One Last Time

Chapter 2

Jessie woke me up after cooking our breakfast. Nakapaligo na rin siya bago niya ako ginising. After kumain ng almusal ay nagayak na ako habang si besh naman ay nagbibihis.

"Besh ang tagal mo naman gumayak! Baka abutin na tayo ng dekada bago maka pumunta diyang sa asawa mo." Hahaha. Halatang naiinip na si besh na maghintay sa akin. Ginawa ko pa kasi mga bath rituals ko atsaka tinamaan din kasi ako ng morning sickness ko kaya nagtagal rin ako sa paggayak.

"Eto na besh! Atat pang at hindi makapaghintay?"

"Sige pilosopohin mo pa ako baka hindi kita samahan diyan makita mo!"

"Uy, tampo ka na agad besh? Love you besh!"

"Oo na. Bilisan mo nga at kanina pa tayo hinihintay nung taxi sa labas."

True to her words at may nakaantay na ngang taxi sa labas. Sabay kaming sumakay ni beshie at nagkwentuhan. Sa kamalas-malasan pa ay inabot kami ng heavy traffic. Nakataulog na nga sa upuan ang kaninang madaldal na Jesiah Mitchell Samañiego.

Habang naghihintay gumalaa and traffic, hindi ko maiwasang isipin kung ano ang ginagawa ng ama ng anak ko. Kung nakatulog ba ito? Nakakain? I love him so much to the point na mas inaalala ko ang kalagayan nito. Speaking of my husband, hindi ko maiwasang alalahanin ang nakaraan. Nakaraan kung paano nabuo ang anghel sa sinapupunan ko.

FLASHBACK

Nandito ako sa tapat ng gate ng school na papasukan ko. Madaming tao ang nagsisipasukan siguro marahil unang araw ng pasukan ngayon.

Puro mayayamang estudyante ang nakikita ko. This school is one of the best elite school here in the Philippines. Swerte ako at ang isang katulad ko na mahirap lamang ay nakapasok sa ganitong kagandang school. Pasalamat nalang ako at nakapasa ako sa scholarship test na binibigay ng school. Top 10 students lang na kumuha ng test na ito ang tinatanggap ng school and fortunately top 1 ako. Yung scholarship ay ang nagbabayad ng kalahati ng tuition fee dito sa school. Malaking tulong na rin ang kalahating bawas sa tuition fee. Yung kalahati naman na hindi nacover ay kaya na naming pag-ipunan ng nanay ko.

Nakuha ko na ang schedule ko at ngayon nga ay naglalakad na ako sa may hall way ng room ko. Sa pagliko ko at hindi ko nakita na may makakasalubong pala akong estudyante kaya nabunggo ko siya ng hindi sinasadya.