Sadece iki kişi istese de yazmak istediğim için yazayım dedim. :)
Aslında Duman konserine gitmeyi hiç düşünmüyordum, reklam panolarında görsem de takmadım.
Konser akşamı arkadaşım mesaj attı.
Kanka benimle Duman konserine gelir misin?
Tabii ben şok.
Bilet kalmamış, gelemem.
Bende fazladan bilet var.
Ben bir daha şok.
Tamam, annemden izin almam lazım.
Annem önce izin vermedi fakat arkadaşımla konuşunca ikna oldu. Ama şöyle bir şey var; ben konseri ertesi gün zannediyodum çünkü Duman iki gün üst üste konser verecekti. Annem telefonu kapattıktan sonra söyledi 'kalk giyin' diye.
Allahtan hemen evimizin arkasındaki oteldeydi konser, yetişmiştim.
Burada bir şey itiraf etmem lazım; sıra kaynattık.
Çünkü 18 yaşından küçüktük ve yanımızda velilerimiz yoktu. Bir abla ve iki ağabeyle birlikte girdik içeriye. Şükür ki bizle girmeyi kabul etmişlerdi.
Şimdi konsere geçelim.
Tabii her Duman konserinde olduğu gibi 90 dakika sahneye çıkmalarını bekledik. Önümüzdeki güvenliğe 'Kaç dakika kaldı, hazırlar mı?' diye sorup durduk. Adamdaki sabra da hayran kaldık doğrusu.
Sahneye çıkacakları tarafta (anlatamadım ama umarım anlamışsınızdır :)) bekleyen insanlar sürekli bağırıp susuyorlardı ve yüzlerce kişiyi kekliyorlardı. Bizde 'başlarım böyle işe yav' diyip önümüze döndük. İki dakika sonra tekrar o tarafa baktım, o sırada arkadaşım başka birisiyle konuşuyordu. Önce sahneye doğru gelen bir Ari görünce çığlığı bastım. Sayemde bizim taraftaki herkes o tarafa baktı ve bağrışmalar, ıslıklar, alkışlar...
Ari abi, arkasından Mehmet abi, Kaan abi ve Batuhan abi... dayanır mıyım tabii, onları canlı kanlı önümdeki sahnede görünce hüngür hüngür ağlamaya başladım. Her şarkıyı ezbere söylediktan sonra ilk yarı bitti.
Arada kriz geçirmemi ve üç güvenliğin başımda beklemesini anlatmadan geçiyorum.
İkinci kez sahneye çıktılar ve biz ilk sahneye çıkışlarından beri 'Aman Aman!' diye bağırıyorduk. İkinci yarının ilk şarkısı oydu. Ve şarkıyı çalmadan önce akortunu ayarlarken onu çalacaklarını anlamıştık. Arkadaşımla birbirimize bakıp çığlık atmaya başladık. Şarkıyı söylemeye başlayınca Kaan abi, ona eşlik ettik. Nakarata gelince ise kendimizden geçtik ve Batuhan abi elinde gitar ile bize bakıp gülümsedi. Kaan abi de bize 'vay be' bakışını yaptı. :) sonra ikinci yarıyı da bitirdiler ve mikrofonlarının önünde duran penaları dağıttıktan sonra indiler. Bir kaç kişi gitmeye başlamıştı ama bizim hiç gitme isteğimiz yoktu. Sonra birden herkes 'Sahneye çıkmayan ........ olsun' diye bağırmaya başlayınca bizde millete ayak uydurduk. Ve yaklaşık 3 dakika sonra Duman tekrar sahnedeydi. Kaan abi söze 'Bizi tekrar sahneye davet ettiğiniz için çok teşekkür ederiz arkadaşlar' diye başladı ve 4-5 şarkı çalıp kalan penaları dağıttılar. Bu sefer gerçekten gitmişlerdi ven pena alamamıştım.. Ama Batuhan abi kalmıştı ve bizim olduğumuz tarafa gelip elimize değmişti fakat arkadaki abi Batuhan abinin elini sıkıca tutmaya çalıştı.
Ve tuttu.
Ben ne mi yaptım?
Abinin elini ittirip, BATUHAN MUTLUGİLİN ELİNİ TUTTUM!
Tabii adam bir tarafıyla güldü de.. neyse.
Amaa..
Sonra bariyere tırmanıp 'Ben Kaan abinin bardağını istiyorum' diye bağırınca sahneyi toparlayan görevli dayanamayıp elindeki penayı bana vermeye çalıştı fakat bir insancık abinin elinden aldığı gibi koşmaya başladı. Yanımdaki kilolu abi de 'Sen onu nasıl alamadın ya' diye söylenince bende dayanamayıp 'Öküz gibi üstüme atlarsanız alamam tabii' dedi. :D O da cevaben 'Ben dokunmadım bile ya, Allah Allah.' diyip gitti yanımdan. O sırada içeri annem geldi, geç kaldığımız için merak etmişti çünkü.
Tam annem beni zorla çıkartıyordu, bende ağlıyordum ki başka bir görevli abi omzuma dokunup 'Pardon, arkadaş sizi çağırıyor' diyesiye kadar. Görevli abiye umutlu gözlerle baktım, o da gülümseyip avcu kapalı bi şekilde elimi açmamı bekledi veeee
Evet benimde artık bir Duman yazan penam vardı!
Ve o abiyi arıyorum, canım abim benim.. senin sayende hepsi :))
