Πλησίασέ Με....Αν Μπορείς

Κεφάλαιο 8

Ξημέρωσε και η Κυριακή.
Αύριο σχολείο.
Και εγώ έχω διαβάσει τα μισά από τα μαθήματα μου.
Οι γονείς μου δουλεύουν ξανά και ο αδερφός μου έρχεται σε λίγο.
Έφυγε πρωί τελικά από Αθήνα γιατί ήθελε να είναι εδώ το απόγευμα για να κάνει μία εργασία για την σχολή.
Πήγα στο δωμάτιο μου να τελειώσω τις ασκήσεις μου για το σχολείο μιας και δεν πρόλαβα εχθές.
"Σοφία.... Γύρισα" ακούω την φωνή του Άγγελου μία ώρα μετά.
Σηκώνομαι από την καρέκλα του γραφείου μου και πάω τρέχοντας κάτω.
Μόλις τον βλέπω πέφτω στην αγκαλιά του.
"Σιγά καλέ.. Δύο μέρες έλειψα" μου λέει και με αγκαλιάζει και εκείνος.
"Ναι όμως εγώ δεν έχω συνηθίσει στην ιδέα του να λείπεις από το σπίτι" του λέω και του δίνω ένα φιλί στο μάγουλο.
"Μου είπε η μαμά ότι βγήκες εχθές" λέει και κάθεται στον καναπέ.
Τον ακολουθώ και κάθομαι δίπλα του.
"Ναι βγήκα... Πήγα για ταινία σε μία συμμαθήτρια μου " του λέω.
"Καιρός ήταν να βγεις λίγο έξω... Πέρασες καλά;" Με ρωτάει.
"Πολύ... Είχα καιρό να περάσω τόσο καλά και να γελάσω" του λέω.
"Κάτι μου λέει ότι θα το κάνεις συχνά αυτό" μου λέει και του χαμογελάω.
Μακάρι.
Μακάρι να το κάνω συχνά.
Μ αρέσει να είμαι έτσι.
Τον τελευταίο χρόνο ήμουν απόμακρη από όλους και από όλα.
Δεν έβγαινα δεν γελούσα δεν έκανα τίποτα.
Οι μέρες μου περνούσαν με εμένα να είμαι κλεισμένη μέσα σε ένα δωμάτιο να μην θέλω να δω κανέναν παρά μόνο τις φίλες μου...
Από το σπίτι στο σχολείο και από το σχολείο στο σπίτι.
Μόνο για να πάω σχολείο έβγαινα..Και μετά εμένα κλεισμένη στο δωμάτιο μου διαβάζοντας για την υπόλοιπη μέρα.
Αυτή ήταν η ζωή μου.
Για αυτό μετακομίσαμε κατά κύριο λόγο.
Για να ξανά βρω τον εαυτό μου.
Να ξανά κάνω φιλίες και να αρχίσω να βγαίνω όπως παλιά.
"Εεει... Που ταξιδεύεις;" Με ρωτάει ο Άγγελος και με βγάζει από τις σκέψεις μου.
"Απλά σκεφτόμουν... Πιστεύεις ότι θα το ξεπεράσω κάποτε τελείως όλο αυτό;" Τον ρωτάω.
"Ναι ....Ναι το πιστεύω" μου λέει...." Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να βοηθήσεις και και τον εαυτό σου να το κάνει" μου λέει και τότε μας διακόπτει το κουδούνι.
"Πάω εγώ"λέω και σηκώνομαι από τον καναπέ για να πάω να ανοίξω την πόρτα.
"Γειά" λέω όταν ανοίγω την πόρτα και βλέπω εκείνον τον νεαρό που είχε έρθει και την προηγούμενη φορά και ζητούσε τον Άγγελο.
Ούτε το όνομά του δεν ξέρω.
"Γειά...Ο Άγγελος;" Με ρωτάει
"Μέσα στο σαλόνι" του λέω και εκείνος μπαίνει μέσα.
"Οπ καλώς τον Άρη" λέει ο Άγγελος και τον χαιρετάει.
"Άρη...Από εδώ η αδερφή μου η Σοφία" λέει ο Άγγελος.
"Άρης... Χάρηκα" λέει και μου δίνει το χέρι του.
Διστάζω να δώσω το δικό του αλλά μετά το νόημα που μου έκανε ο Άγγελος αποφάσισα να δώσω το χέρι μου .
"Παρομοίως" λέω και τραβάω το χέρι μου μου.
"Κάτσε Άρη" λέει ο Άγγελος.
"Να σας φέρω κάτι;" Ρωτάω.
"Ένα νερό αν είναι εύκολο" λέει ο Άρης και αμέσως πάω στην κουζίνα για να βάλω το νερό.
