Maldita ako, Pakialam mo?

Chapter 5: The Mystery

Queen's POV

Naglalakad lakad ako dito sa may hallway. Tila nag iisip ako ng malalim dahil sa mga nangyayari. How come na balak patayin ni Henry si Faye?

Di ba nakakapag isip? Chismosa at pakilamera ako kaya ganito... nacucurious ako ng bonggang bongga.

"What's the matter?" Napatunghay ako para makita ang nagsalita

"O, King?" Nakasimangot kong bati sa kanya. Ewan ko ba twing nakikita ko to napapasimangot ako bigla.

"Anong problema?" Concern niyang tanong sakin.

Ano nga ba ang problema? Bakit ko ba yun pinoproblema? Tsk tsk

"Kay Faye at Henry ba yan?" Nakangiti niyang sinabi

What the? Mind reader din sya? Kainis sila ha ugh!

"Oo e, I don't know the dahilan why Henry is acting like that." Sabi ko sa kanya

I know na hindi ko dapat sya pagkatiwalaan pero galing mismo sa bibig ko yang sinabi ko

Ugh! Weird

"Maybe may hidden reason kung bakit niya yun nagawa. Stop worrying about that." Nakangiti niyang sinabi sakin

I can't stop worrying. Hindi ko alam kung ano ba pero pakiramdam ko ako ang dahilan.

Baka naman nag aasume lang ako?

Hindi naman siguro.

"Kuya, may nakita po ba kayong pusang dumaan?" Isang batang lalaki na mga 6 years old ang nagtanong kay King.

Napatingin na lang sya ditp at lumebel sa lebel ng bata. Ngumiti siya at umiling. "Anong pangalan mo?"

"Hazel po." Nakangiti dong tugon ng batang si Hazel.

"O sige po kuya hahanapin ko na po yung pusa ko." Tumakbo papaalis si Hazel, naiwang tulala si King.

"O king?"

"Uy King!"

"Hello to Earth, King?" Lumapit ako sa kanya at lumebel din sa lebel niya.

"Oy King!" I snapped my fingers infront of him but nothing happen. Anong nangyayari?

Pinalakpakan ko siya sa harap ng mukha niya. "O, bakit?" Tila gulat na gulat ang itsura niya.

Ibig sabihin kakarinig niya lang sakin? Anong nangyayari? Bat sya biglang nagkaganoon?

"Anyare sayo?" Tinaasan ko ang kilay ko. Baka naman kasi tinitrip lang ako nitong lalaking ito.

"May naalala lang ako sa babaeng 'yon." Pilit siyang ngumiti at umayos ng tindig. Nagsimula na syang maglakad kaya naman tumindig na din ako.

Kinakabahan ako ngayong oras na to dahil mag didilim na. Mag 6 na kasi ng hapon kaya medyo dumidilim na din.

Kinakabahan ako, kaya napahawak ako sa dibdib ko.

*dug-dug-dug-dug*

Sobrang bilis ng tibok ng puso ko ano bang nagyayari?

Parang may mga mata na nakamasid samin. Mga matang ayaw umalis hanggat hindi kami nalilitis.

Tunakbo ako papunta kay King kaya at tsaka hinawakan ang kamay niya. Ayos lang na sabihing Hokage ako basta makaalis kami dito. Napasandal ako sa balikat niya. Ayaw ko na dito please umalis na tayo.

"Hi?" Ngumiti ng mapait sakin si Faye

Tinanggal ko bigla ang kamay ko kay King. "O kamusta ka naman? Masaya ka na ba na sinira mo ang buhay ko?" Parang dinudurog yung puso ko.

Ayaw kong sinasabihan ako ng ganoon dahil alam ko namang wala akong ginawang masama.

Wala akong alam sa mga pangyayari.

Wala talaga.

"Bakit ba lahat sayo ang kampi? Ha?" Unti unting umagos ang luha niya. Gusto ko sanang yakapin siya. Ayaw ko lang talaga na gawin yon dahil itutulak niya ako.

Ayaw ko sa away. Oo inaamim ko na may mabait na parte sa katawan ko. Ayaw ko na may naiyak sa harapan ko dahil nahihirapan ako.

"Ako na lang palagi ang 2nd pero ikaw palagi ang 1st. Ikaw palagi ang favorite ng lahat. Ikaw na palagi!" Nanggigil niyang sinabi

Napatungo ako sa sinabi niya. Alam kong naiinis ako sa kanya pero hindi ko naman akalain na super duper na yung ginagawa ko sa kanya.

"Pati ba naman kapatid ko---

*boogsh*

Napatunghay dahil nakarinig ako ng pagkabagsak ng tao.

Nakahilata na si Faye, duguan, wala ng malay at merong

PANA, NAKATUSOK SA PUSO NIYA.
***
5 Votes for the next chapter
***
Vote, Comment and Recommend

Wag kayong mahiyang mag ingay sa story na to. Okay lang na masura kayo sa gawa ko o mainis. Basta po pinapaalala ko lang na madaming typo at wrong grammar dito. Hindi pa po kasi edited e. Salamat po♡

❌Babaeng Mahilig Sa Strawberry