Daha 18'inde olan bir insanın hayatı bu kadar sorgulaması nedendi acaba? 80 küsür yaşındaki tüm hastalıkları vücudunda barındıran dedeyle aynı düşüncelerin zihnimizin kuytu köşelerinde peydah olması nedendi ki acaba? "Ben bu dünya üzerinde neden varım?" diye düşünüp çıldıracak düzeye erişmemize neden olan sebep neydi ki acaba?
Tüm sebeplerin canı cehenneme!
Yıllardır korkuyla büyümüşüm ben. O da beni bırakır diye birilerini sevmekten alıkoymuşum kendimi. Sürekli ya ben üzmüşüm karşımdakini ya da o kırmış beni. Koşmak istediğim insana bir adım bile atamamışım. Bana bir adım atandan ise bin adım geri kaçmışım.
Hep kuytu köşelerde diz çöküp ağlarken bulmuşum kendimi. Üstelik herkesi o kadar uzaklaştırmışım ki kendimden o gözyaşlarını yine kendim silmişim.
Avaz avaz bağırmak isterken boğazım yırtılırcasına susmuşum. Tırnaklarımın kenarındaki etleri soymuşum. Saçımdaki ağaran telleri yolmuşum ellerimle.
Kendim mutlu olmak isterken sürekli birilerinin mutluluğunu izler olmuşum.
Günün birinde büyük bir adam olmuşum. Ama mutlu olamamışım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SAKMALAK
PoetryBu kitap sevip de söyleyemeyen, söyleyip de kavuşamayan... şaka şaka. Bu kitap siktiriboktan hayatında her gece uyurken gökyüzüne bir mucize olsun diye fısıldayan ama ertesi gün daha beteriyle karşılaşan, dibin dibini görmüş, nutella kavanozunun dib...
