rings and vows (Completed) (Boyxboy)

rings and vows: this i promise you 3

Chapter 32 (the wanted rings)

Leeroy's pov

"Wow! You look stunning." Kita ko ang pagkamangha sa mata nya ng sabihin nya ito. Andito kami ngayon sa may private dining ng pantry for employees.

"Yuh. Tagal na rin nung huli tayong nagkausap." Nakangiti ko nang tugon. I need to face him with much professionalism as possible dahil kliyente parin sila.

"Oo nga eh. Hindi pa maganda ang huling pagkikita natin." Nakangiti nyang tugon.

I don't know why pero parang wala nang epekto si dredd sa akin. He still look gorgeous and charming pero wala na yung dating epekto nya sa akin na nagpapalipad ng mga paruparo sa tiyan ko pag ngumingiti sya.

"Well, it was never on me i guess. Anyways, kalimutan na natin ang nakalipas mr. Harvey. I just wanna know from you if my staff are doing well with the service they provide." Seryoso kong saad.

"Nag-iba kana lee ahh. I never saw you this serious before." Puna nito sa asal ko. Kita ko sa aliwalas ng itsura nito ngayon na masaya na ito. I guess he and yummi really are for each other.

"I believe people are bound to change mr. Harvey. Specially if hurt is the foundation of this change. Nonetheless, i invited you for lunch to know if you have complains on our services but seems that my staff are doing their job well so i guess wala nang problema kaya aalis nako kakarating ko lang din from new york just this morning. Magpapahinga muna ako." Mahaba kong saad at tumayo na.

Ngunit bago pa man ako makaalis ay nahawakan nya ang kamay ko.

"Sa-sandali lang lee." Mejo utal nyang pigil sa akin.

Sinalubong ko lang ng seryosong tingin ang tingin niyang tila nagsusumamo.

"Pu-pwede ba samahan mo muna ako maglunch le- i mean mr. Alfonso." Di ko mawari kung bakit tila ba may lungkot sa mga mata nito kaya pinili ko nalang ang umupo ulit at kinuha ang cp ko sa bulsa at dinial ang number ni cole.

"Hello cole. I'll be going home later this afternoon and i want you to take your rest. I'll be calling archie to fetch you up ok. I'll let you cook for dinner so you need to take your rest got it?" Saad ko sa kausap ko sa phone habang hindi ko inaalis ang tingin ko sa kaharap ko.

Matapos kong binaba ang tawag ay bumuntong hininga ako. Alam ko kung bakit ako nito pinigilan. I know that he wanted proper closure. Maybe he felt guilty from the past.

"I know dredd kung bakit gusto mong samahan kita ngayon. I was not born yesterday. Kaya spill it out." Seryoso paring tingin ang ginawad ko dito. I'm not bitter nor angry at all. But it doesn't mean i'll go easy on him. I have forgiven him but i'm yet to forget what happened to us.

Nakita ko itong napayuko at humugot ng isang buntong hininga.

"I understand that you are mad at me for what i have done from the past." Nakayuko parin ito sa harap ko.

"No dredd you're wrong. I don't have any grudge for you and yummi in my heart. Believe me. Napatawad ko na kayo. It's just that i still can't forget what both of you have done. Oras dredd, yun lang ang magdidikta kung kelan ko makakalimutan ang mga ginawa ninyo. But now honestly, i feel better and no bitterness towards both of you." Nakangiti kong saad.

Umangat naman ito ng tingin kaya ginawaran ko sya ng isang ngiti na nagpapahiwatig na wala na para sa akin ang ginawa nila pero hindi ang katotohanang sinaktan nila parin ako.

"I'm sorry. I'm sorry lee. Nagsisisi ako ngayon for choosing the wrong person over you." Nagsisimula nang magsilabasan ang kanyang mga luha. Nagtataka man ay hinawakan ko ang kamay nya sa mesa.