Billionaire's karma

Chapter Six

''Ohhh... Yeah! Lick me..''

Katulad ng sabi sa akin ni Versia, pinagpatuloy ko lang ang pagdila sa loob niya. Pinag-igihan ko ang paglasap sa kaloob loob niya, minsan kapag nanggigigil ako ay kinakagat ko ng kaunti ang kuntil niya na lalo namang nagpapahiyaw sa kanya.

''Ahh!''

Hinawakan ko maigi ang dalawang hita niya at saka ko pa isinuksok ang ulo ko papasok. Nanlilikot na ang babaeng ito. Idagdag mo pa na lalong nag-iingay at sa hindi ko malamang dahilan ay naiinis ako.

''Enter me now!''

Tinigil ko ang ginagawa ko at saka ko siya tiningnan ng maigi. Yung hawak ko kanina sa may hita niya inilagay ko na sa may tuhod niya at dahil sa sinabi niya mas nainis ako. Sinarado ko ang loob niya at saka ako tumayo. Hindi na bale na magsarili ako kesa mag-init lalo ang ulo ko.

''Fuck! Did you just stop?'' tanong niya sa akin at saka nito ibinalot ang kumot sa kanyang sarili. Napangisi na lamang ako. Ngayon pa siya may ganang magtakip? 

''I just did.'' sagot ko at saka ko pinulot ang polo ko na nasa sahig. Pinagpag ko iyon at saka ko isinuot. 

''But why? I am near my peak! Come back! Make me reach my orgasm!'' 

Hinawakan niya ako sa balikat habang hablot niya pa ang kumot at nakatakip iyon sa kanyang katawan. Bakit ko nga ba pinatulan ito? Kung tutuusin hindi naman siya gaano kagandahan. May katawan lang.

Damn! Kailan pa ako namili ng hipon?

Ang tanga mo talaga!

''You can make yourself cum. And to make things short, I am done with you.''

Tinanggal ko ang hawak niya sa balikat ko at saka ko siya pinasadan ng tingin. Sinimulan ko sa paa niya hanggang sa may ulo. Pinakita ko na nandidiri ako sa kanya at alam kong ramdam niya iyon. Kaya nga siguro hindi na ako nagtaka kung bakit naluha na siya. Tinalikuran ko na laman siya pagkatapos at nang bubuksan ko na ang pinto ay tinawag niya muli ako. 

Huling tingin na ito, Bryan. Pabayaan na.

''Bryan...''

''Why?''

''You are an asshole.''

''Is that a compliment? Well I really am. Whore.''

Lumabas kaagad ako at saka ko pinaandar ang kotse. Mukhang magkakasakit yata ako sa nangyari. Paanong nasikmura ko ang ganoong babae. Sabagay, mukhang anghel siya kapag madilim kaso demonyo pala. Bakit ba naman kasi dim lights ang bar e, nagmumukhang maganda ang hindi naman kagandahan.

''Man, Napatawag ka? Ano?'' tanong kaagad sa akin ni Mark. 

Kailangan kong magpalipas ng oras. Gusto kong makalimutan ang nangyari. Delubyo ata ang pinasukan ko. Bangungot!

''Gusto kong makalimot.'' sabi ko na lang sa kanya at saka na ako nagdrive. Kinonek ko muna ang bluetooth bago ako magdrive parang katulad lamang ng ginagawa ng iba kong kaibigan. Lalo na ni Clyde na tipong pagbukas na lamang ng refrigerator pinagagawa pa sa babae,

''Mukhang nabangungot ka nang gising.'' tumawa pa ito at saka muli nagsalita. 

''Anyways, nandito ako sa ospital. Sinugod kasi yung pinsan ko kaya hindi ako makakasama sa iyo na makalimot. Haha.''

''Bahala ka na nga d'yan.''

Pinindot ko ang end button sa screen at saka na muli ako nagdrive. Saan nga ba talaga ako pupunta? Ang hirap naman kung magdadrive lang ako ng magda-drive nang wala namang destinasyon. Isa pa, sayang sa gas. 

Occupied na masyado ang utak ko. 

Itinigil ko ang pagmamaneho at saka ko ito pinark malapit sa isang playground. May tapat na ospital ang playground na iyon. Katulad na lamang ng sabi niya noon sa akin.

''Sana pag naging tayo, matupad ang mga pangarap natin.'' sabi niya habang ang ulo niya ay nakapatong sa hita ko. 

Tiningnan ko ang mga ulap at pagkatapos naman ay sa mukha niya.

''Ano ba nag pangarap mo?''

''S'yempre maging isang doktor. Alam mo naman iyon hindi ba?'' tanong niya at saka niya pinisil ang pisngi ko. Hinalikan ko naman siya sa noo bilang ganti.

''Oo, alam ko iyon pero iba pa rin yung nanggagaling sa iyo. Mas magandang pakinggan at alamin iyon.'' 

Ngumiti siya at saka siya pumikit.

''Nung una talaga, wala akong maisip na course na kukunin. basta maging doktor, ayos na ako. Ganoon ako ng higschool. Hanggang sa pagdating sa entrance exam ay nag BS Pharmacy na lamang ako. Kaya, kapag ikaw nagloko Bryan kaya kitang pulbosin.'' panakot niya. 

Pinisil ko ang pisngi niya na naging dahilan kung bakit siya napaupo bigla. Hinawakna ko ang baba niya at saka ko ipinantay ang ulo ko sa mukha niya. Lumapit ako ng paunt-unti habang yung tingin ko nakatingin lang talaga sa labi nya. 

''Hindi naman mangyayari iyon. Mahal kita.'' 

Hinalikan ko siya pagkatapos at ramdam ko na lamang ang kamay niya na nakapulupot sa may batok ko. Nilaliman ko ang halik  na binibigay ko sa kanya at hindi naman siya nag-aatubiling tumugon. 

"I love you too, Bryan Ryan Mancilla. Only you who makes me happy beyond all those boundaries. It is only you who can make my heart feel this way, and it is only you, Bryan, who  will be with me hopefully until the end."

Ngumiti ako at saka ko siya halikan sa noo at saka niyakap.

Nothing more I could lose. I have her. Only her.

Naglakad lang ako nang naglakad hanggang sa umupo ako sa ilalim ng puno kung saan palagi kami naroroon. Hinawakan ko ang puno at sa hindi inaasahang pagkakataon may nahawakan akong isang ukit. Binasa ko iyon at tila, gusto ko na lamang tumakbo papunta sa kanya.

Ito yung tinutukoy niya na regalo niya sa akin noon na hindi ko naman pinag-abalahang makita. 

sólo usted Bryan Mancilla  

It means only you Bryan Mancilla. Napapikit na lamang ako habang nakasandal sa puno. Anong pagkakamali ang nagawa ko at iniwan ko siya't ilayo sa akin.

If I could only turn back time, I would compensate with her and love her endlessly.

''I wish I could see you one more time, Mz.''