The Fourth Dimension

Chapter 2

Nagising ako nang makarinig ako ng sunod sunod na katok sa aking pintuan. Tiningnan ko muna ang oras bago pumunta sa pinto. Tama lang ang natitirang oras para sa mga kailangan kong gawin bago pumasok sa school. Pagbukas ko ng pintuan ay tumambad sa'kin ang mukha ng isa sa aming mga katulong.

"Miss Aloizia, pinapatawag ka po ng 'yong mga magulang sa laboratoryo." sabi niya at yumuko bilang paggalang.

"Okay, thank you." Agad naman siyang umalis pagkasabi ko nun.

Ginawa ko na ang mga dapat kong gawin bago pumunta sa laboratory na nasa ikatlong palapag ng aming mansyon. Walang sinuman ang pwedeng pumunta dito bukod sa aming tatlo nila Mom. Sound proof din 'to. Pagtapat ko sa pintuan ay may lumabas na screen kung saan kailangan mong itapat yung mata para ma-identify kung sino ka.

"Hi, are you coming in?" Said the computer program. Itinapat ko na ang mata ko para ma-scan. Nang matapos ay tumunog ito saglit at tuluyan nang bumukas.

"Welcome, Master"

Pagpasok ko sa lab ay nakita ko agad ang mga magulang kong seryosong nakaupo habang nakatingin sa'kin. My Dad is kinda intimidating, but lets just don't give a damn about it.

"What is the problem?" tanong ko pagkaupo ko sa upuang nasa harapan nila.

"Your Mom and I will be gone for a month. We're going to Japan, for business purposes. Don't touch anything here in the laboratory-- no, it's better for you to not enter here. I know how hard headed you are." Okay?

"I'm cool with it." sagot ko.

Lalabas na sana ako ng lab nang biglang nagsalita si Mom. "Be safe."

Hindi ko na siya nilingon pa at dirediretsong lumabas. Inayos ko na ang lahat ng gamit ko at pumasok na sa school.

Pagpasok ko sa classroom ay bumungad sa'kin ang nakakairitang pagmumukha ni Jane.

"Hey nerdy geeky stupid! What's up? You look ugly everyday and now. How did you correct all the test in science? Huh? Tell me?" Seriously?

"What the f-ck is your problem with me?" Bored na tanong ko sa kaniya at dumiretso na sa upuan ko.

"My problem is you correct all the test, my ghad you don't understand me. You stupid." Hindi ko kaya yung grammar niya, nakakasira ng brain cells.

"Okays." sagot ko sabay kuha ng science book sa bag. She's just wasting my precious time. Buti nalang at hindi na siya muling sumabat pa.

Habang nagbabasa ay may nakita akong talaga namang pumukaw ng interes ko. The Four Dimensions.

Babasahin ko na sana ang kasunod nang biglang pumasok ang MAPEH teacher namin na si Miss Flora. Naalala kong may presentation pala kami ngayon. Isa isang kakanta. This is the subject that I hate the most. Seriously? Bakit naman kailangan pag-aralan ang pagkanta?

"Okay class. I will call your surnames in alphabetical order. And the you're going to sing in front. You have the freedom to choose the instrument that you want." sabi niya at pumunta sa likuran.

Isa isa na silang tinatawag habang ako naman ay nakatulala lang sa bintana. Naalala ko nanaman yung sinabi ni Ayana kahapon. Paano nga kaya kung makagawa ako ng time machine? Napabalik ako sa ulirat nang marinig ko ang malakas na palakpakan at hiyawan pagkatapos kumanta ng isa naming kaklase.

"Good. Okay next, Ayana Falcon." Ako na pala ang kasunod, dahil magkasunod ang surname namin ni Ayana.

Inalis ko na sa isip ko ang sinabi ni Ayana kahapon at napagpasyahang panoorin nalang siya. Kinuha niya ang gitara at pumwesto sa gitna.

"Loving can hurt,
loving can hurt sometimes, but it's the only thing that makes us feel alive."

Pamilyar sa'kin ang kanta pero hindi ko maalala kung ano yung title. Pinakinggan ko ang pagkanta niya hanggang sa huli. Masasabi kong maganda talaga ang boses niys, napakasarap pakinggan.

"Nice voice. Okay next, Aloizia Gregory." Nakita kong napatingin sa'kin ang mga kaklase ko. Paano ba naman, ang isang weird na katulad ko ay kakanta.

Hindi ko nalang sila pinansin at tumayo na. Umupo ako sa harap ng piano. Huminga muna ako ng malalim at nagsimulang tumipa.

"Here we go, come with me,
there's a world out there that we should see,
take my hand, close your eyes,
'cause with you here I'm a rocketeer,
let's flyyyy hmm,"

Ipinikit ko ang aking mga mata at ipinagpatuloy ang pagkanta. Ito ang pinakapaborito kong kanta sa lahat. Hindi ko am kung bakit basta gustong gusto ko talaga 'to.

Maya-maya pa ay natapos ko na rin ang kanta. Idinilat ko na ang aking mata at tumayo. Nakita kong lahat sila ay nakatulala, anong nangyari? Hinayaan ko nalang at bumalik na sa upuan ko. Nagulat ako nang biglang sumigaw si Ayana.

"Omaygulay! Ang galing mo Zia!" sabay palakpak, nagsigaya rin ang iba pa. Hindi ko alam kung ano yung naramdaman ko basta napangiti nalang ako. Pero agad mo rin naman yung inalis.

"You sound like an angel Miss Gregory, keep it up! Okay next, Alexandra Guevarra."

Tumungo nalang ako dahil tinatamad na akong makinig. Nang matapos ang unang klase ay pumasok na ang science teacher namin, kaya naman napaayos ako ng upo. Ito ang pinakagusto ko sa lahat.

"Goodmorning Class." bati niya sa'min. May mga ibang sumagot at may mga hindi lang pumansin.

Kumuha siya ng isang chalk at nagsimula nang magpaliwanag.

"We all know that we are living in a three-dimensional world. There are only three perpendicular directions in which we might move,which we might designate as 'up and down', 'left and right' and 'back and forth'. Try as we might..."

"But there is this theory that proves that there is a fourth dimension. Which we call the space-time, that theory explains that we can move not only in the three dimensions but in the fourth." Hmm.

Nagtaas ako ng kamay upang magtanong.

"Yes Miss Gregory?"

"If there is a fourth dimension then time travelling can be possible?" I'm hoping...

"Maybe, I don't know. Okay let's proceed."

Pagkarinig ko nun ay nawala na ako sa focus. Totoo nga. Pwede nga kong makagawa ng time machine. Makakapag-explore ako sa iba't ibang timeline kung ganun... at matutulungan ko rin si Ayana.