If Tomorrow Starts Without Me

Chapter Two

Bumaba na ako ng sa sala para magluto. Pag bukas ko ng ref tumambad sa akin ang mga lantang gulay at nabubulok na prutas.

'pano ako magluluto nito kung wala namang mga sangkap?'

Napabuntong-hininga nalang ako saka sinarado ang ref.

"Here" sabay abot sakin ni Dad ng ₱200. Pambili yata.

"Thank you Dad" sabi ko sa kanya and gave him a weak smile.

"I'm sorry. Di kita napag-tanggol" he said and caressed my cheek. Napapikit ako sa haplos ni Dad.

'i'ts okay Dad'

Tumalikod na ako at naglakad palabas ng bahay para bumili ng mga sangkap.

I put all the ingredients in the basket and headed to the counter. The total cost flashed at the screen and it's only ₱150. Sinuklian ako ni Aling Trixie ng ₱100. Agad naman akong nagtaka at inisip kong namalik-mata lang si Aling Trixie.

"Aling Trixie, s-sobra po yung sukli m-mo" sabi ko saka inurong ang ₱100 kay Aling Trixie.

"Hindi ako namamalik-mata hija. Alam kong di ka binibigyan ng pera sa bahay niyo kaya kunin mo na nang may maibaon ka sa school." Napatingin si Aling Trixie sa bandang braso ko at alam kong nakita niya yung mga bago kong pasa. Ngumiti ng pilit si Aling Trixie at bakas sa mga mata niya ang awa at kalungkutan.

"P-pero—"

"Sige na, kunin mo na at itago. Don't let your wicked stepmom see this."

"Salamat po, A-Aling Trixie." And then she gave me a weak smile.

After I walked out the mini-mart, I headed to my way back home. Pero sa sobrang pagod ko ay nagpahinga muna ako sa playground na nadaanan ko. Hanggang sa napagtanto ko nalang lumulubog na pala ang araw kaya dali-dali akong tumayo Mula sa damuhan at minadaling maglakad. Habang nakayukong naglalakad ay may nakita akong mga pares ng mga sapatos kaya napa-angat ako ng tingin. Apat na lalakeng naka all black from head to toe. Kinabahan naman ako agad.

"Hey! Look what we've got here" sabi nung lalakeng may baseball bat na dala habang tinitingnan ako mula ulo hanggang paa.

"Fresh" - lalakeng nagyo-yosi

"Parang may dalang pera to ah, patingin nga!—" sabi ng lalakeng may panyong itim sa ulo saka niya hinablot ang kamay ko, kung saan dala-dala ko yung pinamili ko, kaya nabitawan ko ang paper bag.

"P-Please, kailangan k-ko po yu-yung p-pera" pagmamakaawa ko sa kanila.

"Mas kailangan namin to, Miss. Para may pambili kami ng yosi tsaka makakain namin." Sagot sakin nung may baseball bat.

Naiiyak na ko sa sobrang kaba at takot. Nakita ko namang may baril sila sa kanilang tagiliran. Nanginginig na ang tuhod ko at feeling ko babagsak na ako anytime.

Unti unti nang bumabagsak ang mga luha ko. Sumisikip na yung dibdib ko at nahihirapan na naman akong huminga. Napa-upo nalang ako at napahawak sa aking dibdib.

'Not now, please'

Bago pa man ako mawalan ng malay, may narinig akong mga putok ng baril at may nakita rin akong isang pigura ng tao, specifically isang lalake, na sinuntok, pinagsisipa yung mga lalakeng nangharang sa akin kanila.

Isa lang ang nasa isip kong sabihin non—

'Thank you'

*********

Hi! Sorry late update! Busy po kasi sa school hihi. Di bale pa-summer na naman rin po, babawi ako promise!

-Rufi