Ερωτας σε 5 μερες

Σκέψεις

Χριστινα

Ειμαι ξαπλωμενη εδω και 3 ωρες στο διπλο κρεβατι μου και κοιταζω το ταβανι ενω η κορη μου βρισκεται στο σαλονι και κοιμαται μαζι με τον Αγγελο.

Τον συμπαθησε τοσο γρηγορα και εκεινος το ιδιο.Δεν προλαβαν να γνωριστουν και με κανουν οτι θελουν. Δεν προκειται να την αφηνα να κοιμηθει στο σαλονι με ολη την προικα της....λουτρινα και μικρες κουκλιτσες γιατι ξερω πως εγω θα τα μαζευω.

Η Δαναη,τους πρωτους μηνες,οταν εμαθα οτι ημουν εγκυος , εγινε το μεγαλυτερο μου προβλημα. Ο χειροτερος μου εφιαλτης και ο πιο κουραστικος μου μπελας.   Εβλεπα εφιαλτες με μωρα...με εμετους...με κλαματα...με πανες και ενα κατεστραμενο μελλον. Δεν εβλεπα φως. Νομιζα πως δεν θα καταφερνα να σταθω στα ποδια μου. Πως οι γονεις μου απο την απογοητευση και την ντροπη τους θα με αποκληρωναν και θα με αφηναν μονη μου. Για αυτο και ο Ιασονας ηταν ο πρωτος που το εμαθε. Οταν του το ειπα προσφερθηκε να με βοηθησει. Σε ολα.Και εκει που τον μισουσα για το κερατο που μου εδωσε με την βοηθεια της πρωην καλυτερης μου φιλης,ενιωσα ανθρωπια.Ο Ιασονας,παντα ηταν σωστος απεναντι μου...τωρα που το σκεφτομαι.....Ακομα και αυτος ο ψευτικος τσακωμος ηταν κατι γλυκο αν σκεφτεις γιατι το εκανε. Απλα εγω τοτε δεν μπορουσα να το δω ετσι γιατι ειχε μπει στην μεση και ο Αγγελος. 

Οσο για εκεινο το κερατωμα, μου ειπε πως εγινε ενω ηταν μεθυσμενος και η Ευα τον ειχε πιεσει. Θυμαμαι εκεινο το βραδυ που ειχαμε γινει ολοι λιωμα και η Ευα προσφερθηκε να τον γυρισει σπιτι. Ενιωθα κιολας υποχρεωμενη στην Ευα.Ηταν φιλη μου...την εμπιστευομουν...την αγαπησα...γιατι μου στεκοταν....ηταν η αδερφη ψυχη μου....τρωγαμε τις ιδιες κρεπες....λατρευαμε τα ιδια βιβλια.....βλεπαμε τις ιδιες ταινιες....ειχαμε εναν παραξενο τροπο ταυτισης....Μου λειπει....Το ξερω οτι δεν θα επρεπε.Αλλα νιωθω αυτο το κενο μεσα μου.Κατι λειπει και ξερω πως ειναι η απουσια της.

Δεν μπορω να της κραταω κακια.Το ξερω οτι ειναι βλακεια. Αλλα ενω θυμαμαι οτι εχει κανει για μενα,τι ρεζιλικια εχει υποστει εξαιτιας μου ή τις υψηλου επιπεδου συζητησεις μας με ποναει που δεν μιλαμε οπως παλια. Μου λειπει.

Οπως και να εχει ,ο Ιασονας ηταν εκει για μενα ενω εκεινη οχι.Οταν το ειπα στους γονεις μου τελικα,εκεινοι με στηριξαν.Πως γινεται οι γονεις να συγχωρουν ολα τα λαθη σου;Να σε αγαπανε ακομα και οταν εισαι ενα σκουπιδι;Να σε μαζευουν οταν εχεις πεσει στα πατωματα;Δεν θα το αντεχα να με εδιωχναν.