Teach Me

3. Het rijk voor mij alleen

Tegen de tijd dat ik mijn straat in fietste, zag ik dat vóór een paar huizen naast die van mijn ouders een aantal verhuiswagens geparkeerd stonden. Ik veronderstelde dat er mensen gingen verhuizen, of kwamen wonen; het is maar net hoe je het opvatte. Ik fietste door naar mijn huis.

Ik stapte de hal in en deed de voordeur achter me dicht. Ik riep mijn ouders, om te kijken of ze thuis waren. Mijn ouders zaten beide in de woonkamer op me te wachten. Ik hing mijn jas op aan de kapstok en schopte mijn Nikes uit. Ik liep richting de woonkamer en ging naast mijn ouders zitten op de crèmekleurige hoekbank.

Mijn ouders zaten helemaal tegen elkaar gekruld televisie te kijken. Ze zijn een prachtig koppel, maar ook heel druk. Allebei werken ze in de advocatuur en ze hebben elkaar beloofd dat ze nooit een zaak aan zouden nemen waarin ze tegenover elkaar komen te staan. Dat paste niet in hun moraal, dus ze zagen elkaar ook niet zo vaak.

Mijn moeder keek me fronsend aan en zuchtte: "Ik heb je al een paar keer gebeld. Je nam niet op, dus we dachten dat je druk bezig was. Had het iets te maken met school, schat?"

"Ja, mam. De leraar vroeg of ik wat langer wilde blijven." Ik loog feitelijk niet tegen mijn moeder, maar ik had hiermee wel een stukje waarheid, namelijk het nablijven, verscholen. Mijn vader bemoeide zich ermee voordat ze kon antwoorden.

"Er is iets wat we je willen vragen, Lauren. Nu je oud genoeg bent, kun je goed voor jezelf zorgen en we vroegen ons af of je het niet erg zou vinden als wij dit jaar op cruise gaan zonder jou. Gewoon voor een paar weken. Je bent bovendien al zeventien."

Een paar weken? Zonder mijn ouders? Dat vond ik absoluut niet erg! Ik ben elk jaar nog mee geweest met mijn ouders op vakantie, omdat zij dat graag wilden. Zelf had ik er al een lange tijd geen behoefte meer aan, maar omdat ik enigst kind ben, vond ik het toch wel fair om ze altijd gezelschap te houden. Ze hadden me bovendien altijd beschermend opgevoed en het idee dat ik helemaal alleen thuis zou zitten maakte ze toch wat huiverig. Nu beseften ze zelf dat dat niet meer nodig was. Ze hadden natuurlijk ook even tijd voor zichzelf nodig. Ik haatte het idee dat ik dat voor ze zou verpesten, dus ik bleef met alle plezier thuis.

Dus, ik ging akkoord en diezelfde avond hadden ze nog tickets gekocht.

In minder dan een week zou ik alleen thuis zijn!