Key Apple(OC)

1.1

"Olanlar için üzgünüm." Sıkıntılı bir nefes verip parmaklarını sarı tutamlarının arasından geçirdi. "Seninle böyle yakınlaşmayı istemezdim. Yani böyle bir olayla yakınlaşmayı...Ama o piçler yüzünden bu şekilde açıklamak zorundayım."

Gözlerini heyecan ve beklenti ile ona kilitlemiş,diyeceklerini bekliyordun.

"Ben hiç dayak yemezdim,ciddiyim. Daha doğrusu buna cesaret edenler,öcünü alacağımı bildiklerinden yaklaşmazlardı. Fakat o gün,tek başıma olmamdan yararlanarak iyi benzetmişlerdi beni. Gücümün yetmiyeceğini bildiğimden onlarla kavga etmeyip kaçmış ve sizin garajınıza saklanmıştım. O gece kendime çok kızmıştım. Bir korkak gibi saklanmaktansa bir iki tanesini yamultup,dövülmeyi tercih ediyordum. Ama,sonradan iyi ki yapmamışım dedim. Eğer yapsaydım yani kaçmak yerine kavga etseydim;seninle tanışamazdım. O güzel gülümsemeni görüp aklımı kaybedemezdim. Bu yüzden geri dönüp hadlerini bildirmek istemedim. Ne kadar bedenimi yaralamış olsalarda kalbimi bulmamı sağladılar. Ben...seni gerçekten seviyorum bayan elma. Gerçekten..."

Nefesini tutmuş bir vaziyette ona bakıyordun. O,ne demişti öyle? Gerçekten de...seni seviyor muydu? Karnın anın heyecanından dolayı kasılmaya başlamıştı. "H-Ho seok..."

Eli,yüzündeki çarpık gülümsemesiyle birlikte saçında dolanıyordu artık. Yüzünü daha iyi görmek adına saçlarını geriye attı. Böylesi kesinlikle daha iyiydi.

"Bugün,seni aldıklarını öğrenince hissetmediğim kadar büyük bir korku hissettim. Bir an da bedenimi ele geçirdi.
Sana zarar gelmesini düşünmek bile canımı yakmaya başladı." Erkeksi kıkırtısını serbest bıraktı dudaklarının arasından. "Dalga geçtiğim kıçı kırık herifler gibi oldum. Şu hale bak."

Minik bir tebessümle başını eğdiğini görünce elini çenene indirip okşadı. "Bunun sebebi sensin. Sen beni,aşık bir elma kurduna çevirdin."

Gülümsemeni arttırarak bakışlarınızı birleştirdin. Bu adam kesinlikle konuşmada iyiydi yada sen hemen ona koşmak istiyordun. Gülümseyerek kollarını kaldırarak omuzlarına yerleştirip kendine çektin bedenini ve sevgini hissetmesi adına sıkıca sarıldın. Bu kadar güzel sözden sonra ne diyeceğini bilmiyor,onunkiler kadar iyi cümle kuramayacağını düşünüyordun.

Kaslı kolları,bedenini tamamen sarıp kendine yasladığında başını omzuna koydun.

"Bu,artık benim elmam olduğunu mu gösteriyor?"

Başınla onaylaman ile heyecanlandığını hissetmişti. Onun elması... "Benim."diye düşündü gülümseyerek. İçinden milyonlarca kez o gün seninle karşılaştığı için şükranlarını sunup sırıttı ve daha sıkı sarıldı beline.

"Cidden ergenler gibi davranıyorum."

Başını iki yana sallayıp geri çekildin. Simdi ne diye utanıyordun? Belki de artık sevgili olduğunuzdandır. Sahi,sevgili oluyordunuz değil mi?

Kızaran yanakların,ısırdığın dudağın,onun boynuna sardığın kolların. Bunlar kesinlikle Hoseok'a fazlaydı. Tanrı aşkına,önünde sen varken kendini tutması bile zordu! Ellerini yanaklarına yerleştirip yüzlerinizi,göz göze geleceğiniz şekilde hizaladı. "Şimdi." Yaklaşmaya devam ederken mırıldanması,sıcak nefesinin baş döndürücü bir şekilde dudaklarına çarpmasına neden olmuş,seni kalp krizine bir adım daha yaklaştırmıştı.