Διηγήματα για ήρωες βιβλίων και σειρών {{READINT2017} {bookcontest2k17}{BCA17}"#

"Δεν είναι τίποτα"

"Πες μου μόνο αν σε πείραξε πολύ;"
Ρώτησε με υψωμένο τόνο φωνής κοπέλα με κόκκινα μαλλιά.
Σήκωσε το δεξί της χέρι και το ακουμπούσε ελαφρά στον ώμο του φίλου της που στεκόταν μπροστά της.
"Πες μου. Ξέρεις πως σε εμένα μπορείς να πεις τα πάντα. Πες μου σε παρακαλώ Σεβέρους. Ανησυχώ τόσο πολύ για σένα τελευταία. Έχεις γίνει τόσο απόμακρος ακόμα από εμένα. Δεν μου μιλάς πολύ. Με ανησυχεί τόσο πολύ. Είμαι φίλη σου και θέλω να μάθω τι σε προβληματίζει. Σε παρακαλώ Σεβέρους κάνε αυτό για μένα αν όχι για το δικό σου καλό."
Κοίταξε τα μάτια του τόσο βαθιά σαν να ήθελε να βρει με τα ίδια της τα μάτια την ψυχή του. Εκείνος πάλι κοιτούσε τα όμορφα και έντονα πράσινα της μάτια. Τα όμορφα της μάτια.
"Λίλη δεν είναι τίποτα!"
Εκείνη όμως φαινόταν πως δεν θα κατάπινε άλλη δικαιολογία και με το ζόρι αν χρειαζόταν θα τον έκανε να μιλήσει.
"Άκου σε παρακαλώ. Οτιδήποτε και αν πες μου. Αν σε πείραξε ξανά εκείνος ο τρεισκαταραμένος μαζί με τα φιλαράκια θα το αναλάβω εγώ. Μην σε ανησυχεί αυτό. Μπορώ να βρω μια λύση, σύγουρα θα την βρω. Στο κάτω κάτω μπορώ να μιλήσω στον Ρέμους, φαίνεται καλώς και προσωπικά δεν ξέρω τι δουλειά έχει με τους υπόλοιπους. Αυτός θα τους ησυχάσει. Αν δεν το κάνει ο Ρέμους, θα τους βάλει σε θέση αν χρειαστεί ο Διευθυντής. Μην σε ανησυχεί θα βρεθεί τρόπος για αυτούς να σε αφήσουν ήσυχους."
"Λίλη σε παρακαλώ άκου με λίγο. Δεν...όχι...ο Πότερ...δεν."
"Αν σε πείραξε ο Πότερ θα το αναλάβω προσωπικά να του σπάσω καμία μύτη. Μου τα δίνει. Μου τα δίνει πολύ βαριά. Κάποιες φορές που τον βλέπω μου ανάβει λαμπάκι. Είναι...είναι...τόσο ανυπόφορος."
Και έκανε μια γρυματσα η όμορφη κοκκινομάλλα.
Και συνέχισε με ακόμα αυξανόμενο θυμό να διαβρώνει λέξεις.
"Τόσο εκνευριστικός. Επειδή έχει τα πάντα. Είναι καθαρόαιμος. Κατάγεται από καλή οικογένεια και έχει καλές ρίζες. Είναι πλούσιος και όλοι τον συγχαρούν δεν σημαίνει πως είναι κάποιος. Αυτό τον κάνει περισσότερο ψυλομύτη. Είναι τόσο εκνευριστικός και μου σπάει τα νεύρα σαν κανένας άλλος μέσα σε αυτό το σχολείο."
"Σε παρακαλώ Λίλη δεν έχει να κάνει με αυτό."
"Πως και δεν έχει. Σε περάζουν συνεχώς και τα πειράγματα από αυτούς προς εσένα αυξάνονται συνεχώς. Και τους παροτρίνει ο Πότερ. Εκείνος είναι ο φταίχτης. Μονάχα να ήξερα και μόνη μου τι θέλει να πετύχει με το να σε πειράζει. Μάλλον το κάνει να φαίνεται πιο οικείος σε μάτια άλλων. Πω πω τι τύπος είναι αυτός."
"Λίλη...Λίλη."
Προσπαθούσε να την διακόψει ο μελαχροινός, αλλά εκείνη δεν έπιανε το ίδιο σήμα.
"Έχουμε φτάσει στο πέμπτο έτος. Νομίζω πως ήρθε η ώρα για αυτόν να ωριμάσει επιτέλους. Και να βάλει κάτι στο κεφάλι του, γιατί μυαλό δεν έχει."
Έλεγε τσαντισμένη η Λίλη χωρίς να φαίνεται να ακούει τον δικό της φίλο. Το μυαλό της στριφογύριζε γύρω γύρω από ένα αγόρι με γυαλιά.
"Σε παρακαλώ Λίλη σταμάτα. Σε παρακαλώ σταμάτα να μιλάς επιτέλους για εκείνον. Δεν έχει αυτός να κάνει με αυτό."
"Μα πως;"
Σταμάτησε η Λίλη αμήχανα και κοίταζε τον φίλο της με απορία στα δυο της μάτια.
"Λίλη αυτό με τον Πότερ και τα φιλαράκια του το έχω συνηθίσει πια. Δεν είναι κάτι καινούριο για μένα. Με πείραζαν και θα συνεχίσουν να το κάνουν μέχρι τέλος της θητείας μας στο Χόγχουαρτς. Δεν θα αλλάξει τίποτα αν τους δώσει κάποιος καμία τιμωρία . Τύποι σαν τον Πότερ δεν αλλάζουν ποτέ. Το κάνουν μόνο και μόνο να προβληθούν."
