VASIL

TANITIM

#31.05.2020

Selamlar!!
Bembeyaz bir sayfa, kara bir yazı, yani yaşantılar, yeni bir dünya ile sizlerleyim.

Giriş~~

Yeni başlangıçlar için gerekli olan beyaz bir sayfa, ve onu dolduracak olan mürekkepti. Öyle mi?

Peki ya o sayfa önceden doldurulmuş ve şimdi okunuyorsa? Yine yeni bir başlangıç sayılacak mıydı?
Ben söyleyeyim: Sayılırdı. Baştan başlamak için yeni bir mürekkebe gerek yoktu, önceden yazılmış ve okunması unutulmuş bir sayfa ile sayılırdı.

Önceden yazılmıştı bu sayfa, ancak bir türlü okuyamamıştı onu Asya. Alfabesi değiştirilmişti çünkü. Sayfanın değil Asya'nın...
Okumayı unutturmuşlardı ona. Kendi hayatını unutturmuşlardı ona.
Kader değil, kader bekçileri yapmıştı bunu.

Yirmi bir yaşında, ömrünün baharında Asya. Ama sonbaharında. Hayat hep sonbahardı ona. Güneş hep bulutların arkasındaydı, yağmur hep akardı gözlerinden. Çünkü ilkbaharını da almıştı ondan kader bekçileri. Tek yaşama sebebeni, ilkbaharını da almışlardı ondan...

***

VASIL, varan, ulaşan kişi demektir.

Bu hikayede kim nereye varacak, kim neye ulaşacak göreceğiz. Bu hikayenin gideni kim, geleni kim olacak göreceğiz. Giden mi kaybedecek, gelen mi kazanacak onu da göreceğiz. Ama biraz bekleyeceğiz. Çünkü gerçeklerin gizli harflerle yazıldığı bir hikaye bu. Okudukça anlayacağımız, okudukça her şeyi fark edeceğimiz bir hikaye. Öyle yerler gelecek ki kafamızda bütün taşlar yerine oturacak. Ve yine öyle yerler gelecek ki bütün gerçek sandıklarımız alt üst olacak. Çünkü bu hikaye Asya'nın hikayesi... Ve unutmayın ki Asya'nın alfabesi değiştirildi.

Önceden yazılmıştı bu hayat yazısı. Bakalım okuyabilecek mi onu Asya?

Asya'ya ne olacağını merak ediyorsan sevgili okur buyur gel, bekleme orda katıl bize ve hep birlikte görelim neler olacağını.:)

Not: Bölümler 28 Haziran'dan sonra gelmeye başlayacak.
İlk bölümde görüşmek üzere.

*****

Gelecek bölümden

"Şu karşımızda olan sonsuz mavi dalgalara kendimi bırakarak buna bir son verebilirim," dedim beni dinlediğini düşündüğüm koca gözlü yaşlı kadına.

Gözlerimi dalgaların delicesine coştuğu denizden çekemiyordum. Gözümü kıpırdattığım an yaşların firar edeceğini biliyordum çünkü. Devam ettim.

"Ya da defalarca bileklerimdeki damarların üzerinde gezinen keskin metalle tek hamle yaparak." Soluklanmak için birkaç saniyeliğine kendime izin verdim. Ardından ekledim. "Veya odamın banyosundaki dolapta olan hep hazırda bulunan, intihar ipimi kullanarak." O anlarda kelimeler de benim ağzımdan birer birer intihar ediyordu.

Düşündüm de; kelimelerime bile ölüm yakışıyordu.

"Peki neden yapmıyorsun?" Sorusuyla birlikte boğazıma ikinci bir yumru çökmüştü. Daha önce hiç kimse böyle net bir biçimde sormamıştı bu soruyu bana.

Neden yapmıyordum?