İki elim arasına yerleştirdiğim yoğurtlu yulaf ezmesine bakmaya devam ettim.
Yulaflar, simetrik değildi. Bu kötüydü.
“Amber, sorunun neyse bana bunu anlatmalısın.”
Yüzümü eğmekten vazgeçip Bay Schuester’a baktım. Ellerini masada birleştirmiş, endişeyle bana bakıyordu.
Yukaf ezmesi kaseme geri döndüm ve yoğrdun içinde boğulmak üzere olan yulaf ezmesi tanelerinin simetrik olup olmadığını düşündüm.
“Amber…”
Yutkundum.
“evet Bay Schuester?”
Derin bir nefes aldı ve sinirlenmemeye çalıştı.
“tatlım, ben seni psikoloğunum. Neden bana her şeyi anlatmıyorsun?”
Derin bir nefes aldım ve elimdeki kaseyi yavaşça önümdeki beyaz dikdörtgen sehpaya bıraktım. Gözlerimi ağır çekimdeymişçesine yulaflardan ayırdım ve karşımda oturan adama döndüm.
“sizce… aşık olmak nasıl bir duygu?” dedim yavaşça.
Bay Schuester’ın gözleri parladı.
“benimle konuşmana sevindim, Amber. Aşık olmak güzeldir.”
Gözlerimi kapattım.
“demek istediğim, nasıl aşık olduğumu anlarız?”
Kapalı gözlerimin getirdiği karanlıkta parlayan bir kelebek belirdi.
“düşüncelerin sürekli onun ne kadar mükemmel olduğu düşüncesiyle bölünüyorsa, bence aşık olmuşsun demektir, tatlım.”
Gözkapaklarımdaki baskıyı artırdım. O kelebeğin hareket etmesi lazımdı. O bir dövme değildi, hareket etmeliydi.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
THIS SILENCE KILLS #3 : Butterfly.
FanfictionKız derin bir nefes aldı ve gözlerini önündeki kelebekten çekmeye çalıştı, ama mürekkepler nedensizce onu kendine dokununmaya zorluyorlardı. © Tüm hakları saklıdır.
