Hoofdstuk 2
*BEEEP BEEEP BEEP*
'GA WEEG!!' schreeuwde ik en draai me opnieuw om helemaal klaar om opnieuw in slaap te vallen. 'GWEENN OOO GEWWNNIIEEE!!' roept mijn moeder vanaf de trap 'MAHAAAMMM!! GA WEGG!! JE VERSTOORT MIJN SCHOONHEIDSLAAPJE!' schreeuwde ik terug. 'Haha Gwen dat is een goede! Je hebt je schoonheidsslaap niet nodig je bent toch al een monster. Dat heb je van mij geërfd.' riep ze terug. Even later mopelde ze heel zacht ' Uugh ouders hadden jullie me geen beter genen kunnen geven?'
'Gwennie het is kwart voor 7. Je moet nu echt opstaan! Ik heb een e-mail gekregen waarin staat dat jij gisteren te laat was en nu moet je dus om 8 uur op school zijn. Dus kom op uit je bed!' riep mijn mama terug. 'Gwen, gaan we het zo spelen? Oke ik tel tot 10 als ik bij de 10 ben dan kom ik naar boven en sleur ik jou het bed uit.'
'Wat ben ik blij dat ze dat niet meent' denk ik bij mezelf.
'6... en een half.....6.....5 en een half.....5. Ik meen het echt hoor Gwen!' riep mam. Even later kwam ze binnen stormen. Ze trekt mijn dekbed eraf en daardoor val ik op de grond. ' MAHAAAM!! AU! Kinder mishandeling!' zei ik. 'OO JONGEDAME JIJ GAAT JE NU HEEL SNEL AANKLEDEN!' riep ze met een rood hoofd. 'Oke misschien ben ik iets te ver gegaan.' dacht ik na een tijdje.
'Snel snel' riep ik tegen mezelf in mijn hoofd. Ik kleedde me snel aan, want anders had ik geen tijd meer voor mijn ontbijt. Het leek wel alsof ik achter na werd gezeten door een tijger zo snel rende ik van de trap af. 'MAM! Heb je het spek gebakken?' vroeg ik. Mopperend reageerde ze terug. 'Kinderen tegenwoordig denken dat hun moeder een af andere koelkast is met kant-en-klare maaltijden.'
'DAT HOORDE IK!' schreeuwde ik terug. 'MOOI ZO MAAK JE EIGEN SPEK, koelkast met kant-en-klare-maaltijden.' riep mama terug. 'MAHAAM! Hoe laat is het?' vroeg ik terug. 'Je ogen werken prima. Kijk zelf maar daar heb je ze voor.' zei ze terug. 'Maar mahaam!' zei ik. 'NIKS GEEN GEMAAR! Ik heb het gehad doei Gwen.' zei mama boos.
Ik keek snel even op de klok en merkte dat ik snel moest zijn als ik nog op tijd wou komen. Ik pakte een kale boterham en propte hem in mijn mond. Snel liep ik naar de garage om daar mijn fiets te pakken.
Ik stond bij de receptie en legde de situatie uit. 'Maar je bent nog veel te vroeg!' Ik kon mezelf wel voor mijn kop slaan. Ik had gewoon langer in bed kunnen liggen. Net op dat moment voelde ik een arm op mijn schouder. Ik keek niet eens om en gaf diegene een klap op zijn gezicht.
'AAA FUCK! GWENIIEEE! Hou je niet meer van mij? Ik dacht dat wij later gingen trouwen?' schreeuwde een stem die ik maar al te goed herkende. 'Uugh Daniël!' zei ik. 'Dit is mijn manier van liefde tonen. Zal ik het nog eens laten zien?' En ik schopte hem in zijn kruis. Hij kreunde en even later lag hij daar grijpend naar zijn gezicht met de ene hand en grijpend naar zijn ballen met zijn andere hand. 'Hier krijg je spijt van Gwen! Ik wacht niet op karma, maar ik word karma.' Ik haalde mijn schouders op en stak mijn tong even later uit. 'Kom maar op!'
Het eerste uur had ik Daniël nog niet gezien. Om eerlijk te zijn maakte ik me nog niet druk om hem. Ik bedoel het is Daniël hij is wel vaker weggebleven om zich uit te sloven bij een meisje. Niet dat het hem lukt. Hij heeft openingszinnen als 'Ik heb net het hoofdgerecht opgegeten en jij ziet eruit als een toetje.' Ik bedoel kom op zeg wie valt er voor die dingen? En nee ik ben niet jaloers. Oke misschien een beetje.
De pauze van 30 minuten was al gauw aangebroken dus liep ik naar de aula toe. Het scherm in de aula hing omlaag. 'Wat raar?' dacht ik nog bij mezelf. Om het scherm heen stonden super veel mensen en ze waren heel hard aan het lachen. Ik wou ook wel eens mee genieten. Ik liep dichter naar het scherm toe. Opeens hoorde ik die bekende stem weer. 'Tss Daniël' dacht ik nog. 'En hier zie je 13 jarige Gwen die poep eet door een doen vraag. En hier zien we 14 jarige Gwen die per ongeluk heeft gezoend met Yara. En hier zien we 15 jarige Gwen die nog met een knuffel slaapt. Ze noemt hem meneer Beer. En hier zien we 16 jarige Gwen....' Daniël slikte want even verder op zag hij een razende Gwen. 'JEZUS MAN HOE KUN JE ME DIT NOU FLIKKEN! Ik wist dat je laag was, maar zo laag. Wie had dat verwacht?!' riep ik hard. Ik liep snel richting de uitgang. Mijn eetlust was helemaal weg en het liefste jankte ik de hele kantine bij elkaar. Ik balde mijn handen tot vuisten en zei tegen mezelf 'Rustig blijven Gwen hij is het niet waard.' Ik had nog niet eens twee stappen gezet of ik werd al tegen gehouden door Daniël. Hij keek mij aan en glimlachte. 'Kom op Gwen het is maar een grapje! Waarom ben je niet blij? Het is een leuke grap!'
'Meent hij dit serieus? Als hij dit serieus als een grapje ziet dan liggen zijn humor en die van mij heel erg ver uit elkaar.' dacht ik. 'Flikker op Daniël' zei ik terug en ik stak mijn middelvinger op. Ik liep snel weer verder. Ver weg van hier. Na dit 'grapje' had ik geen zin meer in school dus ben ik naar huis gegaan.
Toen ik eenmaal thuis kwam ben ik gelijk naar boven gelopen en het liedje 'You Make Me Wanna Die' erop gezet van The Pretty Reckless. De muziek stond hard genoeg om mijn gehuil niet te horen.
