Ruşendil (gözlerin görmediği bir dünya)

Ön Söz

Sigara dumanı gibi zehirleyip veba gibi bulaşan şeylerde vardı dünya da, karanlık zihinler bir bir 'kalbi aydın' olan zihinleri ele geçirmiş ve birde kalplerine siyah bir set çekerek gözleriyle görmeye mahkum bırakmıştı. Görünürün arkasında ne kalpler vardı, ne yürekler vardı sanki dünyanın kirliliğine inat yeryüzüne düşmüş bir ümit kuşlarıydı ama kafese mahkum edilmiş 'ümit kuşları' uçmasınlar diye kanatları kesilmiş gökyüzüne hasret bu ümit kuşları sadece karanlık zannedilen zihinler tarafından hapsolmuş bir avuç gönüllerdi.
Onların haklı olup olmadığı muhakkak ki tartışılırdı kim bilebilirdi ki doğruyu yanlışı ama asıl soru şuydu "peki ya gözler görmesi gereken hiçbirşeyi göremiyorsa? "
İşte bu hikaye naif dolu kalplerin dünyalara sığmadığı hikayelerdeki yaşamlara değiniyordu.