Hayallerinden Vazgeçenler

2

Sabah saat 7'de şu iğrenç alarm sesi ile uyanmak zorunda kaldım.Aralık ayında olduğumuzdan dolayı hava fazlasıyla soğuktu,asla kalmak istemiyordum.Annemin sesiyle irkilip saatte baktım ve tabiki de geç kalmıştım.Hemen yataktan fırlayıp üstünü giyinip dişlerimi fırçalayıp çıktım.Babam çoktan işe gitmişti.Mecbur otobüse binmek zorunda kaldım.Otobüs 1 saatte yakın süreçte gelmeyince bende yürümeye karar vermistim.Kulaklıklarımı taktım ve bir daha ki yılın çok daha güzel geçmesini diliyordum.
  Okula girip sınıfa geçtim.İrem yani en yakın arkadaşım gelip bu tipin negg gibi garip sesler konusarak birşeyler mırıldanıp lavobaya götürdü.Aynada kendime baktığımda ilk tepkim "yürüyen ölüye benziyorum" diye bagırmam oldu.Ben saçımı düzeltip sınıfa gidene kadar İrem de bu yıl çok yakışıklı çocukların okulumuza geldiğini söylüyordu.Fakat beni onlar ilgilendirmiyordu.Unutmam gereken ama asla unutamadığım Özgür ilgilendiriyordu.Aşkımı içimden yaşayalı 4 sene olmuştu.Alışmıştım.
  Eve geldiğimde İremin beni aramasıyla daldığım yerden uzaklaşı verdim.Kekeleyerek "Özgür askere gidicekmiş."demesiylede bir daha üzülmeye alıştığım o tuhaf o duyguyu hissettim.Sanki ona çok yakınmışım gibi şimdi de kilometrelerce uzağamı gidicek?