Bir cam parçası gibiydi hayat. Kırıldı kaç defa umutlar. Paramparça oldu hayeller. Elle tutulur bi tarafı yok artık. Acitmiyor eskisi gibi. Kanatmiyor icimdeki kabuk bağlayan yarayı. Sadece, Yıpratıyor yaşananlar. Ağlatıyor hüngür hüngür geceleri. Yagmur olup yastığa dökülüyor. Issız bir çölde bir su birikintisi misali. Onca kalabalık içinde yalnizliklar mahşeri. Kahkahalar içinde duygusallık buhranı. Kısacası kirilmisliklar, incinmislikler, yaşanmışlıklar ve geride kalan izler...
VOUS LISEZ
KIRINTILAR ARASINDAKILER...
AléatoireKalbim ağzımdaydı sanki... Bütün yıkıntılara rağmen kopamıyordum işte. Tek bi canım vardı,o da senin için atan kalbimdi. Şimdi ise yerinde kocaman bir yıkıntı...
