Bir Yudum Aşk ( ZM Fanfic )

Sensiz...

FANFICTION #42 OLMUŞUZ. DESTEĞİNİZ İÇİN TEŞEKKÜRLER.

YARDIMLARINDAN DOLAYI  @AMELİAPOUND ' SONSUZ TEŞEKKÜRLER  :*

BU BÖLÜMÜ @AMELİAPOUND VE @HAZALJBZM 'YE ARMAĞAN EDİYORUM.

HEPİNİZİ ÇOK SEVİYORUM , İYİ OKUMALAR :)

                                                      - Zayn'in Anlatımı -

Tutuşturmak istedim ;

Bırakıp gittiğin bu zalim şehri

Yakamadım ;

Gözlerin dikildi karşıma

Bir sokakta yalnız başıma

İnanılmaz güzel bakıyordu gözlerime 

Yakmak üzereydim ki bu şehri ;

Hatıraların yağmur gibi boşandı üzerime.

Hangi pusulayı alsam elime ;

sana çeviriyor yüzünü.

Sözlükleri açıyorum ;

Sözcükler hep seni anlatıyor.

Herşeyde sen varsın ;

Fakat yanımda yoksun...

                            - Lisa'nın Anlatımı -

Sımsıcak bir yaz günü denizi düşler ya insan ;

Seni düşlüyorum her vakit.

Artık mevsimlerimi kaybettim sensiz

Bana her mevsim hazan

Zaman , mekan , insan...

Herşeyde sen varsın ;

Fakat yanımda yoksun...

Onu nasıl bırakıp gidebilirim? Onsuzluğa nasıl dayanırım? Gözlerini görmeden yaşayamazken , kokusunu solumadan nefes alamazken...

-Zayn'in anlatımı-

Elimde ki kağıtı tekrar okudum ve tekrar ve tekrar. Hani derler ya bulmuşken kaybettim diye ben onu hiç bulamamıştım

2 yıl önce

Harry nin koluma attığı dirsekle kahvemi geri püskürtüm

–Senin ki geliyo diyen Liam a bakmadan kapıya diktim bakışlarımı. Yine o yine kalbimi deli eden gözleri. dudakları, sesi , gülüşü koyu kahve uzun saçları.... yanımızdaki masaya oturduğunda alt dudağımı ısırdım

–Bu gece bi baskın yapsana diyen Louis'e bakıp başımı yana yatırdım

–Neden olmasın..

...

–Anne ben kaçtım deyip hızla merdivenlerden indim..

evin bahçesinden çıkmamla yere serilmem bi oldu. Heryer ölesiye sallanıyodu. Ben noldunu anlamaz anlamaz etrafıma bakınırken yerler çatlamaya çitler üstüme düşmeye başladı bi çığlk

–Deprem diye haykırınca noldunu anlamıştım. Tek hatırladım şey annemin çığlıgıydı... Gerisi griydi... En koyu tonda ki gri...

                      -Şimdiki zaman-

Kağıdın ucu ile oynarken bi anda parmak ucumda bi sızı hissettim. Sonra o sızı tüm vücuduma yayıldı...

Ufacık bi kagıt kesiği nasıl bu kadar acıtabilir di ki? Nasıl bu kadar sızlatabilirdi... Gözyaşlarım durmaksızın akarken hızla ayaga kalkıp kagıdı özenle katladım

Çünkü bu kağıt kesiği parmagımda değil yürüğimdeydi.

Çünkü bu kağıt sızısı degil,

Yürek sızısıydı...

-OYLAR VE YORUMLAR