Her 'iyiyim' dediğimde, Okyanus'un derinlerinden bir çığlık yükseliyor. Küçük bir kız.. Derin sessizliği bozacak kadar acımasız, keskin ve acı dolu çığlıklarla şenlendiriyor maviliği. Saniyeler sonrada, kırmızılıklarla harmanlanıyor sonsuz deniz. Istırap verecek kadar aciz bir kan eşliğinde sımsıkı kapıyorum gözlerimi. Acının ruhumu delmesine, izin veriyorum. Son nefesimi geçmişime armağan ediyorum. Satırlar, acılar, izler, kesikler.. Sonundan korkup da bitiremediğim kitaplar, ıslak sayfalar ve her zaman özgürlüğünü ilan edip akan maskaram. Nefesim bitiyor. Ruhumun ayaklarının altındaki, çürümüş tabure düşüyor. Ruhsal bir intihar gerçekleşmek üzere. Tüm Okyanus buna şahit olsun, Okyanus'un Ruhu buutlara yükseliyor.
Bedenen yaşıyorum.
Acılarımı kabullendim.
Artık kendimi kandırmıyor.
Büyüdüm.
1 Ocak 2017
