Het Lab

3

Ari zat op haar bed in haar cel. Maggie was net weg gehaald voor de testen. Ari was na haar. De muur was nog steeds doorzichtbaar. Het was best saai zo in zo'n cel. Ari begon met mensen kijken, iets wat ze all eerder had gedaan deze dag. Het was best makkelijk. Je bekijkt mensen en beoordeelt ze op verschillende gebieden. Of je probeert hun persoonlijkheid te raden. Ari keek uit haar raammuur. Ze zag eerst een jongen met vuur-rood haar. Hij zat in een hoekje te huilen. Oud leek ie niet, mischien 13 ofzo. Deze jongen was zeker nieuw. Hij droeg zoals iedereen labkleren. Een soort uniform, iedereen droeg hetzelfde lichtblauwe shirt. De jongens droegen een witte broek en de meisjes een rokje. Het was nog best oke, op het feit dat het nooit schoon wordt gemaakt na. De jongen stond op en ging naar zijn raampje. Een meisje naast hem kwam ook naar het raampje. Ze gingen praten. Ari kon ze niet verstaan. Het meisje leek hem op te vrolijken, ze leek aardig.

Maggie kwam binnen. Haar gezicht leek bleek en ze keek niet blij zoals altijd. Ze werdt door Kain naar haar cel begeleid. Kain deed een soort sleutel in een apparaat langs de deur en het raam van Maggie opende. Ze liep naar binnen en ging op haar bed zitten. Ari rende naar het kleine raampje tussen hun muren. Ze keek naar Maggie. Haar haar was zoals altijd in een vreemde manier opgestoken. De linkerkant leek heel kort, tot iets boven haar schouders terwijl de rechter kant heel lang leek. Het was bruin. Maggie draaide zich om naar het raampje. "Gaat het?" Vroeg Ari. Maggie knikte rustig zonder oogcontact te maken. ''Probeer daar vooral weg te blijven.'' Zei ze in een lage koude toon. Het klonk heel anders al normaal, normaal klonk ze zo blij en gezellig. Zo blij dat het soms eng was. Terwijl ze nu heel monotoon klonk. Kain liep naar Ari's cel en opende de raammuur. ''Onderwerp 78, kom maar mee.'' Ari stapte uit haar cel. Ze volgde Kain naar een andere ruimte die vol stond met apparaten de grootte van een mens. Rillingen gingen door haar lichaam door de vreemde machines. Ze liep door de kamer naar een bepaalde machine. Het was een cilindervormige buis gevuld met water. Zo vol dat er geen plaats was om adem te halen. Aaron stond bij de machine. ''Ga daar in.'' Beval hij. Ari begon te protesteren. ''Daar in? Dat is martelen! Ik kan daar toch niet ademen?!'' Kain opende de bovenkant van de buis. ''Kom maar.'' Zei hij. Nog steeds boos en bang klom ze in de buis. Ari liet haarlichaam zakken in het water todatze helemaal kopje onder was. Ze had nog gewoon haar kleren aan. Kain deed het deurtje dicht en klomnaar beneden. Aaron deed nog wat high tech knopjes omdraaien en terwijl de doorweekte Ari het moeilijker kreeg met erin zitten. Ze vond het krap en kon niet ademen. De wetenschappers negeerde haar toen ze op de buis ging rammen. Na een minuutje mocht ze eruit. ''Waar was dat voor nodig?!'' Riep ze meteen uit. Ze kreeg amper de kans om haar zin af temaken maar ze werd al in een droogmachine-achtig ding geduwd. Kain begeleidde haar naar de cellen. Ze zag Maggie nu voor het eerst echt goed. Haar kleren waren nogal gerafeld en kapot. Waarschijnlijk had ze dit zelf gedaan. Kain maakte de deur open en Ari ging in de cel. ''Je hebt mijn vraag nog niet beantwoord.'' Zei ze nog. ''Onderzoek.'' Antwoordde hij vaag.

Kijk das langer! Denk ik? In ieder geval, hoop dat je het leuk vond~