Bitten (Completed)

Caught by fairys

Lukes Pov:

Ik duwde Charly ruw tegen de muur en drukte gelijk mijn tanden in haar nek. Ik legde mijn handen om haar heupen heen en liet haar rustig ontspannen in mijn armen. Ik nam kleine slokjes, dat vind ze fijn. En wat mijn liefje wil, krijgt ze. Langzaam liet ik mijn tanden weer uit haar nek glijden. Ze keek me met een zwoele glimlach aan en legde haar armen om mijn nek. Ik trok haar rustig dichterbij, in de poging haar een kus te geven, maar ze had duidelijk andere plannen.

"Nu is het mijn beurt" zei ze vlak voor ze haar tanden in mijn nek perste.

"Ik dacht dat je mijn bloed niet lekker vond" zei ik plagerig.

"Vind ik ook niet" zei ze half mompelend vanuit mijn nek.

Ik grinnikte, ze klinkt zo grappig als ze praat terwijl ze me bijt.

Pauls Pov:

Ik trek het niet meer, ik moet Merina weer zien. Hoe lang duurt het nog!? Ik kom wel naar haar toe. 2 maanden is gewoon tè lang. En ik kan er ook niet meer tegen om iedereen te zien met hun liefdes, terwijl ik vanbinnen breek van verdriet. Dus, op naar het (superorgineel genaamde) betoverde woud. Ik pakte een tentje uit de kast en pakte wat spullen in, waarna ik Johnny gedag zei.

"Nou man, je hebt het rijk voor je alleen, misbruik het niet" zei ik met een raar Brits accent.

"Yes sir, where are you going sir" zei hij strikt terug.

"Naar het betoverde woud"

"Waarom?"

"Heb veel lol met Jessica ofzo slimbo" zei ik met een gek stemmetje.

"Laat maar, tot de volgende keer meneer" zei John als een soort butler.

Ik was al dichtbij en stapte snel door, tot ik opeens een lichtje langs zag vliegen.

"O nee hè" bromde ik in mezelf.

Er kwamen er al snel meer, ze begonnen me te kietelen. Ik hoorde ze giechelen en dingen fluisteren zoals 'wolfje' en 'aanvallen'. Wacht, 'wolfje aanvallen'? Dat is niet goed. Maar gelukkig lieten ze me al snel met rust. Later kwam ik erachter dat een van de lichtjes me achtervolgde. Ik draaide me ernaar om en hoorde gegiechel.

"Je weet dat ik je kan pletten als een vliegje" zei ik chagrijnig.

Het lichtje veranderde haastig in een klein meisje met vleugels. Jup, elfjes.

"Nee, niet doen. Ik wou alleen weten waar je heen ging" zei ze verdedigend.

"Ik zoek iemand, ik weet niet precies waar ze is. Ik zoek nog"

"Mag ik mee" zei ze enthousiast.

"Nee, ik wil dit liever alleen doen" zei ik bot.

En ja, daar kwam het pruillipje en de waterige ogen.

"Oké oké, je mag mee. Maar als ik haar vind, wil ik wel dat je weggaat"

Net toen ik dat had gezegd, voelde ik een harde duw in mijn rug.

"Durf je wel zo te praten tegen mijn zusje!!" zei een boze meisjes\vrouwen stem.

Ik draaide me om, en nog een elf. Deze was alleen effe wat ouder. Ugh, elfen. Irritant, eigenwijs en overgevoelig, erger bestaat niet.

"Ik bepaal zelf wel wat er op mijn reis gebeurt" zei ik even boos terug.

Dat had ik dus beter niet kunnen zeggen, ik werd gelijk aan handen en voeten opgepakt. Er bleken veel meer lichtjes te zijn die na die zin in meiden veranderden.

"LAAT ME LOS!!!" schreeuwde ik terwijl ik wild spartelend los probeerde te komen "LAAT ME GAAN"