Follow your heart

Chapter 1

--*--

"The most painful thing in life is to lost someone you mean for."

******

FREE GALANZA
Monday-5:01am

Sa araw na ito ay ang unang araw na babalik ako sa dating eskwelahan ko. May halong pananabik at kaba na namumuo sa dibdib ko. Matagal-tagal nadin akong nawala at hindi ko na alam kung marami nabang nagbago, teka kumusta narin kaya siya? Hindi na'ko makapaghintay. I want to hug her tight at sasabihing miss ko na siya ng sobra.

Habang nakaupo ako sa desk at kaharap ang aking laptop, nagulat na lang ako dahil nag ring bigla ang cellphone ko. Himala at may tumawag sakin sa ganitong oras.

Agad kong kinuha ang aking cellphone at tinignan kung sino yung tumawag. Unknown number ito kaya mas na curious ako. Sinagot ko ito, hanggang sa...

"Langya ka! Matapos kung ibigay sa'yo ang lahat ay ganito lang ang gagawin mo? You are a BASTARD and an IDIOT!"

Nanlaki ang mga mata ko, hindi ko expect na isang babae ang tumawag at galit pa sakin. Wait am I right? Sakin siya galit? Eh! Kakauwi ko lang galing states tapos ito na ang bubungad sakin? Kaya nagtanong ako sa kanya.

"Miss nagkakamali ka siguro? Baka wrong number ka lang."

Mas lalo siyang nagalit sa sinabi ko. Ganito na ba ang mga babae sa pinas? Ang hype ah! parang naka droga lang.

"Nakakalimutan mo na talaga kung sino ako? Huh! Tama nga ako, lahat ng mga lalaki ay pare-pareho lang, walang silbi!"

"Wait, Mukhang kanina pa lang ay nagkakamali kana. I don't even know you, tapos bigla ka na lang tatawag sakin na parang sira ulo? Ano ba nagawa kong pagkakamali saiyo?"

"Jerk! Ako lang pala si Kaye Mendez."

Halos malaglag ang panga ko sa aking narinig. What? Kaye?! You mean Kaye Mendez? Sa pagkakaalam ko hindi siya galit nung umalis ako. Saka nagpaalaam ako sa kanyan anim na buwan ang nakakaraan na madalang nalang akong makatawag dahil sa sobrang busy ko sa kompanya. May mali ba akong nagawa?

"Kaye? As in? The one I love---"

Hindi palang ako nakatapos sa pagsasalita ay binabaan na niya ako.

What happen to me, nawala naba ang sense of love sa'kin? Kasi bakit ko nakalimutan ang tono ng boses niya. At parang iba na siya ngayon.

7:36am

Maaga akong nakarating sa dati kong classroom. Umupo ako kaagad sa paborito kong upuan at pinagmamasdan ang kulay asul na langit.

Ilang sandali, halos namiss ko ring tumitig sa  langit kasabay sa pag-iisip ko sa kanya.

"Welcome back! Free! A.k.a "Mr.Pogi" Galanza." Kahit hindi ko na tignan ay alam ko na kung kaninong tono ng boses ang sa likuran ko nagsalita.

"I'm no longer "Mr.Pogi", Mr. Romy Rodriguez or should I say "The new Mr.Pogi"." It was Romy. My childhood friend and classmate ko over the years. From elementary, highschool at maging sa college.

Tumayo ako at nagtungo sa kinatatayuan n'ya. Nakasandal lang ito sa may puntuan.

"Long time no see,"

Inabot n'ya ang kanyang kamay para gawin ang aming ultimate shakehands.

"It's been a while, hindi ka parin nagbabago." Tugon ko naman sa kanya at inabot ang aking kamay.