Chapter 8

4 0 0
                                    

Wala akong magagawa, kundi lumusong sa napaka lakas na ulan. Unang tapak ko palang ayoko na. Gosh. Pero dahil no choice ako nilusong ko, puta nawa'y di ako magkasakit.

"Hadleigh!" Sigaw saakin, si Kevin. Lumapit sya saakin at pinayungan ako.

"S-salamat K-ke-evin." Nanlalamig na sabi ko. Bigla nyang hinubad yoong jacket nya at sinuot saakin.

"Ano ka ba naman Hadleigh?! Di ka nag iingat! Lika sumabay ka na saakin!" Naiinis na sabi nya may halong pag alala? Jusme Hadleigh ba't magalala si Kevin sayo? Ano 'te assuming lang?

Pumasok ako sa kotse nya nilalamig.

"Maghubad ka ng damit." Sabi nya. A-ano?

"Sorry, di yoon ang ibig kong sabihin. Hubarin mo yoong uniform mo. Naka sando ka naman at shorts diba?" Sabi nya. P-pero?

"Wag ka ng magisip ng masama Hadleigh." Sabi nya, may binulong sya pero di ko narinig. No choice ako kundi hubarin ang uniform ko tanging sando ko at shorts lang ang suot ko. Inabutan nya ako ng jacket.

"Suotin mo baka matempt ako." hanudaw?

"Doon muna tayo sa condo ko." Sabi nya, tumango ako at sumandal.

"Andito na tayo." Sabi nya. Inalalayan nya ako hanggang sa makarating kami sa condo nya.

"Charge mo muna phone mo." Sabi nya at sinunod ko naman.

"Ito, suotin mo." Sabi nya at inabutan ako ng damit.

"Kevin? Bakit ang bait bait mo saakin sa kabila ng --"

"Ssshhh. Tama na Him- Hadleigh. Ayos na yoon. Tsaka sanay naman na ako gawin ito."

"Huh?"

"Wala. Di mo talaga maalala.'' Anong kadramahan ang meron sa lalaking 'to?

"Uh Kevin pwede ba makitawag?"

"Sure." Sabi nya sabay abot ng phone nya.

Unexpected Love Where stories live. Discover now