The Runaway Virgin (Campbell University Series 3)

CHAPTER 35

Chapter Thirty Five

Shattered

Sa unang araw ay naglibot lang kami sa mga lugar na nakalagay sa aming itinerary. Napagdesisyunan din namin na sa pangalawang araw nalang namin bibisitahin ang opera house dahil mas gustong mapanood ni Jasmine ang show ng ballet.

Kinabukasan ay maaga kaming nag-ayos para sundin ang aming itenerary for the second day.

The last one was the opera house. Mabuti nalang at flat shoes ang aking suot ngayon.

There are lots of walking and stair climbing inside the building. The tour was very educational and entertaining at the same time. Pagkatapos ng mahabang lakaran ay narinig ko na ang pagrereklamo ni Jasmine sa sakit ng kan'yang mga paa.

"Who wears louboutin while sight seeing?" Pang-aalaska ni Maddison.

Umirap lamang siya kaya natawa nalang kami. Hindi nagtagal ay pumunta na kami sa concert hall para panoorin ang ballet concert. Natatawang naaawa kami kay Jasmine habang nakakapit sa braso ni Hailey.

"You're a ballet dancer Jas. Kaya mo yan." Pag che-cheer ko naman sa kanya.

Mabilis na natapos ang concert at pagkatapos ay lumabas na kami para pumunta sa bar na naroon sa entrance. There are lots of people flocking inside it pero hindi kami natinag.

We ordered some cocktails at sabay sabay iyong ininom. Nasundan pa ng mga ilang baso ang alak sa aming lamesa bago ko naramdaman ang init sa katawan ko.

My friends are busy talking but I was interrupted by one beep. I set my phone on its loudest because I'm still hoping that Seve will message me.

Kinuha ko sa aking itim na bag ang aking cellphone at hindi nga ako nagkamali. Halos tumalon pa sa galak ang puso ko ng makita ang pangalan ni Seve sa aking messages.

Seve:

Where you at?

Napakunot ang noo ko sa tanong niya. Mabilis kong nireplayan 'yon. Hindi ko maiwasang hindi mainis dahil sa loob ng halos dalawang araw ay ito lang ang tanging mensaheng natanggap ko sa kanya. My heart ached.

Ako:

I'm in Australia, Remember?

Pa sarkastiko kong sagot. Uminom ulit ako ng isang basong cocktail bago muling tumunog ang cellphone ko.

Seve:

I know that already. I mean where are you now and what are you doing?

Parang naiimagine ko ang masungit na mukha ni Sebastien habang binabasa ko ang kanyang message.

Ako:

I'm just outside the opera house with them.

Gusto kong i-type ang salitang I miss you pero pinigilan ko ang sarili ko. I waited for his call or text pero ni hindi nito 'yon sinabi so why should I?

Ako:

Why?

Tanong ko ulit makalipas ang ilang minutong hindi pagsagot nito. I dialed his phone pero hindi ko na siya makontak. Nakakabaliw na inis ang naramdaman ko. I hate missing him! I hate thinking about him missing me. Ayaw kong umasa. Siguro ay masaya ito at nalilibang sa kanyang kababata.

Who knows?

And hell! He almost forgot about me. It's been forty eight hours since I left the Pihiliipines at ngayon lang ako nito naisipang i-text. With what? to just ask about where am I? That's bs!