The Dripping Moon (voltooid)

De onbekende

Alfa James en Alfa Marie hebben elkaar nu een week ontlopen maar de roedel wordt het zat. Alfa Marie trekt zich hier echter niks van aan omdat ze zich al genoeg zorgen maakt over alfa Tim en zijn dochter Anna.

'Ik kan het niet meer.', zucht Marie terwijl ze opstaat om naar het bos te gaan.

Ze verandert in haar wolven vorm en rent heel het bos door. Zonder te stoppen blijft ze maar door rennen. Ze wilt doodmoe zijn. Zo moe dat ze niet meer kan nadenken en meteen in slaap valt om deze verschrikkelijk dag te gaan vergeten. Even was ze afgeleid door haar gedachtes en knalde tegen iets op. Ze wilde net gaan vloeken op de persoon die haar in de weg liep maar haar wolf hield haar tegen. Mate! Gromt ze.

De jonge man kijkt haar gepijnigd aan terwijl ze hem overeind haalt. Hij rukt zich echter los uit haar greep en staat dan zelfstandig op. Hij werpt haar een boze blik. 'Ik kan heus wel zelf opstaan hoor.', gromt hij. Hij klopt zijn kleren af en kijkt dan omhoog recht in haar ogen. 'Mate' Hij loopt naar alfa Marie toe en geeft zijn hand. 'Hoe mag deze mooie dame heten?', vraagt hij. Marie draait met haar ogen maar voelt zich stiekem toch wel gevleid. 'Marie, nou ja alfa Marie dan.' De jongen zet een stap achteruit en maakt zich los van haar. 'Van 'The Dripping Moon'', concludeert hij. Marie ziet hem twijfelend naar achteren lopen. 'Wat is er?', vraagt ze bezorgd.

'Je bent net getrouwd.' Hij begint opeens aan Marie te ruiken. 'Zijn geur stinkt.', vervolgt hij terwijl hij walgend zijn neus op haalt. Marie's wolf neemt het over, ze loopt naar de jonge man toe en hij struikelt op de grond. Ze zet haar armen naast zijn hoofd terwijl ze haar knieën naast zijn lichaam plant. 'Het maakt niet uit dat ik getrouwd ben.' Begint ze. 'Ik heb jou nu.' De man duwt haar, met weinig zin, van zichzelf af. Hij pakt haar handen vast en brengt zijn hoofd dichter bij die van haar. 'Ik doe niet aan vreemd gaan.', fluistert hij in haar oor. Met die woorden draait hij zich om en rent weg in zijn wolven vorm. Marie schreeuwt en beveelt hem nog om te stoppen maar hij is al weg. Chagrijnig loopt ze terug naar haar roedel. Ze vervloekte zichzelf dat ze hem zomaar had laten gaan. Ze had strenger moeten zijn en haar alfa stunts moeten gebruiken. De volgende keer komt hij niet zo gemakkelijk van haar af. Ze hoopte hevig dat er inderdaad nog wel een volgende keer zou komen.