His Darkness

Part 1

Takbo.

Takbo.

Takbo.

Pilit kong tinatakasan ang tatlong mga lalake dito sa madilim na daan dahil sa masamang balak nila saakin kaso kahit bilisan ko pa ang aking pag takbo hindi ko parin sila matakasan dito sa walang hanggang kadiliman ng daan.

"Tulong!!! Tulungan niyo ako!"

Naramdaman ko na ang paghina na aking binti dahil narin siguro sa pagod pero hindi ko pwedeng ihinto ang pagtakbo ko dahil oras na maabutan nila ako tiyak papatayin nila ako pag katapos nilang makuha ang gusto nila saakin.

"Wala ka nang mapupuntahan HAHAHAHA!"-guy 1

"Kahit anong takbo mo maabutan kaparin namin"-guy 2

Pilit kong nilalakasan ang loob ko at umaasa na matatapos narin itong kadiliman na kung saan ako tumatakbo at mararating korin ang liwanag para makatakas sa mga demonyong ito kaso...

"Aha! Hulika! Pinagod mo pa kami ha"

Naabutan ako ng isa sa kanila at pinaghihila ako sa buhok.

"Arayyyy! Bitawan mo ako! Parang awa muna..."

Isa isa nang tumulo ang mga luha ko hanggang sa inihagis ako ng isa pa nilang kasama sa damuhan at dun nila sinimulan ang pang bababoy saakin.

"Tama na.... please..."

Pinilit kong lumaban kaso suntok lang sa tiyan ang nakuha ko kaya naman naubi nalang ako sa sakit at wala nang nagawa kundi hayaan silang gawin ang gusto nila.

"Pare ako naman"

Susunod na sana yung isang lalake sa pang gagahasa saakin kaso bigla nalang may sunod sunod na pumutok at isa isa silang bumagsak sa tabi ko na duguan at isang lalake ang nakatayo sa ulonan ko at unti unti siyang lumapit saakin at lumuhod para maging kapantay ko.

Akala ko gagawin niya rin ang ginawa ng tatlong lalake saakin kaso inilapit niya lang ang muka niya saakin pababa saaking leeg hanggang aa tenga ko at bulong nang.

"You shouldn't here.. it so dangerous for you to be in the darkness of hell my dear"

Hindi ako makapag salita, siguro dahil narin sa takot at nangyari kanina kaya pati boses ko ay sumuko na

Gusto kong kumawala sa malalamig na mata ng lalaking ito pero wala akong lakas para kumilos kaya hinayaan ko nalang siya hanggang sa napatitignarin ako sa kanyang muka na tanging ilaw lang ng buwan ang nag papaaninag dito.

Those dark eyes of him was telling me something but I cant figured it out until he turned his head away from mine and help me to stand up.

"Get this"

I took his jacket and put to my naked part of my body.

"Thank you..."

Tahimik lang kaming nag lalakad palayo sa lugar na ito at isa isaamin ay tahimik lang habang nakatingin sa madilim na paligid.

"Ayun! May ilaw na don!" Pag babasag ko sa katahimikan

Nang makarating na kami sa liwanag nakita kona ang syudad at mga tao na naglalakad sa bawat daan. Salamat, nasa ligtas na lugar na ako.

Napahawak ako sa braso ko at bumuntong hiningi, I feel safe now and thanks to this guy.

"You look okay now, I need to leave"

Paalis na siya at medyo malayo narin pero nakalimutan kong alamin kung sino siya, kung ano ang pangalan niya at san siya nakatira kaya naman sinigawan ko nalang siya.

"Helena fos saunders ang pangalan ko! Kung kaylangan mo ng tulong hanapin mo lang ako!"

Pinag masdan ko lang ang likod niya hanggang sa naglaho na ito sa dilim ng paligid.

*****

Pag ka uwe ko tila ba parang walang nangyari saakin kanina at muka lang ng lalaki sa dilim ang laging sumasagi sa isip ko kaso nga lang hindi ganun kaliwanag ang muka niya na naiwan sa aking isipan dahil tanging buwan lang ang nag silbing ilaw namin ng gabing iyon.

"Pinag alala mo talaga kami anak, sa susunod mag sabi ka saamin kung anong oras ka uuwe para masundo ka ni manong jules"

Tango lang ang tanging na isagot ko sa aking step mother dahil Hindi ako sanay sakanya, hindi ako sanay na may nag aalala saakin dahil nung kaming dalawa lang ni papa ang mag kasama walang ganitong senario sa bawat pag uwe ko ng gabi.

"Pagod na po ako, kaylangan ko nang mag pahinga"

"Sige anak"

Pag pasok ko sa kwarto ko nag shower ako at sinabon ng madiin lahat ng parte ng katawan ko dahil naalala ko nanaman yung ginawa ng mga hayop na yun saakin, buti nalang at hindi nila nakuha ang akin kung hindi baka nagpabaril narin ako sa lalake nayun.

Ilang oras rin akong nag babad sa loob hanggang sa masigurado kona na okay na at hindi kona maramdaman ang iniwan nilang marka saaking katawan.

"Helene... can we talk?"

Ito nanaman po siya, ilang beses ko ba dapat ulit ulitin sakanya na ayaw ko siyang makausap? Siguro sa sobrang kitid ng utak niya pati ang simple kong instruction ay hindi niya magawa

"Im not in a mood"

"You're always not in a mood but I think you need to know this ate"

Nanahimik lang ako at hinintay ko ang susunod niya sabihin kaso nang mainip na ako tinignan ko siya ng matalim na at sinasabing 'spit it bitch'

"Kasi..."

"Kasi what?"

"Your mother gennice is dead, before she died, she fought in disease--"

"Stop. Im not interested anymore, you may go out now"

"But, ate---"

"GET OUT!?"

So she's gone... she deserve to be die. Pag katapos niya kaming iwan ni papa at ipagpalit sa lalake niya at mag pakasaya samantalang kami ay naghihirap at hindi alam kung pano ako aalagan habang nag tatrabaho si papa.

Hindi na dapat siya nag pakita pa, hindi na dapat siya lumapit kay papa para himingi ng tuloy sa sakit niya at hindi na dapat siya pinatiloy saaming tahanan dahil una palang nawalan na siya ng karapatan sa lahat.