Απόψε, στις τρεις {TYS_GR}

~Έρευνες (Part5)~

Κοίταξα πίσω με προσοχή, να δω αν με ακολουθεί κανείς. Είχα φορέσει μαύρα και γυαλιά ηλίου. Θα είχα βάλει καμπαρντίνα, σαν εκείνους τους κατασκόπους που βλέπουμε στην τηλεόραση, αλλά ήμασταν στα τέλη Ιουνίου και ήδη έκανε ζέστη.
Σε λίγο είδα τον Νάσο, τον Κουλοχέρη, όπως τον λένε στη πιάτσα. Φορούσε ζακέτα με κουκούλα, για να μην δίνει στόχο. Ήταν ένα ισχνό ανθρωπάκι, όχι πιο ψηλό από μένα.
-Την έφερες;, ρωτάω κατευθείαν και εκείνος βγάζει κάτι από την τσέπη του.
-Είναι έτοιμη., απαντάει. Η δημοσιογραφική ταυτότητα έγραφε πάνω το όνομα μου, είχε την φωτογραφία μου.
-Μου χρωστούσες χάρη, το θυμάσαι αυτό. Εγώ σε είχα βγάλει από τη φυλακή με εγγύηση τότε που σου γυάλισε εκείνη η Πόρσε με τα φιμέ τζάμια και πήγες να την κλέψεις!
-Περσινά, ξυνά, σταφύλια. Από τη πλευρά μου είμαι καθαρός, σου ξεπλήρωσα την χάρη. Με θέλεις κάτι άλλο;
-Διαρρήξεις φαντάζομαι πως κάνεις.
-Ε τι νομίζεις; Μόνο για τον τζόγο είμαι;
-Θα σου 'λεγα τώρα τι νομίζω αλλά έχε χάρη. Μπορείς να μπεις σε σπίτι;
-Βέβαια. Αλλά θέλω πρώτα τον παρά.
-Πόσα;
-Δυο χιλιάδες ευρώ χέρι με χέρι!
-Τι λες ρε μαλάκα; Κι εγώ που θα τα βρω; Καθαρίστρια είμαι.
-Αφού θα ληστέψουμε σπίτι. Λεφτά θα πάρουμε.
-Όχι, ακριβώς.
-Εγώ πάντως θέλω να μου δώσεις όσα σου ζήτησα για να την κάνω τη δουλειά.
-Εσύ να πας να πνιγείς!
-Μίλα καλύτερα.
-Σαν πολλά δεν μας τα 'πες Νασούλη; Ξεχνάς πως παλιά, από το σχολείο, είμασταν φίλοι;
-Αυτά, προ Χριστού. Δεν κάνω εκπτώσεις τώρα, ούτε για φίλους.
-Καλά. Εξαφανίσου, πριν μας δει κανείς. Αν σε χρειαστώ κάτι, θα σε φωνάξω. Ακόμα εδώ είσαι;

Περίμενα λίγο μέχρι να εξαφανιστεί εντελώς από το οπτικό μου πεδίο. Ύστερα κοίταξα αριστερά και δεξιά, μήπως με παρακολουθεί κανείς και έφυγα όσο μπορούσα πιο γρήγορα.
--------
Η Κορίνα μπήκε στο γραφείο της Φωτεινής, ενώ έδειχνε να δυσανασχετεί.
-Καθίστε δεσποινίς Παπαντωνίου.
-...
-Όπως ξέρετε θα σας κάνουμε μερικές ερωτήσεις...
-Ναι, βέβαια. Αν και δεν νομίζω ότι θα σας φανώ χρήσιμη.
-Αυτό αφήστε να το κρίνουμε εμείς. Λοιπόν, ας αρχίσουμε.
-Σας ακούω.
-Μένετε στο...
-Ισόγειο.
-Μαζί με τον Χαρίλαο Παπαδόπουλο σωστά;
-Ναι, είμαστε φίλοι. Από το Πανεπιστήμιο.
-Μα εδώ βλέπω ότι έχετε διαφορά ηλικίας δυο χρόνων.
-Ε και; Εγώ τον γνώρισα όταν ήταν τριτοετής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, εδώ στην Αθήνα.
-Πρόσφατα τελειώσατε το μεταπτυχιακό σωστά;
-Έχουν σχέση οι ερωτήσεις που μου κάνετε με την έρευνα σας;
-Απαντήστε απλά. Εκείνο το βράδυ του φόνου, ήσασταν μαζί με τον Χαρίλαο Παπαδόπουλο;
-Ναι.
-Και τι κάνατε;
-Κοιμόμασταν στο διαμέρισμα μας.
-Είστε σίγουρη;
-Απολύτως.
-Και τι ώρα ξυπνήσατε;
-Δεν ξέρω ακριβώς, αλλά πρέπει να ήταν γύρω στις εφτά και μισή. Ή στις οχτώ.
-Μάλιστα. Μετά;
-Τι μετά; Είδαμε τους αστυνομικούς, η κυρία Χρυσούλα μας είπε τα δυσάρεστα. Δεν σας κρύβω πως ξαφνιάστηκα λίγο. Ποιος να το περίμενε αυτό;
-Καταλαβαίνω. Σας είχε εκμυστηρευτεί ο κύριος Ευσταθίου κάποιες από τις ανησυχίες του;
-Σε μένα; Γιατί; Ο Στάθης ήταν πολύ κλειστός χαρακτήρας, δεν μιλούσε για τα προβλήματα του. Και δεν είχε στενές σχέσεις μαζί μου.
-Μα δεν έδειξε ούτε λίγο να αγωνιά για κάτι; Δεν φοβόταν;
-Τι να σας πω; Εμένα μια χαρά μου φάνηκε εκείνη τη μέρα όπως και τις άλλες.
-Για ποιόν λόγο να θέλει κάποιος να τον σκοτώσει;
-Ξέρω κι εγώ; Μπορεί να είχε μπλέξει με τίποτα παρέες, ίσως να είχε κάνει κάτι κι αυτός.
-Μάλιστα. Είστε αριστερόχειρας ή δεξιόχειρας;
-Αριστερόχειρας!
-Υπογράψτε την... ω συγγνώμη ξέχασα ότι έχετε σπάσει το χέρι σας.
Η Κορίνα της πήρε το στυλό, άτσαλα, με το δεξί της χέρι.
Η υπογραφή της βγήκε τρεμουλιαστή, πολύ διαφορετική από την κανονική.
Αυτή, σίγουρα μας λέει την αλήθεια. Αριστερόχειρας είναι., σκέφτηκε η Φωτεινή.
-Ευχαριστούμε. Δεν θα σε χρειαστώ κάτι άλλο. Προς το παρόν...
---------
Ο Νίκος Παυλόπουλος κι εγώ κατεβαίναμε τα σκαλιά. Εκείνος θα πήγαινε στο αστυνομικό τμήμα, να καταθέσει. Εγώ θα πήγαινα στη δουλειά μου.

