bize yardım et bu adamın elinden kurtar bizi, sen benim ömrümden anneme ömür ver, onu cennetine koy bize sabır ver. " O günden sonra tam 2 yıl konuşamadım , kekeme oldum. Konuşmak istiyordum ama olmuyordu, bütün kelimeler boğazımda takılıp kalıyordu. 2 yıl sonunda annemin buriktirdiği paralarla tedavi olup konuşmaya başladım. Bunları yaşadığımda daha 6 yaşındaydım. İşte tam 19 senem acıyla, kavgayla , dayakla geçti. Hep sabrettim çoğu zaman saplandım kaldım dipsiz kuyularda, içim kan ağlasa da gülüşümle cezalandırdım hayatı...
Çünkü ben Eliftim Elif hayatın darbelerine karşı ne Mim gibi küçüldüm , ne de Vav gibi eğilip isyan ettim. Ben Elif gibi durarak sabrettim. Biliyorum ki Allah sabredenlerle beraberdir. "

İnşallah güzel olmuştur . Yorumlarınızı bekliyorum hayırlı aksamlar Allaha emanet olun. ..