Ano Ba Ako Sayo ?

Confrontation after Happiness

Lauren's POV

Bumalik nga sya. Bumalik talaga sya at hindi ako makapaniwala.

"Tara." pag aya nya .

"San tayo pupunta?" tanong ko.

"Kain tayo sa labas." sabi nya nv nakangiti .

Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o kabahan. Dahil ito din ang unang pagkakataon na niyaya nya kong kumain sa labas. Noon kasi ay nagdadala lang sya ng pagkain dito sa bahay.

"Sandali, magbibihis lang ako." sabi ko.

"Sige antayin kita."

*****

Matapos namin kumain sa labas ay dumaan kami sa grocery store para bumili ng alak at junkfoods para sa pulutan. Niyaya nya kasi akong uminom. At tinanggap ko naman ang pag aaya nya. Nang makauwi kami ay nagpahinga muna kami saglit bago inumpisahan ang pag iinom sa kwarto ko.

Naka isang case kami ng beer. Pareho kaming lasing at hindi din pwedeng mawala ang may mamagitan saming dalawa. Dala na din ng kalasingan at pagod ay agad kaming nakatulog.

*****

Naalimpungatan ako at babalik din sana sa pagtulog ng mapansin kong wala na si Jolly sa tabi ko. Agad kong itinapis sa katawan ko ang kumot , lumapit ako sa pinto at narinig ko siya na nagsasalita pero wala akong naririnig na kausap nya. Siguro ay sa cellphone nya ito kausap. Bubuksan ko na sana ang pinto ng bigla akong matigilan sa mga salitang narinig ko na binitawan nya.

"Oo kasama ko si Lauren. Tulog pa sya. Sasabihin ko na sakanya pag gising nya. Ayoko ng lokohin sya pre. Di ko naman talaga sya mahal e. At oo nagiguilty ako dahil ginamit ko lang sya para makaraos sa init ng katawan." tila ba nawala ang lahat ng lakas ko dahil bigla na lamang akong bumagsak. Nasanggi ng isang kamay ko ang boteng nakapatong sa lamesa kung kaya't nakagawa ng ingay ang pagkakabasag nito.

Narinig ko ang papalapit na yabag ni Jolly.

"Lauren." pagtawag nya sakin. Inangat ko ang aking ulo upang matignan sya. There was a glimpes of guiltiness in his eyes. I look straight at him. Then slowly my lips curved a smile as I stood up.

"Yes?" I answered. Still wearing my smile. A half smile. "What do you want? Don't tell me you're not yet satisfied? Come here." I said while motioning him to come to me but I s*ck at acting. I'm not a good actress. My smile faded then I burst it out. My tears fell and i started making sounds. At ngayon alam ko na . Kung ano ako sakanya .

"I'm sorry , Lauren. I'm so sorry." he said. I sense sincerity in his voice as he apologize but it didn't take away the pain .

"Why do you have to do this to me Jo? What's your reason? What have I done wrong for you to hurt me like this? Why me? D*mnit! Why me, Jo? Why? Ang daming babae Jolly! Bakit ako? Bakit ako ang napili mong gawing parausan mo! Sagutin mo ako! P*t*ng *n@! Bakit ako!" tanong ko habang humahagulgol. Lahat ng masasayang alaala na pinanghahawakan ko noon ay napalitan ng sakit, ng pait, ng galit. Wala na. Di ko na pala kaylang ibato sakanya ang tanong na "Ano ba ako sayo." dahil ngayon alam ko na.

"I'm so sorry Lauren. I'm really sorry!" paulit ulit nyang paghingi ng tawad.

"Sorry your *ss. Go away and find another woman who's going to agree to be your f*ck*ng buddy. You piece of sh*t. I don't want to see your face anymore. Go away and please get lost. F*ck you! Get out now!" I shouted. Masyado ng masakit. Mas lalo pang nadadagdagan dahil sa paulit ulit na pag sosorry nya. Sa nanlalabo kong paningin dala ng luha ay nakita ko syang umalis at sana wag na syang bumalik.