Ben Yalnızlığın şarhoşluğunda kaybolmuşum cancağzım.
Bana boş laflarınla gelip sarhoşluğumu dahada derinleştirme.
Dolu olsun sözlerin yüreğe değecek kadar dolu
Beyni etkileyecek kadar da ağır
İçinin sıcaklığıyla söyle sözlerini
Belki acıtır canımı
Belki ağlatır beni
Ama
Kendime geleceksem söyle, durma söyle.
Sözün özünden akıp gelsin.
Bu sarhoşluktan sıkıldım cancağzım
Artık içim acıyor
Yüreğim gidenlerin acısına sürgün
Şimdi sende bu sözlerimden sonra gideceksin biliyorum.
Ama
Şunu söyliyeyimde git cancağzım
Yalnızlığa alışana, birisinin gitmesi koymaz
Ona
Aslında yalnız olmasının kendi hatalarının sebebi olduğunu hatırlaması koyar.
Sıra sizin demi.
Her şey sırasıyla demi bu hayatta.
Ben sizden gittiğimde,siz benden çoktan gitmiştiniz zaten
Bunada alışırız cancağzım,bunada alışırız.
Alışmaya, alıştı bu beden Senin gitmenede alışır Senin gitmenle yalnızlıklada barışır Git... Kalan iyi niyetimi de sana azık yapayım Beni bir yere götüreceği yok zaten Son sözüde şu oldu dersin gördüklerine "Bir adam fazla doz yalnızlıktan dolayı hayatının yönünü kaybetti."
