Ahlam & Jaouad DEEL 2

Fikri..

Wat vooraf ging bij Ahlam & Jaouad deel 2;

"O MIJN GOD" schreeuw ik dit keer hardop.

Ik huil, ik krijs, ik schreeuw het uit..

Ik ga dood..

Dit keer is het zeker..

Ik kijk hem recht in zijn ogen aan.. Fikri.. hoe stom kon ik zijn? Hoe stom?!

Flashbacks van alles wat we hebben meegemaakt.

O mijn godddd, ik had letterlijk ALLES en IEDEREEN verwacht behalve hem!

Flashbacks van de gesprekken tussen "Mourad" en ik.
O myy gadd. We hebben t over van alles gehad.. I mean even about seks. Kanker kanker kankerrrrrr man

Ik houd me gedeisd. Ik weet dat ik dood ga. Dat weet ik. Dat wist ik al 10 minuten geleden.

Ik gok dat we 40 minuten hebben gereden.
Ik durf snel uit het raam te kijken. Ik zie een straatbordje. Johanneslaan  staat er op. Deze straatnaam moet ik onthouden. 99x herhaal ik die straat in mijn hoofd.
Ik merk dat we stukken langzamer beginnen te rijden. Snel kijk ik weer uit het raam Vlamingenstraat zie ik dit maal.
Ik moet deze straatnamen onthouden!

Ik zie dat hij uitstapt en vervolgens de deuren vergrendeld. Hij checkt nog dubbel of ze wel echt goed dicht zijn. Als dit het geval is zie ik hem weglopen.

Bij mijn kutauto is het onmogelijk om de deuren van binnen open te krijgen.

Ik heb nu de tijd mijn verwondingen te bekijken. Ik probeer met al mijn kracht die ik bezit die verdomde tape van mijn polsen te krijgen.
Het gaat zo super moeizaam en heb zo ontzettend veel pijn! Maar ik moet en ga door. Dit moet er af! Ik moet hier zien te ontsnappen. Want echt let op mijn woorden; ik ga dood indien ik hier niet ontsnap! Ik zal NIET meer leven! Echt, dat is gewoon zeker. Mocht ik hier levend uitkomen zal ik geen Ahlam heten!

Na veel kloten is die kuttape eindelijk van mijn polsen.
Ik probeer op adem te komen, maar nee, daar heb ik op dit moment geen tijd voor! Hoe groot mijn behoefte ook is!
Ik haal diep adem, ik ga op mijn rug liggen op de achterbank. Met volle kracht, al mijn kracht, letterlijk elk stukje kracht dat ik in mij heb geef ik een volle trap tegen het raam. In de hoop dat het glas zou breken, maar tevergeefs! Het raam zit muurvast..

Ik zucht. Na enkele seconden, nadat ik al mijn moed bij elkaar heb geraapt, probeer ik het opnieuw. Ronde 2.

Keihard trap ik tegen dat raam. Het lukt me niet. Het lukt me gewoon echt niet.

NEEE!

O MIJN GOD HIJ IS OPEN!

Zo snel ik kan doe ik vlug de deur open.
Ik ben vrij! "FREEEE AHLAMM" fluister ik blij. Yesss het is me gelukt.
Nu nog de weg naar huis zien te vinden.

Op het moment dat ik mijn omgeving aan het verkennen ben, hoor ik een kuch.

Achter de auto staat hij, inderdaad, ja hij, Fikri, die klootzak. Ik voel zo ontzettend veel haat voor hem!
Hij mag doodvallen!

Ik heb geen tijd besef ik me. Ik wil rennen maar mijn voeten lijken muurvast te zitten.

Hij kucht nogmaals "waag het niet een spier te verrekken, waag het niet ook maar 1 stap te zetten, ik knal je kop van je romp, vuil sletje!" Sist hij.
Ik laat me niet kennen en begin te rennen, zo hard ik kan, ondanks het feit dat mij bekend is; hij is sterker, hij  is sneller, hij is groter.

"FOCK HEM" schreeuw ik zo hard ik kan.

Ik ren, ik ren, ik ren. Het is zwart voor me ogen. Ik voel hem steeds dichterbij komen.

Dit is mijn moment. Ik kom hier levend uit.

Op dit moment. Hoor ik een knal, gevolgd door de tweede en vervolgens door de 3e.

Ik hoor niets meer, het is in 1 seconde zwart voor mijn ogen.

Ik voel me langzaamaan lichter in mijn hoofd voelen.

Langzaam laat ik mij zakken op de grond..