#Minseokkie
မေန႔ကလည္တေနကုန္လည္ထားတဲ့အ႐ွိန္ေၾကာင့္ အကုန္လံုးမႏိုးက်ေသးေပမယ့္ Luhanအေစာႀကီးႏိုးကာ လမ္းေလ်ွာက္ထြက္လာခဲ့သည္။
လမ္းေလ်ွာက္ေနရင္း ရင္းႏွီးတဲ့အသံေတြေၾကာင့္ အေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့......
Dae >> yarr ေတာ္ေတာ့ငါမေျပးႏိုင္ေတာ့ဘူး
Xiu >> နင္ကလည္းေယာက္က်ားမဟုတ္တဲ့အတိုင္းပဲ ဒါေလးေျပးတာကိုေမာေနတယ္
Dae >> yarr ငါကနင့္လိုအေလ့က်င့္မ႐ွိလို႔ေပါ့ ၿပီးေတာ့ငါ႔ကိုေယာက္က်ားမဟုတ္ဘူးလို႔မေျပာနဲ႔
Xiu >> ေအးပါ အာျပဲရယ္ ထေတာ့ ဆက္ေျပးမယ္
Dae >> နင္ေျပးႏွင့္ေနာက္မွငါလိုက္ခဲ့မယ္
Xiu >> arrasaw
Xiuminအေ႐ွ႕ကေနေျပးသြားေတာ့ဘာရယ္မဟုတ္Luhanအေနာက္ကလိုက္သြားမိတယ္။
Dae >> ေပါက္စီမ ငါ့ကိုသူ႔နယ္ဆိုၿပီးပညာျပေနတာ ဟြန္းးး
Xiuminေျပးေနရင္းတေနရာအေရာက္ေျခလွမ္းေတြရပ္သြားခဲ့သည္။ Luhanလည္းXiuminရပ္သြား၍ သူလည္းရပ္လိုက္ကာXiuminလႈပ္႐ွားမႈကိုေသခ်ာၾကည့္ေနသည္။
Xiuminသစ္ပင္ျခံဳတစ္ခုထဲဝင္သြားေတာ့ Luhanပါအေနာက္ကေနမသိမသာလိုက္ၾကည့္လိုက္သည္။
Xiu >> aigoo နိေတာင္ေတာ္ေတာ္ႀကီးေနၿပီပဲ မေတြ႔ရတာၾကာလို႔ငါ့ကိုလြမ္းဘူးလားဟင္
ေခြးေပါက္စေလးေခါင္းကိုင္ၿပီးစကားေတြေျပာေနတဲ့XiuminကိုLuhanျပံဳးမိသည္။
Xiu >> ဟိုမွာ နိေမေမလာေနၿပီ ေနာက္မွနာျပန္လာခဲ့မယ္ေနာ္ Annyeong!
Xiuminထလာ၍Luhanသစ္ပင္အကြယ္တစ္ခုမွာပုန္းလိုက္သည္။
Xiuminထိုင္ခံုတစ္ခုမွာထိုင္ရင္းဖိနပ္ႀကိဳးခ်ည္ေနတုန္း သူ႔ေ႐ွ႕လူတေယာက္ေရာက္လာခဲ့သည္။
