The Return Of The Heir

❇ CHAPTER 22 ❇

Matagal din akong nakatulala dahil duon sa sinabi nya, paano ba naman, hindi ko alam kung anong tamang i-re-react sa sinabi nya. Ano nga ba dapat?

Sasabihin ko bang..

A. Oh musta? (Ang awkward naman na parang close agad kami.)

B. Kapal ng mukha mo para pumunta ka PA sa harap ko (kasao wala naman syang ginagawang masama sa akin eh. Kaya wala akong karapatan na sabihin yun sa kanya.)

C. Hello. (Mukha namang tanga kung ganon.)

D. Letse wala akong masabe, tutunganga nalang ako.

So probably wala akong napili sa mga options sa isip ko. Kaya naman ay sinabi kong..

"Wag muna ngayon please, bukas nalang siguro o kaya naman pag lumipas na yung nangyari kanina."-sabi ko, well, yun naman kasi yung karaniwang sinasabi sa mga Korean dramas.

Tumalikod ako at sinundan ang daan na tinahak ni Gabriel, Pero hindi pa man ako nakakalayo ay tinawag nya ang pangalan ko.

" Para saan pa? Bakit kailangan pang umiwas ako ha? Ha Alfuente? Tapos ano? Wala din namang magbabago kasi hindi mo ako mahal, kasi sa tingin mo bawal tayong magsama kasi-- kasi... Isa akong mamatay tao.", Seriously? Hindi pa ako nakakaget- over sa confession kanina tapos ano na naman ngayon? Para saan na naman ba tong usapan na toh?

Pero tama sya, ano pa nga bang silbe ng pag-iwas? Bakit kasi Hindi ko sya kayang itulak palayo at sasabihin na wag nalang ako?

Pumikit nalang ako at nag-patuloy sa pag-lalakad, at syempre nakapikit nga ako, malamang wala akong nakikita. At syempre pag wala kang makikita, malaki ang posibelidad namabunggo--

*blaaaggg*

Napahawak ako sa noo ko at hinimas-himas itoh, bakit kasi sila nag-lagay ng pader dito?

"A-aray.."-bulong ko sa hangin at wala sa  oras na napadilat ng mata ko.

Pero hell, wrong move pala, ang lapit nya sa kin, and cancel the word 'pader' I said earlier. What the hell. Sya pala yung pader na yun, ba't ang tigas ng dibdib nya? Tao ba talaga sya?-- silly question, of course not.

"Hey,"-inangat nya ang ulo ko at pinagtapat ang mga mata namin, oh, awkward.

Bigla akong napalayo at napahimas ulit sa noo ko.

" Ano ba talagang kailangan mo?"-tanong ko sakanya atsaka tumayo mula sa pag-kakaupo ko sa sahig-- no, pag-kakalupasay ko sa sahig.

Napaiwas sya ng tingin.

"I'm going back."-simpleng salita pero bakit hindi ko maintindihan? Bakit parang ang lalim naman nun kahit mukhang mababaw? Bakit ang gulo?

"Huh?"-that's my reaction. Totoo naman eh, huh? Hindi ko maintindihan eh. Pero bakit Hindi ko nalang sinabi na 'ok', bakit kailangang 'huh' pa talaga?

"I'm going with Grey, I need to save my mother. And before I go, I wanted to see you, to say goodbye."-Sabi nya pa, basically elaborating what he said a while ago.

"Ok."-Siguro kaya ko sinabing 'huh' kanina kasi, gusto ko ng explanation, gusto kong malaman kung bakit, pero bakit ngayon naman, gusto kong bawiin ang salitang 'ok' sakanya.

" I'm going, good bye, and good luck about Cyril, he's good at playing hide and seek, but there's always a way to know where a vampire is."-naglakad na sya palayo at huminto mga ilang metro ang layo nya sa akin at may ibinatong maliit na kahon at saktong lumapag sa ianag kamay ko.

"That's my 'congratulation gift' after winning over Gabriel."-Sabi nya pa at nag-patuloy sa pag-lalakad. And after that, bigla nalang syang naging--ewan, ayun na atah ang teleportation na  sinasabi ng President kanina.