Διηγήματα για ήρωες βιβλίων και σειρών {{READINT2017} {bookcontest2k17}{BCA17}"#

"Αυτός είμαι εγώ;"

Καθόταν στο γραφείο του, αφού είχε βρει λίγα λεπτά ανακούφισης και ξεκούρασης. Το μυαλό του περιτριγύριζε τα γεγονότα στα οποία πριν από λίγες ώρες ήταν μάρτυρας.
Κάποιος χτυπάει την πόρτα του γραφείου του και τον παρασύρει από τις βασανιστηκές του σκέψεις.
Πριν όμως καταφέρει να πει περάστε, ο απέναντι από την πόρτα μπήκε χωρίς να ρωτήσει. Και τον ρώτησε αμέσως.
"Σέρλοκ Χολμς! Ρωτάμε και περιμένουμε να μας πουν να μπούμε. Δεν μπαίνουμε όπως να ναι στα ξένα σπίτια."
Είπε και κοίταξε τον επισκέπτη του. Εκείνου πάλι το πρόσωπο έδειχνε κάθε είδους βαρεμάρα.
"Να χαίρεσαι που τουλάχιστον χτύπησα την πόρτα."
"Πάλι καλά. Να σαι καλά."
Και ξεφύσηξε.
"Μπορώ να μάθω την αιτία της βίαιας επίσκεψής σου."
Ο Χολμς έκανε μια στροφή γύρω γύρω στο γραφείο.
"Ωραίο γραφείο. Κρίμα που δεν με προσκαλείς ποτέ εδώ."
"Μάλλον θέλω να παραμείνει όπως βρίσκεται, δηλαδή τακτοποιημένο."
"Μάλιστα, μάλιστα."
Και ο Σέρλοκ πάει και βγάζει ένα βιβλίο από την πιο κοντινή σε αυτόν βιβλιοθήκη.
"Μάλιστα ενδιαφέρον. Πάμε να δούμε και τα άλλα."
Και πετάει το βιβλίο στο πάτωμα. Και το ίδιο κάνει με το δεύτερο και με το τρίτο. Και συνεχίζει να δημιουργεί χάος στο τακτοποιημένο γραφείο.
"Μην, μην Σέρλοκ σταμάτα. Φτάνει. Αχ, τι θες επιτέλους. Τελικά κάνεις τα πάντα για να κρατήσεις πάνω σου τη προσοχή."
Και ο Χολμς σταμάτησε αφού άκουσε αυτά τα λόγια.
"Τι εννοείς;"
Και κοιτούσε με τεράστια απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.
"Θες να το συζητήσουμε τώρα; Πραγματικά δεν έχουμε πολύ χρόνο για αυτή την κουβέντα. Πίστεψε με Χολμς άμα αρχίσουμε τώρα δεν τελειώσουμε ούτε αύριο."
Ο Σέρλοκ κούνησε το κεφάλι του καταφατικά, αλλά φαινόταν να το σκέφτεται. Και πήρε μια καρέκλα και κάθισε.
Ο Γουάτσον τον κοιτούσε και κούνησε το κεφάλι του.
"Βλέπω πως κατα βάθος κάτι σε προβληματίζει. Θα ήθελα να μάθω το λόγο της αναστάτωσής σου. Άμα φυσικά μου επιτρέψεις."
Και κοίταξε τον Χολμς.
"Έλα πες το Σέρλοκ."
Ο Χολμς κοιτούσε το ταβάνι σαν να το είχε δει για πρώτη φορά και θαύμαζε τα χρώματά του.
"Είμαι γιατρός στο επάγγελμα, παίζω τον ντετέκτιβ μαζί, αλλά μάντης ακόμα δεν έγινα. Άμα δεν μου πεις, δεν θα ξέρω τι σε προβληματίζει...άρα δεν θα μπορέσω να σε βοηθήσω. Σέρλοκ; Σέρλοκ ακούς;"
Ο Χολμς κούνησε το κεφάλι του καταφατικά μεν, αλλά ήταν αλλού και αλλού στο δικό του κόσμου.
"Σέρλοκ, πες το επιτέλους; Έλα ξέρεις πως δεν μου αρέσουν τα μυστικά."
Ο Χολμς φαινόταν σαν να σκέφτεται κάτι το σοβαρό σαν ένα θέμα που αφορούσε ζωή και θάνατο. Ο Χολμς ήταν λιγάκι χλωμός.
"Σέρλοκ; Σέρλοκ;"
Και ο Σέρλοκ πήρε την απόφαση να μοιραστεί το μυστικό του. Μετέφερε το χέρι του στην δεξιά τσέπη του παλτού και έβγαλε ένα μικρό αντικείμενο.
Τα μάτια του Γουάτσον ανοίχτηκαν. Ο Χολμς έβαλε το περίεργο αντικείμενο πάνω στο γραφείο του γιατρού. Ο γιατρός κατάλαβε προς έκπληξη του ότι το αντικείμενο ήταν ένα απλό βιβλίο.
"Ένα βιβλίο;"
Ρώτησε μια απορία ο Γουάτσον.
Ο Χολμς τον κοίταξε σαν ο φίλος δεν ήξερε να διαβάζει.
"Είναι ένα βιβλίο, αλλά δεν είναι ένα απλό βιβλίο. Κοίταξε τον τίτλο."
Ο Γουάτσον κοίταξε και νόμισε πως κατάλαβε.
Ο τίτλος του βιβλίου ήταν Σέρλοκ Χολμς.

