Belki kan bağı yoktu aramızda. Aynı annenin çocukları değildik. Aynı adama baba demiyorduk. Birimizin abisi, diğerimizin ablası vardı. Belki de biz ablaydık. Kısacası farklıydık. Birimiz Kürt, birimiz Türk, birimiz Arap tık. Farklıydık işte. Özelliklerimizden tutta yapımıza kadar. Ama kalbimiz birdi. Birbirimize olan sonsuz sevgimiz. Birbirimize olan bağlılığımız. Hatta daha fazlası. İnce bi bağ vardı aramızda. Bizi her şeye rağmen birbirimize bağlayan bi bağ. Maneviyat vardı arada. Ulaşılması zor bi sevgi. Tarif edilmesi imkansız bi dostluk. Bitip tükenmeyen bi kardeşlik. Daha da ilerisi. Kan bağı değil belki ama can bağı vardı.(s.a.m)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KIRINTILAR ARASINDAKILER...
RandomKalbim ağzımdaydı sanki... Bütün yıkıntılara rağmen kopamıyordum işte. Tek bi canım vardı,o da senin için atan kalbimdi. Şimdi ise yerinde kocaman bir yıkıntı...
