Hidden [Ft. Magcon] ON HOLD

Hoofdstuk 3

Previously on HIDDEN
"Waar wilde je over praten?" vraag ik. Dikke negeer. Ik pak een kussen van mijn bankje en gooi hem vol in zijn gezicht.
"WAAR WAS DAT VOOR?" vraagt/roept hij. "Omdat je me negeert." zeg ik simpel.
"Dus waar wil je over praten?" vraag ik nieuwschierig
"Nou...."begint hij.

Nieuw deel!
"Nou je mag de jongens blijven zien." "Oke, en als dat niet mocht, werd ik weer opgesloten in mijn kamer terwijl de jongens ervan weten?" vraag ik.
"Niet zo'n brutale mond, ik ben je broer!" zegt hij half schreeuwend.
"KAN ME NIKS SCHELEN DAT JIJ MIJN BROER BENT. IK HEB EEN EIGEN MENING EN IK WIL DAT JE DAT ACCEPTEERT!" roep/schreeuw ik.
PATSS. Weet je wat dat was? Jacks hand en mijn wang.
Ik voel aan mijn wang. Warm, branderig.
Tranen stromen over mijn wangen.
"Weet je? Sinds jij beroemd bent en met de jongens en je zang carrière, BEN JE ONWIJS VERANDERT. En niet op de leuke manier!" zeg/schreeuw ik kalm.

Ik ren mijn kamer uit en loop naar beneden.
I don't care dat de jongens er nog zitten.
Ze schrikken op als ze mij met rode ogen zien.
"Heb ik wat van jullie aan?" vraag ik bot.
Sorry hoor, ik ben gewoon niet in de stemming.

Ik ren de tuin in, de poort uit en uiteindelijk, het bos in.
Ik loop naar het beekje waar ik sinds mijn 12e al naartoe gaat als ik weg van de wereld wilt zijn.
Ik loop het stenen paadje op dat naar de overkant van het beekje leid.

Als ik bij de boom ben aangekomen graaf ik een kistje op. Hier in dit kistje zitten nog foto's in van ons gezin.
Van toen wij nog normaal waren, toen Jack nog niet beroemd was, toen mijn ouders mij niet sloegen omdat ik niet naar hun luisterde. Alles is veranderd.

Ik wil terug. Terug naar die tijd.
Een eenzame traan verlaat mijn oog. De traan valt op mijn gezicht op de foto die ik in mijn handen had.

Na een tijdje hoor ik stemmen.
Ik schrik op en kijk achter de boom langs waar ik voor zat.
Ik zie een huilende Jack.
Zachtjes praat hij in zichzelf.

"Ben ik echt veranderd hoe Jackie dat zegt? Is iedereen veranderd sinds ik beroemd ben?" zegt hij.
"Ik wil antwoorden." sluit hij af.

Ik schiet terug in de positie waar je niet te zien bent, als ik Jack op zie kijken.
Ik heb echt geen zin in hem.
"Jackie?" vraagt hij.
Ik blijf stil. Ik hoor hem mijn kant op lopen. Zijn hoofd verschijnt boven mij.
"Jackie." zegt hij zacht.

Ik sta op en loop terug naar huis.
Nogmaals ik heb geen zin in hem.
Hij roept mijn naam en ik negeer het vol.
Ik versnel mijn pas totdat ik vast word gegrepen.
Ik word in een knuffel getrokken en nu komen mijn emoties echt los.

"Het spijt mij zo." zegt Jack.
"Dat zeggen ze allemaal." mompel ik onverstaanbaar.
"Ik wil terug naar de oude tijd, waar we ijsjes gingen eten, spastisch lopen doen als we samen thuis waren, keihard meezingen op onze favo liedjes." snik ik.

"Ik ook, maar ik zou niet weten hoe." zucht hij en wrijft over mijn rug.

Ik maak mijzelf los uit de greep en snik nog een laatste keer.
Ineens kom ik op het idee om een tattoo te laten zetten.

"NEE JACKIE WAT JE IN JE HOOFD HAALT GAAT NIET GEBEUREN IK KEN DIE BLIK." roept hij.

"IK GA EEN TATTOO ZETTEN DOEI." roep ik en ik ren de poort uit. Ik heb ALTIJD mijn mobiel mee en in mijn hoesje zit mijn pinpas.

Ik loop de tattooshop binnen waar mijn 3 vriendinnen ook zijn geweest.

"Hai kan ik je helpen?" vraagt een vrouw rond de 40 met een sleeve.
"Ja ik wil een tattoo zetten."
"Legitimatie." zegt ze vriendelijk.
Ik laat hem zien en ik word goedgekeurd.

Ik zit in de stoel en pak mijn mobiel voor het plaatje dat ik wil.
"Oke ben je er al uit?" vraagt ze vriendelijk.
"Ja deze:" zeg ik.

"Oke ga maar op de stoel liggen." zegt ze.
Ik doe wat ze zegt.

1 uur later
Als ik na een uur thuis kom is Jack mij op aan het wachten.
"Waar zit die?" vraagt hij.
Ik draai mijzelf om en haal mijn schouder bloot.

"Wow." zegt hij. "Hij is goed gelukt he?" vraag ik. "Ja." zegt hij tevreden.

..
OMG ZO ZO SORRY DAT IK VORIGE WEEK NIET UPLOADE. 😣😢.
Sorry voor slechte hoofdstuk.
Zal Jack en Jackie ooit weer hetzelfde worden?

LOVE YA ALL ♡

TOT VOLGENDE WEEK 💜