Beau's blog | On-going

De aanloop naar kamp

Het begon allemaal vorig schooljaar (2015/2016) ik ontving weleens een berichtje via Instagram van een zekere Alba. Ik 'kende' haar wel, ze zat immers bij mij op school en ze stond op de schoolsite omdat ze op jonge leeftijd al een boek had uitgegeven. Ik had (en heb) daar enorme bewondering voor. Ik wilde ook een boek uitgeven! Maar de mensen met wie ik toen omging vonden dat maar stom en suf. Maar daar gaat dit verhaal niet over.

Dit verhaal gaat over Alba van de Weem. In eerste instantie stuurde we elkaar alleen maar berichten over school: toetsen die we nog moesten krijgen, hoe slecht/goed we voor die toetsen hadden geleerd en over toetsen die we terug hadden gekregen. Heel leuk en gezellig allemaal. Als ze langs mijn lokaal liep of als ik haar in de pauze zag zwaaide we netjes, maar echt met elkaar spreken deden we niet. Tot kamp.

Ik weet het niet meer zeker maar volgens mij kreeg ik 4 dagen voor kamp een berichtje van Alba: "Yo Beau, wil jij naast mij in de bus naar kamp? Ellen heeft me gedumpt voor Andy"
"Wie is Ellen? En wie is Andy?" dacht ik. "Nou ja, okay gezellig" ik ging op Alba's aanbod in. Ik wist toch al dat mijn klasgenoten en 'vrienden' naast elkaar in de bus zouden gaan zitten. Dus kon ik gezellig naast Alba!

De dag dat we op kamp gingen was één grote chaos. En als ik ergens niet tegen kan, misschien raad je het al, is het chaos. Onze hele jaarlaag plus ouders stond voor de school te wachten totdat we de bussen in mochten. Gelukkig zat ik wel bij een deel van mijn klasgenoten en de mensen met wie ik in een tent zou slapen (weer een heel bijzonder verhaal) in de bus.

Rechts voorin in de bus zat Alba! Heuj! Ik nam, zoals afgesproken, plaats naast haar met mijn rugzak vol eten op mijn schoot. Ik had meteen haar aandacht. Tot aan Maastricht spraken we non-stop over de meest uiteenliggende dingen, wat had ik het gezellig in die bus! In Maastricht aangekomen (waar we hebben genoten van het gezonde fastfood van de McDonalds) voegde ik me bij twee van mijn homies: Joost en Rutger, die helaas in de andere bus zaten. Aan eten was geen te kort met deze boys! Ik denk dat we met z'n vieren 7 menu's ophebben en 30 kip nuggets. Voortreffelijk!

We stapten de bus weer in en Alba en ik genoten van de Belgische architectuur, de natuur en de compleet random verkeersborden. En plaatsnamen niet te vergeten. Op de plaats van bestemming aangekomen dropte we onze spullen en werden we op een soort speurtocht gezet. En drie keer raden wie ons door de Ardennen moest leiden. Joost van der Linden, 100% verstrooid en 200% ADHD. Helemaal geweldig!