Bebeğimin Annesi

BA~06 Mert mi?

Öncelikle umarım beğenirsiniz .
Arkadaşlar gerçekten vote ve yorum sayısı az lütfen daha fazla yorum yapın bu hikayeyi ben değil . Siz yazın
Sevgilerimle ...
*MULTİ = Mert
İyi Okumalar :))
Nur'dan
Baran ile beraber yiyecek bir şeyler hazırladıktan sonra pencerenin karşısında yemeye başladık . Yemek sessiz geçmişti . Sonra benim uykum gelince esnemeye başladım .
"Uykun geldiyse yatalım ."

"Olur ." Dedikten sonra mutfağa tabakları koyup yatak odasına gittik .
"Gel beraber uzanalım sonra salona giderim ben ."

"Gerek yok aslında beraber yatabiliriz ."dedim utana sıkıla onu yerinden etmek istemiyorum sonuçta .
"Şey Baran benim yanımda kıyafetim yok ."

"Bekle bakalım ." Diyip yatak odasındaki dolaptan uzun bir gömlek çıkardı . Tabi bu ona tam oluyodur kesin ama bu bana olmaz ki .
"Bir dene . Burda pek kıyafetim yok ."
Kafamı salladım ve "şey biraz çıkabilir misin?" Dedim utana sıkıla "tamam tamam ben bir kahve yapıp geleyim o sırada ." Başımla onayladıktan sonra o yatak odasından çıktı ve kapıyı kapadı bende üstümdeki elbiseyi çıkarıp o gömleģi giyindim diz kapaklarımdan bayağı yukarı geliyodu . Hatta iç çamaşırım bile gözüküyo olabilit . Bir süre kontrol edip düzelttim . Hala kısaydı ama yine de iç çamaşırım gözükmüyodu . Odadan çıkıp Baran'ın yanına gittim . Kıyafetlerime bakıp sırıttı bende utanarak kafamı göğüsüne bastırdım . Oda saçlarımı öptü . Bu duruma daha fazla dayanamayarak ondan çekildim .
"Ee kahvem nerde benim ."
"Ayy ben onu unuttum ." Diyip kikirdedi .
"Gel o zaman şimdi yap bekliyorum . Misafirim ben ." Kafasıyla onaylayıp tezgahın arkasıma geçti .
"Biz evlenince nerde kalcaz Baran?"
"Konuşuruz ." Dedi . Bende onun ardından pencerenin kenarına oturup telefonumla uğraştım bir süre .
"Baran ben seni ınstagramda takip etmiyorum galiba ."

"Et o zaman ."
"Adın ne?"

"ba__baranhrmnl"

"Sende et ve tarih at oraya ."

"Ne tarihi ?"

"Tanıştığımız tarih ."

"I-ı ş - şey ."

"21.03.2017 " dedim gülümseyerek oda kahveleri getirdi .
Kahvemi yudumlayarak dışarıyı seyrederken telefonum çaldı .
Mert arıyor ...

-Efendim Mert ?

-Nur güzelim seni çok özledim .

-Ne diyosun sen ya?

-Ne olur inadı bırak da gel barışalım yeniden .

-Onu aldatmadan önce düşüncektiniz bayım .

-Ya senin anladığın gibi değil

-Mert konuşmak istemiyorum bitti !

Telefonu kapatıp sinirle yatağa oturdum . Ve ellerimi başımın etrafına dayayarak başımı öne eğdim . Hem benim en yakın arkadaşımla yatıyosun beni aldatıyosun hemde çok seviyorum seni Nur . Başlatma sevgine .
Sinirim geçince Baran'ın yanına gittim . Suratı düşük bir şekilde penceren dışarı bakıyordu .
"Ne oldu Baran?"

"Bişey olmadı . Hem ne olabilir ki ?"

"Peki öyle olsun . Ben yatıyorum . Gelmek ister misin ?"

"Ben biraz daha oturucam ."

Kafamla 'peki' işareti yapıp odaya geri döndüm . Acaba neden yüzü düştü diye kendimi düşünmekten alamadım tabi . Yatağa girdiğimde bir korku sardı içimi . Kendi evimden başka bir yerde tek yatamama korkusu vardı bende . Sessizce üstüme aldığım pikeye sarıldım .Bir süre öylece kaldım . Ama korkum geçmeyince Baran'ın yanına gitmek için ayağa kalktım . Duş sesi geliyordu o yüzden banyoya doğru ilerledim .
Tam oraya giderken yalnızca belinde havlu olan Baran , banyodan çıktı . Ve bende hızlı gittiğim için ellerimle göğsüne çarptım . Tam o an kızandığıma bahse bile girerim .
"Ş-şey ben ."