Nasıl yazmışım lan kendi ellerimle sonumuBu senin değil inan benim kendimle sorunumGün geçtikçe hasar görüyor solunumBen senin herşeyinim sağınım solunumBiraz daha sonra elbet yolunu bulup akar suyumŞimdilik yorul acının beynime yine yoluGururum terk edilmiş bir ev gibiOlurda uğrarsan bigün kapının dibindeydi kilitBilipte söylememek susmakla aynı değilİçimde fırtınalar kopar dışım hiç öyle değilGelirim hiç düşünmeden bırakıp biriktirdiklerimiSilkeleyip zamanın izleriniSus diyerek emri verir adını duymadığın biriZaten artık beni görsen dahi anlamı yokÇünkü ben ölüyüm sende daha diriİçinden nasıl attın söyle bu ömürlük kiriBırak beni yaşarım yine bana kurduğun bu yalan dünyadaKimse sormasın beni halimi hatrımı ne de yerimiBir kaç satıra sığar tüm hayatım Görmüyorum da bayadırYerine kurup bir hayal daha yıkılsın diye bekledim hayatıSevgi bisikletse fizana kadar sürerdimAşkın uçurumundan atlayan bir deliyimBilincim açık değil tek bildiğim senleYere çarptığımda hatırladığım bana gülümsemenAynı sesindeki o soğukluk betonla bir olmamBir şansın varsa eğer tut rüyadan uyandırmaBenim karanlığıma ışık tutup inandırma Afitap yüzünse senin bana gülüpte geceyi sorma İlk bahar gibiydin sahi nereye gittin Sen gidince bende tüm evi toplayıp bir kenara ittim.Oturdum önüme dahi bakmadımKokun burnuma hapsolmuş sigara dahi yakmadımHatırladım neydi cevabım seviyorum be seniYapma mektuplarımı kanla çizilmişti resminBi hayli resmi sustum elimi kestimGelip ruhuma işlediğin nefret ve sevgiBırak beni yaşarım yine bana kurduğun bu yalan dünyadaKimse sormasın beni halimi hatrımı ne de yerimiBir kaç satıra sığar tüm hayatım Görmüyorum da bayadırYerine kurup bir hayal daha yıkılsın diye bekledim hayatı.