Καθώς κατεβαίναμε η εξώπορτα άνοιξε και πέσαμε πάνω στον Νικόλα Οικονομάκη.
-Κύριε Παυλόπουλε!, είπε αφού μας χαιρέτησε. Μου είπε η Ασπασία ότι μας ψάχνατε.
-Ναι, ήθελα να σας κάνω κάποιες ερωτήσεις.
-Φυσικά, αν μπορώ να σας φανώ χρήσιμος.

Την ίδια στιγμή είδαμε τον Τάσο να κατεβαίνει τρέχοντας τα σκαλιά, με μια σακούλα σκουπιδιών, στο χέρι. Πίσω του ακουγόντουσαν φωνές. Η Χρυσούλα.

Μόλις ο Νικόλας, είδε τον Τάσο, το βλέμμα του γέμισε με μίσος.
-Εσύ το έκανες!, φώναξε.
Ο Τάσος τον κοίταξε μπερδεμένος.
-Ποιο;
-Εσύ σκότωσες τον Στάθη, αλήτη.
-Τι λες ρε; Από που κι ως που;
-Ξέρω πως δεν το συμπαθούσες.
-Γιατί να το κάνω αυτό ρε μαλάκα; Τι μου έφταιξε εμένα το ανθρωπάκι;
-Θα είχες τους λόγους σου.
Εκείνη τη στιγμή ακούστηκαν βήματα να κατεβαίνουν τα σκαλιά και είδαμε την Χρυσούλα να έρχεται προς το μέρος μας, με βλέμμα παράφρονα, μια πράσινη μακριά ρόμπα να σέρνεται στο πάτωμα και τα ρολει να κρέμονται ως συνήθως από το κεφάλι της.

-Τι λε ρε που θα μας πεις και δολοφόνους; Θα σου κάνουμε... αυτό το πως το λένε... μήνυση για συκοφαντική διαφήμηση!
-Δυσφήμηση λέγεται αυτό κυρία μου, μάθε σωστά Ελληνικά.
-Ρε αι σιχτίρ! Τενεκέ ξεγάνωτε! Τάσο, βλέπεις πως μου μιλάει. Πλάκωσε τον στο ξύλο!
-Ηρεμήστε!, φώναξα εγώ. Ειρήνη υμίν. Μην κατηγορείτε ο ένας τον άλλον.
-Εγώ φίλε, είμαι από Κρήτη., συνέχισε ο Οικονομάκης. Κάτι τέτοιους σαν εσένα, στα Χανιά, ξέρεις τι τους κάνουμε;
-Ε!, φώναξε τώρα ο Νίκος Παυλόπουλος. Τι πράγματα είναι αυτά; Γιατί τσακώνεστε τώρα; Για όνομα του Θεού σταμάτηστε.
Η Χρυσούλα τον κοίταξε υποτιμητικά.
-Μίλησε και το χούφταλο. Τάσο, καθάρισε.
-Τι λες ρε γυναίκα; Εγώ είμαι άντρας, δεν σου φτάνει που με έβαλες να πετάξω τα σκουπίδια;
-Δεν το πιστεύω, παντρεύτηκα ένα χαιβανι. Και μου το λεγε εμένα η μάνα μου να πάρω τον κυρ Θρασυβουλα με τον διαβήτη και τα τρία εγκεφαλικά, αλλά που μυαλό εγώ; Πήγα και στραβώθηκα μαζί σου, ενώ θα μπορούσα να ζω σαν βασίλισσα! Όταν λέω καθάρισε, δεν εννοώ να πάρεις τη σκούπα ηλίθιε...
-Γυναίκα, λίγα τα λόγια σου.
Ο Νικόλας που τόση ώρα τους παρακολουθούσε, εξαγριωμένος, μπήκε επιτέλους στη μέση.
-Μέχρι να μαθευτεί η αλήθεια, μείνετε μακριά από μένα και την οικογένεια μου! Μ' ακούτε;
Χωρίς να περιμένει απάντηση, γύρισε την πλάτη, να φύγει. Ήμουν η μόνη που παρατήρησε την Ρουσλάνα από την κορυφή της σκάλας..

Όπως είδατε το δημοσίευσα στις τρεις😉