Ολα Ξεκινησαν Απο Την Κατασκηνωση

Κεφάλαιο 10ο

Ευαγγελία: Αχ, αυτόν όσο και να θέλω δεν μπορώ να τον ξεχάσω. Αλλά δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που μου έκανε. Απο την μια θέλω να τον πνίξω στα φιλιά και απο την άλλη θέλω να τον πνίξω σαν κουνέλι.

Ιφιγένεια: Και αυτός το κατάλαβε το λάθος του. Ξέρεις πόσες φορές σήμερα ήρθε να με ρωτήσει πότε θα γυρίσεις??? Κάθε φορά που του έλεγα δεν ξέρω, παραμιλούσε και έλεγε πως σε αγαπάει. Ε γώ αν ήμουν στην θέση σου, θα του έδινα άλλη μια ευκαιρία. Εγώ, προσωπικά, τον λυπάμε.

Καθώς τα έλεγε όλα αυτά, έγω θυμόμουν την πρώτη φορά που με πήρε αγκαλιά, που με φίλησε, που γενικά ήμασταν μαζί. Μακάρι να μπορούσα να ξαναζήσω όλη αυτή την βδομάδα. Μακάρι να μην γινόταν ότι έγινε σήμερα. Να μην ένιωθα αυτό το κρακ στην καρδιά μου.

Ευαγγελία: Μπορούμε να τα συζητήσουμε αύριο αυτά??? Είμαι πολύ κουρασμένη και θέλω να κοιμηθώ.

Ιφιγένεια: Εντάξει. Καληνύχτα.

Ευαγγελία: Καληνύχτα.

Γύρισα πλάτη στην Ιφιγένεια και έβαλα πάλι τα ακουστικά. Έκλεισα τα μάτια μου και μέσα σε λίγα λεπτά με είχε πάρει ο ύπνος.

Το επόμενο πρωί

Χριστίνα: Ευαγγελία, ξύπνα κοπέλα μου.

Γαμώτο! Μια χαρά κοιμόμουν. Τέλος πάντων. Πήρα το νεσεσέρ μου και πήγα στο μπάνιο. Καθώς πήγαινα προς τις βρύσες συνάντησα μια κοπέλα απο το σπιτάκι μου, την Έλενα.

Ευαγγελία: Καλημέρα Έλενα.

Έλενα: Καλημέρα Ευαγγελία. Τι κάνεις???

Ευαγγελία: Καλά είμαι. Εσύ??

Έλενα: Κι εγώ καλά είμαι. Χθες δεν σε είδα καθόλου στην disco. Που ήσουν??

Ευαγγελία: Ήρθε ο ξάδερφος μου και μας πήρε να  πάμε βόλτα.

Έλενα: Καλά. Λοιπόν πάω.

Δεν απάντησα, απλά χαμογέλασα. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτή η κοπέλα μού προκαλεί μια απέχθεια πολλές φορές και θυμό μαζί. Ηρέμισε Ευαγγελία. Αφού έπλυνα τα δόντια μου πήγα πάλι προς το σπιτάκι. Καθώς περπατούσα, είδα τον Βασίλη να μιλάει με την Ιφιγένεια. Κοντοστάθηκα λίγο και τον παρατηρούσα. Φαινόταν λυπημένος, στεναχωρημένος και άυπνος. Ωχ! Νομίζω ότι με είδε. Ωχ, ωχ, ωχ έρχεται προς τα εδω.

Βασίλης: Ευαγγελία μπορώ να σου μιλήσω λίγο??

Ευαγγελία: Και τι θες να πούμε?? Βασικά έχουμε κάτι να πούμε??

Βασίλης: Ναι, έχουμε να πούμε πολλά. Σε παρακαλώ άκουσε με.

Τι να κάνω?? Να πάω μαζί του για να ακούσω τι έχει να μου πει ή να πάω στο σπιτάκι και να τον αφήσω σύξυλο??? Η καρδιά μου μού λέει να τον ακούσωένω το μυαλό μου μού λέει να τον αφήσω.

Ευαγγελία: Ιφιγένεια πάρε αυτά ( το νεσεσέρ ), φτιάξε το κρέβατι μου κια την βαλίτσα μου, σε παρακαλώ. Πάμε. Λίγο γρήγορα όμως για να προλάβω τον έλεγχο.

Βασίλης: Εντάξει πάμε.

Με πήρε απο το χέρι και με οδήγησε στο θεατράκι. Όταν με άγγιξε, ένιωσα έναν ηλεκτρισμό να με διαπερνάει. Μου έχει λείψει. Τα πάντα μου έχουν λείψει. Αφού φτάσαμε, πήγαμε τέρμα πάνω. Ευτυχώς μας καλύπτουν κάτι φυτά.

Ευαγγελία: Λοιπόν, ακούω. Θέλω να μου πεις τα πάντα.

Βασίλης: