Tam o sırada kapı hızla açıldı,korkuyla baktı günler sonra gelene.
Annesiydi.
Koşup sarıldı kızına ikisi de ağlıyordu hıçkıra hıçkıra. Abisi ve ikiz kardeşleri kapıda dikilmiş izliyorlardı onlarda ağlıyordu.
Hep beraber manisaya gitmişlerdi dedelerinin cenazesine, efilde anneannesiyle evde kalmıştı. Yıllar önce ayrılmışlardı ziya dede ve efsun anneanne. Çok seviyorlardı birbirlerini zaten kaçarak evlenmişlerdi ne zor günler geçirmişlerdi ama sevmek yetmiyordu herzaman.
Emek kadar anlayış ve saygı lazımdı yuvalara.
Efilin annesi melek babasının evine gidince komşular kucağında eşinin çerçevesiyle bulduğunu söylemişler, aşk acısından ölmüş ya öyle...
Cenazeden sonra eve dönerken kaza geçirdiler ve efilin babası murat kaza yerinde ölmüştü. Yıkıldı melek ,önce babasını yani ilk aşkını sonrada biricik eşini son aşkını kaybetti. Başka kimse yaralanmamıştı bile o feci kazada. Kader bu ya alacak işte sevdiklerini elinden.
Eve dönerdönmezde yeni bir yıkım yaşadılar. Efsun anneanne yatağında eşinin fotoğrafına sarılmış bi şekilde yatıyordu.Hemen kontrol ettiler nabzını durmuştu kalbi. Nasıl dayansın ki?
Efile olanlardan haberi yoktu annesinin. Efil onu ittirip,
- kimsin sen? Benden uzak dur!
Diye bağırıp çekilene kadar. İşte buydu hayat dert verecek ya bütün acıları birden salar üstüne. Hıçkırıkları çoğaldı kadının. Büyük oğlu mert koşup kaldırdı annesini odasına götürdü sakinleşmesi gerekiyordu. Bu kadar şeyi nasıl Kaldırsın?
Annesi uyuduktan sonra mert efilin yanına gitti ve sakin sakin anlattı ailesini tanıttı fotoğraflarında yardımıyla, henüz söylememişti babasının ve anneannesinin ölümünü yine bir travmayla karşı karşıya gelmesinler diye.
Efil inandı anlatılanlara küçük ikiz kardeşler tan ve iremde biseyden habersiz ablalarının yanında oturdular. Bütün aile anıları döküldü ortaya . çabuk hatırlamaya başladı ailesini hatta arada konuşmaya katılıp gülmeye bile başlamıştı. Bu iyi bir gelişmeydi belki de en yakın zamanda bütün sorunlarını çözerdi kim bilir?
Böyle bitirdiler günü herkes efilin odasında uyudu, annesi gece uyanıp onları böyle gördüğünde o da gelip onlarla uyudu. Evet bu iyi biseydi şimdilik tutunmaları lazımdı hayata herşeye ragmen.
Çok şey kaybettiler ama olsundu kıştan sonra baharın gelmesi gibi yeşerirdi belki hayatları. Umut dolu rüyadalardı zaten...
