His Darkness

Part 5

(RUN AWAY LIGHT)

Nagkaroon ako ng pagkakataong tumakas sa silid na ito dahil naalis ko ang pag kaka tali nila sa kamay ko gamit ang lagi kong dala dala na pocket knife.

Takbo lang ako ng takbo para hanapin ang labasan kaso ng may naramdaman akong paparating nag tago agad ako sa likod ng dingding para masigurong walang makakakita saakin.

Dug.dug.dug

Ang bilis na ng tibok ng puso ko na halos marinig kona ito sa lakas at bilis ng pag tibok niya

"Wala na ata"

Bulong ko sa sarili ko, nang wala na akong maramdamang tao sa paligid sumilip ako kaso saktong pag silip ko may tumakip sa bibig ko.

"Ssssssshhh...."

Gusto kong kumawala sa pag kakahawak niya para tumakbo kaso mas malakas siya saakin kaya naman nanahimik nalang ako para makapag isip ng pwede kong hakbang  para makatakas

Kinaladkad niya ako papunta sa isang tagong lugar at sinandal niya ako sa isa sa mga pader at kinulong niya ako gamit ang mga braso niya.

"A-anong gagawin mo?"

Mas lalo niyang nilapit ang katawan niya saakin na naging dahilan ng pag kakahina ng tuhod ko kaya naman napahawak ako sa katawan niya at napatitig sa maganda niyang mga mata.

"Stop me.. please.."

Kita ko ang pag pipigil niya sa sarili niya hanggang sa hindi ko napigilan ang sarili kong mapakagat labi and uh oh wrong move

He kiss me harder to death until Im running out of air

"I-- c-cant -breath "

Sinabe ko sa pagitan ng kanyang mga halik hanggang sa lumayo na siya saakin at don na ako nag habol ng hininga

"let's go"

Hinawakan niya ako ng mahigpit sa at kulang na lang humiwalay na ang kamay ko sa katawan ko sa sobrang higpit at sakit ng pag kakahawak niya.

"Ano ba! Nasasaktan ako!"

Hindi kona talaga siya maintindihan. Una hinalikan niya ako sa pag katapos tinutukan niya ako ng baril tapos ngayon hinalikan niya ako ulit at kinakaladkad pa balik sa lugar kung saan iginapos ako

"Ano bang problema mo ha!? Bat mo ba ginagawa saakin to!"

Mukang tanga na akong nag sasalita mag isa at ni isa sa mga tanong ko wala siyang sinagot

"Let me go! Hayaan mona akong makatakas! Please!! Pakawalan mo na ako"

Nag pumiglas ako sa kanyang hawak hanggang sa napatigil ako at tumino na parang tuta

"Do it again and I will shut your mouth forever"

Tama kayo. Nakatutok sa aking ulo ang kanyang baril kaya naman kahit isang galaw ayy hindi ko nagawa at naramdaman ko nalang na may tumulong luha sa mga mata ko

Sa sobrang bigat na ng dinadala ko hindi kona napigilang bumigay at nailabas kona lahat ng hirap na nararanasan ko.

'Please...  nag mamakaawa ako sayo.. gusto ko nang makaalis sa lugar na ito, kung papatayin niyo rin lang ako gawin mona..'

'Wala narin namang silba ang buhay ko, walang may pake saakin, walang nag mamahal saakin'

Nag simula na akong ibuhos lahat ng emosyon na na matagal konang tinago na nagiging dahilan ng pag bigat ng dibdib ko at galit sa lahat ng taong nasa paligid ko.

'Naiinis ako sa sarili ko kung bakit hindi ko tinuloy ang pag papakamatay noong araw na lahat ng mahal ko sa buhay ay iniiwan ako...'

'Yung araw na iniwan ako ni mama at pinutol lahat ng pwedeng mag ugnay saamin... alam mo bang parang namatay na rin ang kalahati ko dahil sa nangyaring yun...'

'Pero hindi lang pala si mama ang nawala saakin.. pati si papa, binigay niya lahat ng oras niya sa pag tatrabaho at halos pati ang sarili niyang anak hindi na niya naaasikaso...'

'Nag drugs ako, nakipag sex sa ibat ibang lalake, nasangkot sa mga gulo at na kick out sa lahat ng university na pinapasukan ko... I dont have any value in this world so I deserve to be death..'

Hinila ko ang kamay niya na may hawak na baril at itinutok ito sa aking puso.

'KILL ME! please!! KILL ME NOW!?'

at tuluyan na nga akong nawala sa sarili at umiyak nang umiyak hanggang sa maubos na ang hula na kaylangan konang pakawalan ngayon.

"Alam mo bang ang daming tao ang nag mamakaawa para lang mabuhay at hindi namin patayin? Tapos ikaw naman ay nag mamakaawa para patayin ko"

Nayuko nalang ako dahil hindi kona kaya, hindi kona kaya ang mga nangyayari saakin at ang tanging gusto ko lang mangyari ay mawala na para hindi kona maramdaman ang lahat ng sakit...

"Ikaw... lalake... papatayin mona ba ako?"

"No"

Nagulat ako sa sagot niya at dun ko lang na kita na hindi pala siya katulad ng mga kasama niya, hindi siya kasing sama ni mr. J  at mali na hinusgahan ko siya dahil sa pan labas niya na anyo

"Sumama ka saakin dalian mo"

Unang siyang lumabas kaya naman nag madali akong sumunod sa kanya hanggang sa mapansin ko nalang na nakalabas na kami sa lugar kung saan nila ako dinala

"Bakit mo ginagawa saakin to?"

"Dahil gusto ko"

"Alam kong may kapalit ito kaya sabihin mona. Kaylangan mo nang pera? Bahay? Mga gadget? Tell me. Ibibigay ko---"

"Kung sa tingin mo ay interesado ako sa kayamanan mo pwes nag kakamali ka, sayong sayo na yang pera at gadget mo dahil kuntento na ako kung ano ang meron ako"

Parang na tapalan ng kung ano ang bibigyan ko dahil kahit isang salita lang na dapat lumabas sa bibig ko ay wala

Nakaramdaman ako na guilt sa ginawa ko sakanya, parang sinasabe ko lang na lahat ng bagay ay kaya kong bilhin pati siya at minamaliit ko lang ang mga tao.

"Iiwan nalang kita kung saan ka nila dinukot at sana mag ingat kana at lumayo ka sa kapahamakan para hindi na tayo muling nag tatagpo"

Hindi na muling magtagpo? Ibig bang sabihin siya yung lalake sa madilim na kalye at tumulong saakin para makatakas sa tatlong lalake na gusto akong pag samantalahan?