Και στο κάτω κάτω τι ζητούσε;
Γαλήνη και ελευθερία.
Πως να τα καταφέρει όμως με τους δαιμονες να στοιχειώνουν τόσο τον νου όσο και την ψυχή της;
Κανείς δεν γνώριζε τι χρειαζόταν.
Τίποτα δεν ήταν τόσο ισχυρό για να την γιατρέψει.
Μέχρι που εμφανίστηκες εσύ.
Αχ άγνωστε γνωστέ
Μόνο εσύ κατάφερες να την γιατρέψεις!
Και όταν το έκανες,
Την διέλυσες και παλι.
Και μάντεψε.
Ακόμα πονάει.
Και να τη εδώ παλι.
Με ένα μολύβι και μια πενα
Να χαράζει αθόρυβα το χαρτί
Και τα δάκρυα να στάζουν πάνω του...
Και τέλος
Σιωπή.
Και παγωνιά.
Πως σου έδωσε την δύναμη να την καταστρέψεις;
Φαίνεται σε αγαπούσε.
Και δες την τώρα.
Μπράβο σου.
_______________________________________
YOU ARE READING
Starlights
Poetry«Γιατι υπάρχουν εκείνες οι νύχτες που χανόμαστε στα φώτα της πόλης και φαίνεται να βρισκόμαστε στα αστέρια του σύμπαντος. Μόνοι. Με μια πένα μονάχα και ένα τσαλακωμένο χαρτί. Και μερικά δάκρυα έτσι για στολίδι.» #21 στην Ποίηση 23|04|2017 #15 στην...
