My Everlasting Love (JhoBea)

Chapter 27

Jhoana POV

Yung kanina saya na nararamdaman ko nung sinabi ni Ate Ella na pinapapunta daw ako ni Bea sa tagaytay napalitan ng lungkot at takot.Lungkot dahil di ko inaasahan na sa ganito pagkakataon pa kami magkikita ni Bea after ng ilang araw na walang pansinan at walang paramdaman.Takot kasi di ko alam kung ano nangyayari sa kanya ngayon.Takot na baka iwan niya ako.Di ko alam kung anong mararamdaman ko halo halo na.Kaba at lungkot ang bumabalot sa pagkatao ko ngayon.

Agad akong pumunta sa lugar na tinext ni Ate Ella after niya sabihin na naaksidente si Bea.Di ko alam kung gaano kabilis yung pagpapatakbo ko ang gusto ko lng makarating ako agad kung nasan si Bea ngayon.Wala akong ginawa kundi magdasal na magiging oka ang lahat.

"Lord please wag po si Bea.Di ko po kaya pag mawawala siya." di ko na napigilan umiyak.

Ilang sandalu nakarating din ako ng hospital na sinabi ni Ate Ella.Hinanap ko sila kung saan sila nakita ko na umiiyak si Tita habang pinapakalma ni Tito.Nakita ko din na umiiyak sila Ate Ella and Ate aly habang pinapakalma nila ate kiwi and Ate Den.Agad akong lumapit sa kanila.

"Tito si Bea po???" nakita ko yung lungkot sa mukha ni Tito.

"Kanina ka pa niya hinihintay.Sige na Jho puntahan mo na siya." sabay turo sa akin ni Tito sa isang pintoan.

Habang papalapit ako sa pinto kung san nandun si Bea.Pakiramdam ko bibigay ako anytime pero kaylangan ko maging matapang ayaw kong makita niya akong mahina.Alam ko sa akin siya kumukuha ng lakas.Kaya hanggang kaya ko magiging matapang ako para sa kanya.

Nanginginig ako habang hawak ko yung doorknob.Dahan dahan ko pinihit at binuksan yung pinto.Pero sa nakita ko halos nahalit sa libong piraso yung puso ko.Subrang sakit na makita si Bea na nanghihina na maraming tubong nakakabit sa kanya.Yung makikita mo yung monitor ng heartbeat niya sa subrang hina.Gustong gusto ko ng umiyak pero hindi si Bea tong nakikita.Ang kilala kong Bea is matapang at hindi weak.Di tulad nitong nasa harap ko.

Bigla naman nagsalita si Tito "Kanina ka pa niya hinahanap.Tuwing binabanggit niya yung pangalan mo nagiging malakas siya." narinig namin na umungol si Bea mukhang nagising siya.

Kaya tumakbo ako sa tabi niya.At nakita kong tumingin siya sa akin.Pero di ko kinakaya yung nakikita ko sa mga mata niya.Parang hirap na hirap na siya.Kaya di ko na napigilan umiyaj na ako sa harap niya.

"Ano ba Bea tumayo ka na jan.Alam kong kaya mo hindi ikaw to.Nasan na yung makulit na Bea?Akala ko ba hate mo tong lugar bakit nandito ka ngayon.Halika na aalis na tayo dito." patuloy lang ako sa pag iyak.

"Isa Bea tumayo ka na jan.Babawe pa ako sayo marami pa tayong pupuntahan.Diba mag lalaro pa tayo ng Volleyball.Magtatayo pa tayo ng Resto natin.Kukuha pa tayo ng mga magagandang View.Sabay pa natin papanuorin yung pag sikat at paglubog ng Araw.Magbonding pa tayo ng maraming beses." nakatingin lang siya sa akin.Na akala mo kinakabisado yung bawat parte ng mukha ko.

"I'm sorry...... Sorry...... Sorry.... Sorry kung marami akong pagkukulang bilang girlfriend mo.Sorry kung di agad ako sumagot nung tanungin mo ako kung papayag ako magpakadal sayo.Bea OO yung sagot ko dun ikaw lang ang gusto ko makasama sa pagtanda ko.Kaya wag ka ng magtampo sa akin please... Tara na wag yung ganito di ko kaya Bea please tumayo ka na jan please halika na." di ko na talaga kaya umaagos tlaga yung mga luha ko.

Naramdaman kong gumalaw siya.Nakita kong nakatingin siya sa akin habang may umaagos na luha sa mga mata niya.Pinipilit niyang tanggalin yung Tubo na nagsisilbing Life support niya.Pinipigilan ko siya pero ayaw niya magpapigil.Lahat ng lakas na merob siya binigay niya ngayon at inaabot niya yung mukha ko.She was brushing my cheeks while staring at me.We were both crying.