Αφού έβαλα νερό σε ένα ποτήρι πήγα ξανά στο σαλόνι
"Ορίστε" λέω και του δίνω το ποτήρι.
"Ευχαριστώ" λέει και χαμογελάει.
"Σοβαρά τώρα πρέπει να κάνουμε όλο αυτό;" Ρωτάει ο αδερφός μου τον Άρη.
"Τι είναι αυτό;" Ρωτάω και κάθομαι στον καναπέ.
"Είναι μία εργασία σχετικά με το μπάσκετ" μου λέει ο Άγγελος.
"Και που είναι το δύσκολο;" Τον ρωτάω.
"Δεν ασχολούμαι με το μπάσκετ δεν μ αρέσει...Εγώ ποδόσφαιρο παίζω" λέει ο Άγγελος.
"Ούτε εγώ ξέρω...Και εγώ ποδόσφαιρο παίζω" λέει ο Άρης.
"Αυτό που έχετε να κάνετε είναι πανεύκολο" λέω
"Για εσένα που σ αρέσει το  μπάσκετ" λέει ο Άγγελος και ο Άρης με κοιτάει
"Τι με κοιτάς;" Τον ρωτάω.
"Σ αρέσει το μπάσκετ;" Με ρωτάει.
"Ναι" του απαντάω.
"Δεν στο χα" μου λέει.
"Δεν παίζω μπάσκετ απλά μ αρέσει να το παρακολουθώ... Όπως και το ποδόσφαιρο" του λέω.
"Ουαου.... Ειλικρινά πρώτη φορά ακούω κορίτσι να το λέει αυτό" λέει ο Άρης και ο Άγγελος γελάει.
"Θα βοηθήσεις;" Με ρωτάει ο Άγγελος.
"Ναι" λέω και αρχίζω να τους λέω τι πρέπει να κάνουν.
Αφού τελειώσαμε την εργασία μας ο Άρης χαιρέτησε τον Άγγελο και εμένα και μετά έφυγε.
Πήγα και κάθησα στον καναπέ στον οποίο καθόταν ο αδερφός μου και έβλεπε ποδόσφαιρο.
"Λοιπόν; Πως σου φάνηκε ο Άρης;" Με ρωτάει ο Άγγελος.
"Δεν τον πολύ συμπάθησα" του λέω.
Να λέμε και την αλήθεια.
"Μα γιατί είναι πολύ καλό παιδί....Και πολύ όμορφο" μου λέει.
Για το καλό δεν ξέρω αλλά να λέμε και τα πράγματα όπως έχουν είναι ωραίο παιδί.
Μελαχρινός με σκουρόχρωμα μάτια.
Αλλα.... Η ομορφιά δεν είναι το παν.
"Πως ξέρεις ότι είναι καλός; Μόνο δύο μέρες τον ξέρεις" του λέω.
"Φαίνεται ο άνθρωπος που έχει καλές προθέσεις" μου λέει.
"Το ίδιο είχες πει και για τον Γιώργο και είδες τι έγινε" του λέω.
Ξέρω δεν πρέπει να τα σκαλίζω αυτά αλλά...
"Επειδή ένας αποδέχτηκε μαλάκας δεν σημαίνει ότι όλοι είναι έτσι...Στο έχω ξανά πει αυτό Σοφία" μου λέει.
"Το ξέρω... Αλλά εμένα μου φάνηκε πέφτουλας ... Ξέρεις αγόρι του τύπου.... Την μία μέρα έχει μία γκόμενα και την επόμενη άλλη....Και το μόνο που τον νοιάζει είναι πως θα ρίξει τις γκόμενες στο κρεβάτι του" του λέω και ο Άγγελος απλά με κοιτάει.
"Τι με κοιτάς;; Δίκιο δεν έχω;" Του λέω.
"Δεν ξέρω να σου απαντήσω" μου λέει.
"Δεν σε συμφέρει.... Γιατί και  εσύ σχεδόν αυτά κανείς" του λέω.
"Κάνω εγώ τέτοια;" Μου λέει και εγώ τον κοιτάω.
"Εντάξει ίσως να το κάνω" παραδέχεται.
"Τέλος πάντων... Εγώ την γνώμη μου είπα... Πάω για ύπνο... Καληνύχτα"λέω και πάω προς το δωμάτιο μου.
"Καληνύχτα" λέει και εκείνος.
Έβαλα τις πυτζάμες μου και έπεσα στο κρεβάτι μου.
Μετά από λίγο με πήρε ο ύπνος.

--------------------------------------------

Χευ...

Τι κάνετε;

Να τος και ο Άρης...

Η Σοφία δεν δείχνει να τον συμπαθεί.

Τι θα γίνει όμως;

Θα το μάθουμε.

Αν σας αρέσει πατήστε ⭐ και αν θέλετε σχολιατε... Η γνώμη σας είναι πολύ σημαντική για εμένα

Μέχρι το επόμενο..

Πολλαααα φιλιαααααα