"Σε αυτό έχει απόλυτο δίκιο Σεβέρους."
"Για αυτό μάλλον κατέληξα να μην τους δίνω άλλο σημασία σε ότι και αν μου κάνουν. Είναι αυτό που είναι και ας μην μείνουν αυτό που είναι. Έχω την ζωή χωρίς αυτούς και θα ζήσουν χωρίς αυτούς. Και εξάλλου αν τους επιβάλει κάποιος τιμωρία, αυτό θα τους αγριέψει περισσότερο και θα τους παροτρίνει να γίνουν χίλιες φορές χειρότεροι."
Η Λίλη χαμογέλασε ελάχιστα, όμως το χαμόγελο φανέρωςε κάποιου είδους ανακούφιση.
"Χαίρομαι πολύ Σεβέρους πως το παίρνεις με αυτό το τρόπο το θέμα. Χαίρομαι πως δεν σε προβληματίζει κανένας Πότερ."
Ο Σεβέρους της χαμογέλασε απαλά.
"Σε παρακαλώ Λίλη μην μιλάμε πια για κανένα Πότερ αν δεν σε απασχολεί."
Εκείνη του απέδωσε το χαμόγελο.
"Τότε Σεβέρους πες μου τι σε απασχολεί πραγματικά. Έχω χάσει πια τις ιδέες μου για τι μπορεί να σε απασχολεί."
"Λίλη δεν είναι κάτι. Δεν πρέπει να ανησυχείς. Απλά διαβάζω περισσότερο και είμαι περισσότερο κουρασμένος."
"Ότι διαβάζεις περισσότερο το έχω καταλάβει και εγώ, αλλά όχι σε όλα τα μαθήματα. Κυρίως αυτά που είσαι καλός."
"Σε αυτά δίνω την βάση μου γιατί με ενδιαφέρουν περισσότερο."
"Ναι συμφωνώ. Σε έχω δει όμως να κρατάς ένα βιβλίο για τη σκοτεινή μαγεία. "
Και αυτή ακριβώς την στιγμή τα μάτια της Λίλης έγιναν πιο λυπημένα.
"Ανησύχησα."
Ο Σέβερους κατάλαβε πως τώρα μπήκε σε ένα στριφνό μονοπάτι που δεν έχει γυρισμό.
"Απλώς είχα μια σχετική εργασία...ε...έπρεπε να το διαβάσω."
Η Λίλη τον κοίταξε επίπονα.
"Μην μου λες ψέματα. Είμαι σύγουρη πως δεν σου έβαλαν καμία εργασία σχετική με σκοτεινή μαγεία. Είμαι τόσο σύγουρη για αυτό."
Το αγόρι πήρε μια ανάσα και δεν ήξερε τι να πει.
"Ε...ε...έχεις απόλυτο δίκαιο σε αυτό που λες. Το πήρα το βιβλίο για να διαβάσω...ε...ήθελα απλώς να μάθω κάποια πράγματα....ε."
Η Λίλη τον κοίταξε ανησυχεί.
"Ελπίζω να μην θέλεις να κάνεις κάτι επίκυνδυνο."
Και τον κοίταξε με τα πράσινα και πανέμορφα μάτια της τα δικά του. Εκείνος δεν μπορούσε να τις φέρει αντίρρηση.
"Λίλη σου υπόσχομαι ότι δεν θα κάνω τίποτα κακό. Δεν θα κάνω τίποτα που να βλάψει εσένα ούτε κανέναν. Σου το υπόσχομαι."
Ο Σεβέρους προσπαθούσε κάπως να ξεφύγει από την αμήχανη στιγμή. Ήξερε πάντως πως δεν μπορούσε να της πει ολόκληρη αλήθεια.
"Τότε σε πιστεύω. Πιστεύω τα λόγια. Σε παρακαλώ Σεβέρους να κρατήσεις την υπόσχεση και μην κάνεις τίποτα ρυψοκίνδυνο ούτε κάτι που επρόκειτο να βλάψει κάποιον. Σε παρακαλώ στο όνομα της φιλίας μας."
Ο Σεβέρους έκοψε μια ανάσα του. Και κοίταξε την Λίλη λίγο αναστατωμένος. Άλλα υποσχέθηκε να κρατήσει την υπόσχεση του αν και δεν ήξερε αν μπορούσε να το κάνει.
"Σου το υπόσχομαι Λίλη για το όνομα της φιλίας."
Εκείνη του χαμογέλασε ξανά τόσο όμορφα.
"Αυτό ήθελα. Η υπόσχεση αυτή είναι πάνω από όλα για το δικό σου καλό. Είσαι ο καλύτερος φίλος μου και νοιάζομαι για σένα. Με πληγώνει πολύ που έχεις απομακρυνθεί ακόμη και από εμένα. Με πληγώνει αυτό και με πονάει πολύ."
"Δεν θα το ξανακάνω ποτέ μου Λίλη...Λίλη σου το υπόσχομαι."
Και εκείνη του έστειλε ξανά ένα από τα ωραιότερα χαμόγελα της. Εκείνος προσπάθησε να δημιουργήσει κάτι που φαίνεται σαν χαμόγελο για χάρη της.