ตอนที่ 3 ความรู้สึก

26 6 0
                                    

"พวกเราต้องขอโทษด้วยจริงๆ ครับ/ค่ะ" ทั้งสองคนพูด กับ ประทานนักเรียนชั้น ม.3 เขาเป็นคนที่โหดเหี้ยมมากๆ "ในเมื่อพวกเธอมาสาย 1 นาที.... วิ่งรอบสนาม 30 รอบบบ!!" ประธานนักเรียนสั่งด้วยเสียงที่ดูโมโหมาก
"แฮ่กๆๆ โอยยย นี่รอบที่เท่าไหร่แล้วเนี่ยยย เหนื่อยชะมัดเลยยย" เฟื่องฟ้าพูด "น่าจะรอบที่ 30 แล้วนะ" ไม้ตอบด้วยเสียงที่ดูไม่เหนื่อยเลยสักนิด "ครบแล้ว! ไปเข้าเรียนได้แล้วพวกคนมาสาย!" ประธานพูดเสียงดังลั่น ทั้งสองคนเดินไปเรียนที่ห้องแล้วพบว่า มีตั้ง หลายคนแหนะที่ยังไม่มา แถมด้วยที่ว่าครู ก็ยังไม่มา นักเรียนในห้องพากันเล่นสนุก วิ่งไปมา แม้แต่เอาโทรศัพท์ออกมาเล่นก็มี "ไม้ นี่เราจะวิ่งมาเพื่ออะไรกันนะ" เฟื่องฟ้าถาม "เออ ก็จริงแหละ" ไม้พูดพร้อมกับยกนาฬิกาขึ้นมาดู "เฟื่องฟ้า... นี่มันเพิ่งจะไม่กี่โมงเองนะ" "หะ" เฟื่องฟ้าพูดด้วยความงงงวย
หลายปีผ่านไป......
    ตอนนี้ทั้งสองคนก็ม.6 แล้ว "เฮ้อออ ในที่สุดก็ม.6 สักทีน้าาา" เฟื่องฟ้าพูดด้วยท่าทีดูผ่อนคลาย "อืม" ไม้ตอบ "เอาล่ะ รีบไป้ข้าเรียนกันเถอะ" เฟื่องฟ้าพูดขึ้น แล้วก็จูงมือไม้ไปเลย เฟื่องฟ้าอยากอยู่ห้องเดียวกับไม้เพราะเป็นเพื่อนกันแล้วมีความรู้สึกแปลกๆที่อยากจะอยู่ให้ได้ ไม้เองก็เช่นเดียวกัน และแล้วความปรารถนาของทั้งสองก็เป็นจริง เฟื่องฟ้าดีใจจนตัวลอย        ในตอนนี้เฟื่องฟ้าโตขึ้นมาเป็นคนที่สมบูรน์แบบมาก ทั้ง เรียนเก่ง , น่ารัก , มีน้ำใจ ใครๆก็รักก็ชอบ ส่วนไม้ก็ยังคงนิสัยแบบเดิมไม้เปลี่ยน แต่ก็มีส่วนที่เปลี่ยนนะ
     "เอาล่ะนักเรียน วันนี้เราจะเรียนเลขกันนะฯ" "เฮ้อ ครูพูดอะไร ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยอะ" เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยขึ้น "เออจริง อะไรก็ไม่รู้ บลาบลาบลา" อีกคนสมทบ ในขณะนั้นเองเฟื่องฟ้า รับรู้ถึงสายตาที่จ้องมองมาที่เฟื่องฟ้าอย่างอาฆาตแค้น เฟื่องฟ้าเกรงไปหมด ไม่รู้ว่าแค้นอะไรมา และในตอนพักเที่ยง เฟื่องฟ้าก็ได้รู้ว่าเพื่อนคนนั้น เขาเคยเป็นคนที่ฮ็อตที่สุดในชั้น แต่พอเฟื่องฟ้าเข้ามาเลยกลายเป็นเฟื่องฟ้าที่ดังในชั้นเรียน เขาจึงโกรธเฟื่องฟ้ามาก

Rock Paper Scissors - ค้อน กระดาษ กรรไกรWhere stories live. Discover now