"Yifan?Yifan!!ေဟး ဝက္ေပါက္ေလး!ကိုယ္ေခၚေနတာၾကားလား??..."
"ဟင္?.."
Yifanအသိစိတ္ေတြျပန္ၿပီးစုစည္းလို႔ရတဲ့အခ်ိန္မွာသူတို႔
ဟာChanyeolမဆံုးခင္တစ္ရက္အလိုဆီျပန္ေရာက္လို႔
ေနတယ္......
တြဲတာတစ္ႏွစ္ျပည့္ေတာ့
Chanyeolကသူ႔ကိုႏႈတ္ဆက္သြားခဲ့တာေလ.....
"Chanyeol!..."
ကြၽန္ေတာ္Chanyeolရဲ႕လည္ပင္းကိုသိုင္းဖက္ထားလုိက္
ေတာ့Chanyeolကကြၽန္ေတာ့္ခါးကိုျပန္ဖက္ထားရင္း....
"Wae?ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကိုပိုတိုးၿပီးဖက္ထားလိုက္ကာ....
"ခ်စ္တယ္...အရမ္း အရမ္း.."
အဲ့လိုေျပာေတာ့သူကရယ္ရင္း....
"အင္း ကိုယ္ေရာပဲ.. မင္းကိုအရမ္းအရမ္းခ်စ္တယ္....."
အရမ္းခ်စ္တယ္Chanyeol.....ငါမင္းနဲ႔ဘယ္ေတာ့မွမခြဲ
ခ်င္ဘူး....ျဖစ္လာမယ့္ကံၾကမၼာကိုငါအရင္ဆိုင္ဖို႔သတၱိမ႐ွိဘူး....
"Yifan!"
ကြၽန္ေတာ္ျပန္မထူးမိ.....
သူ႔မ်က္ႏွာေလးကအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီကိုဦးေႏွာက္ထဲမွာေရာႏွလံုးသားထဲမွာေရာမွတ္မိေနေအာင္လိုက္ၾကည့္
ေနတယ္ေလ.....
တမလြန္ေရာက္တဲ့အထိ ဒီမ်က္ႏွာေလးကိုမွတ္မိေနခ်င္လို႔ပါ......
သူ႔အနားမွာမ႐ွိေတာ့တဲ့အခါ ဒီမ်က္ႏွာေလးကို စိတ္ထဲကပဲမွန္းၿပီး အလႊမ္းေျဖရမွာမို႔လို႔ပါ......
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲကြာ..... ကိုယ္ေခၚတာလည္းမထူးဘူး."
ကြၽန္ေတာ္သူ႔ပါးျပင္ကိုလက္ဖဝါးနဲ႔ကိုင္လိုက္ရင္း.....
"အင္း... ေျပာေလChanyeol..."
ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းကိုဆူထားေလရဲ႕.......
အဲ့ဒီအမူအရာေလးေတြကို တစ္သက္လံုးလြမ္းေနရေတာ့မွာ......
YOU ARE READING
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕စာအုပ္ေလး.....(Completed|)
Fanfictionစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္အစျပဳၿပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္နီးခဲ့ၾကတယ္..... ထိုစာအုပ္ကေလးေၾကာင့္ပဲ.... ကြၽန္ေတာ္အသက္တမွ်ခ်စ္တဲ့သူက ကြၽန္ေတာ့္အစား...... သူ႔အသက္ကိုစေတးခဲ့တယ္...... #ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕စာအုပ္ေလး
