Eyes Open (Larry Stylinson) {Dutch Version}

Hoofdstuk 4 - Verhalen, koken en de gewoonlijke argumentaties.

Ik zat op de bank TV te kijken zoals ik bijna elke avond deed toen ik de voordeur open hoorde gaan, ik zuchtte en gluurde naar de klok aan de muur, 03.23. Louis kwam nooit voor 2 uur thuis en ook nooit nuchter, het is alweer een maand geleden sinds onze ruzie en we hebben elkaar niet meer gesproken sinds. Louis negeerde mij compleet tijdens interviews en hij was nooit meer thuis. Ik wilde met hem praten maar elke keer dat ik het probeerde liep Louis gewoon weg. De andere jongens hadden gevraagd wat er was gebeurd tussen ons maar ik heb niet geantwoord, ik wilde geen van Louis's regels breken.

Ik kwam terug tot realiteit door een luide val in de hal, ik hoorde Louis luid vloeken en ik rolde mijn ogen. Na een paar minuten geritsel en meer gevloek kwam Louis strompelend de kamer in, hij leunde tegen de muur en zijn ongefocusde blik landde op mij.

"Waarom... waarom ben je nog steeds wakker?" Vroeg hij met een dikke toon in zijn stem.

"Wachtend op jou om thuis te komen zoals gewoonlijk." Louis staarde naar mij voor een tijdje terwijl hij zwierde op zijn plek.

"Waarom? Je haat me, je... je haat me." Ik zuchtte, ik wilde dit gesprek niet hebben met Louis nu hij dronken was maar ik antwoorde toch.

"Omdat ik me zorgen maak om je Louis en nee ik haat je niet."

"Wel waar, je haat me! Iedereen haat me." Mompelde Louis, ik wist dat het de alcohol was dat sprak maar ik kon het niet helpen maar mij sorry voelen voor hem. Hij zag er gewoon zo gebroken uit. Louis keek naar me met tranende ogen en hij slikte.

"Waarom haat iedereen me Harry? Wat heb ik fout gedaan. Het... het spijt me!" Hij brak, snikkend en ik kwam onmiddelijk op van de bank. Louis gleed naar beneden door de muur dus nu zat hij op de grond, ik hurkte naast hem en leg mijn hand voorzichtig op Louis's arm.

"Louis... iedereen haat je niet. Je familie houdt van je, de andere jongens houden van je en je fans houden van je Louis." Zei ik in een lage stem en hij keek langzaam op.

"Nee dat doen ze niet, niet meer." Ik zuchtte en strekte me.

"Kom op Louis, je moet naar bed toe." Louis knikte en probeerde omhoog te komen maar faalde ellendig, ik leg mijn arm om zijn schouders en trek hem op van de vloer. Ik leg mijn arm om Louis's middel en hij leunde tegen mij aan, hij was niet zo zwaar dus ik had er geen problemen mee om zijn lichaam te helpen.

Na een tijdje moeilijk doen waren we eindelijk bij Louis's kamer, ik opende de deur en stapte naar binnen. Zijn kamer was net zo'n puinzooi als de vorige keer dat ik het zag maar het verraste me niet. Ik zette hem neer op zijn bed en hij zwierde een beetje, Louis zuchtte en ging liggen terwijl hij mij aanstaarde.

"Probeer wat te slapen." Fluisterde ik en ik begon naar de deur te lopen.

"Harry?" Ik bevroor, Louis noemde me nooit Harry en dit was al de tweede keer deze avond. Ik moest toegeven dat mijn naam erg goed klonk vanuit Louis's mond maar die gedachte stopte ik snel weg, ik draaide me om en mijn ogen vonden die van Louis.

"Ja Louis?" Vroeg ik en hij slikte.

"Bedankt." Fluisterde hij en ik staarde geschrokken naar hem, heeft hij mij net bedankt? Mij uit alle mensen? Ik wist niet zo goed wat ik moest zeggen du ik liep gewoon uit Louis's kamer en liep mijn eigen kamer in. Wat de hel was dat? Oké natuurlijk wist ik dat hij nog steeds dronken was maar dan nog steeds, wat betekende dit? Ging Louis me compleet negeren of ging hij mij weer gebruiken als zijn eigen persoonlijke stootkussen? Ik verwachte dat ik gewoon zou moeten wachten tot morgen ochtend wanneer Louis weer wat nuchter was. Iets vertelde mij dat ik Louis leuker ging vinden als hij dronken was.

Ik werd vrij vroeg wakker de morgen dus ik nam mijn tijd op te douchen en aan te kleden, wanneer ik klaar was liep ik naar beneden, de keuken in en maakte wat ontbijt. Toen ik een kop thee aan het maken was kwam Louis de keuken in, nog steeds dezelfde kleren aan als gisteren, hij gromde toen hij ging zitten in een stoel met zijn hoofd in zijn handen.