Ο γιατρός προσπαθούσε να βρει τις σκέψεις του και να τις τακτοποιήσει.
"Γράφει Σέρλοκ Χολμς..."
Τότε διακόπηκε και δεν μπορούσε να τελειώσει τη φράση του.
"Αυτό το βιβλίο αναγράφει το όνομά μου. Το κοίταξα μια μάτια και γράφει περίπου αυτά που έχουμε ζήσει οι ίδιοι, αλλά σε άλλη εποχή. Αυτός ο "Σέρλοκ Χολμς" δεν έχει μόνο το όνομά μου αλλά μου μοιάζει, έχει πάνω-κάτω τις ίδιες συνήθειες με μένα. Στο βιβλίο είσαι και εσύ. Και μαζί ερευνάμε και είσαι φίλος μου. Είναι σχεδόν η ζωή μου αλλά σε άλλη εποχή."
Και εδώ έκανε μια παύση και κοίταξε τον φίλο του.
"Λες εκείνος ο Σέρλοκ Χολμς να είναι εγώ. Αυτός είναι εγώ;"
Η φωνή του ίδιου του Σέρλοκ έγινε υπερβολικά υψηλή με τα τελευταία λόγια που είπε.
Ο Γουάτσον δεν ήξερε τι να πει.
"Δεν ξερώ. Μπορεί. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο."
"Δεν είναι μόνο ένα βιβλίο. Υπάρχουν περισσότερα. Το βρήκα σε ένα βιβλιοπωλείο. Οι περιπέτειες μου που δεν ξέρω αν ακριβώς είναι δικές μου, υπάρχουν παντού προς πώληση. Ο συγγραφέας του βιβλίου δεν ζει, αλλά βρήκα πως τα γεγονότα αυτά δεν ήταν όλα της ίδιας του φαντασίας."
"Τι να σου πω δεν ξέρω. Άμα θες θα το ερευνήσω. Δεν ξέρω γιατί σε καίει τόσο πολύ αυτό και σε αγχώνει. Σε πειράζει να είσαι εσύ αυτός ο Σέρλοκ Χολμς;"
Ο Χολμς κοίταξε τον Γουάτσον με ελάχιστο χαμόγελο δημιουργημένη στα χείλη του.
"Νομίζω πως όχι."

Οι δυο τους βρήκαν τα υπόλοιπα βιβλία και τα μελέτησαν επακριβώς με κάθε λεπτομέρεια.
Εκείνος ο Σέρλοκ Χολμς του βιβλίου είναι τελικά ο ίδιος ο Σέρλοκ Χολμς ή τουλάχιστον του μοιάζει.

Και τον δικός μας Σέρλοκ δεν το πείραζε πολύ από τη στιγμή που στο βιβλίο τον ονόμασαν "Ο μεγαλύτερος Ντετέκτιβ όλων των εποχών."
Και μάλιστα τον χαροποιούσε ιδιαίτερα.

*Εντάξει συμφωνώ δεν είναι από τα καλύτερα. Είναι όμως η πρώτη μου προσπάθεια να γράψω ένα Fanfictio του Σέρλοκ Χολμς. Την επόμενη φορά ελπίζω να είναι κάτι καλύτερο.😄😄😄😄😄